Er Rational musings #789
सुप्रभात मित्रांनो.
असं घेताय का तसं घेताय...
म्हणलं तर सोप्प, म्हणलं तर कठीण
म्हणलं तर साधं सरळ, म्हणलं तर जटील
म्हणलं तर मज्जा, म्हणलं तर सजा
म्हणलं तर गमजा, म्हणलं तर फज्जा
असं बघताय का तसं बघताय...
म्हणलं तर दिव्यांचा लखलखाट
म्हणलं तर वीजांचा कडकडाट
म्हणलं तर लाल सोनेरी अंगार
म्हणलं तर काळाकुट्ट अंधार
असं वागताय का तसं वागताय...
म्हणलं तर छानछौकी
म्हणलं तर दुनियादारी
म्हणलं तर उडवाउडवी
म्हणलं तर जबाबदारी
असं म्हणताय का तसं म्हणताय...
म्हणलं तर "मला काय त्याचे" ही वृत्ती
म्हणलं तर "चूक सुधारतो" ही कृती
म्हणलं तर निव्वळ निष्काळजी
म्हणलं तर खुशालचेंडू "देवाक काळजी"!!
असं लिहीतोय, व तसं वाचताय...
दोन जणांच्या मध्ये सहा (इंग्रजी) आकडा ठेवला, तर तो, एकाला सहा वाटेलदिसेल, तर दूसऱ्याला नऊ! तसेच, दोन जणांच्या मध्ये सहा (मराठी) आकडा ठेवला, तर तो, एकाला सहा दिसेलवाटेल, तर दूसऱ्याला तीन!
सगळंच सापेक्ष असतय. आपला सुंदरसा दिवस सुरू होतोय, तर पृथ्वीच्या विरूद्ध बाजूवर काळोख *'उजाडतोय!'*
आपलं आज लक्ष्मीपूजन! लक्ष्मी चंचल असते म्हणतात. भगवती लक्ष्मीचे वाहन घुबड. ती जेव्हा एकटी येते तेव्हा उल्लू (घुबड = हिंदीमध्ये) बनवून निघून जाते. आणि जेव्हा ती भगवान विष्णुंबरोबर गरूडावरून येते, तेव्हा स्थिर राहते!
" मुकुंदी स्थिरावली लक्ष्मी जैसी ।।"
याच स्वर्गीय संपत्तीचा आपल्या कुटुंबियांसोबत सुखाने व योग्य उपभोग निरंतर चिरकाल घेता यावा, म्हणून आजचे लक्ष्मीपूजन.
भगवती लक्ष्मीपण सापेक्ष स्वर्गीय अाहे, असते, बर का?!! त्यामुळे मन:पूर्वक पूजा;
बाकी आहेच, देवी(!)क काळजी...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
३० आँक्टोबर २०१६
Saturday, October 29, 2016
Friday, October 28, 2016
Er Rational musings #787
Er Rational musings #787
The huge n overbearing vacuum is filled with lively slumber.
The pale blue sky is beautiful. Birds are chirping. There is a slight n whispering breeze. Sun is basking in it's magnificent glory. You hear rhythmic sound of water, flowing water, in the background. You feel the soft touch, a feather touch onto your hands. A signal, a sense of arousal of senses! Get up man, reassuring silent voice fills the void.
Feeling light, you open your eyes and find yourself sprawled on a lush green table land.
Fresh dashes of hues of clear blue, light yellow, with a tinge of orange, dot the distant horizon. You do inhale a deep breathe. You submit yourself to the enormity of the nature, stimulating Attitude for Gratitude.
A drop of morning dew falls gently on your face, in anticipation n acknowledgement! Life is beautiful.
The morning forever...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
२९ आँक्टोबर २०१६
The huge n overbearing vacuum is filled with lively slumber.
The pale blue sky is beautiful. Birds are chirping. There is a slight n whispering breeze. Sun is basking in it's magnificent glory. You hear rhythmic sound of water, flowing water, in the background. You feel the soft touch, a feather touch onto your hands. A signal, a sense of arousal of senses! Get up man, reassuring silent voice fills the void.
Feeling light, you open your eyes and find yourself sprawled on a lush green table land.
Fresh dashes of hues of clear blue, light yellow, with a tinge of orange, dot the distant horizon. You do inhale a deep breathe. You submit yourself to the enormity of the nature, stimulating Attitude for Gratitude.
A drop of morning dew falls gently on your face, in anticipation n acknowledgement! Life is beautiful.
The morning forever...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
२९ आँक्टोबर २०१६
Thursday, October 27, 2016
Er Rational musings #784
Er Rational musings #784
SMS received by me:
~ On 30th & 31st Oct'16, that is on Diwali, SMS pack benefits & discounts will not apply on your Airtel Mobile. SMS will be charged as per your bill plan.
Sender of this SMS is my mobile service provider, Airtel.
That is OK. I shall continue to pay according to my data plan.
Likewise, if you have received such notification, but stating that SMS charges shall be different than agreed, on such holidays n weekends, then it should be condemned n opposed.
Why? Is it just? Is it reasonable? Is it proper? Aren't they supposed to provide us an efficient mobile network 24x7x365 basis? And charge us accordingly, inclusive of their proft?
Holidays are special. Holidays are for outings. Holidays are for and with family. Holidays are generally relaxing. and Weekends also, similarly..
~ Almost all Cinema theatres sell movie tickets, with rates almost double on Holidays n Weekends.
~ Hotel stay, Tour packages, charge us different (read @lmost double) rates during 'season', as compared to 'off season'.
~ Transportation n Tourist Travel fares are different (read exorbitant) during holidays. Air travel, road travel and now, Railways have jumped on the bandwagon.
These are only a few examples of demand n supply exploitation.
This is plain loot. In a broad daylight.
For example, why should ticket rates for same movie, watched on holidays or weekends be different? Are multiplexes providing us any different (n better) service on such days? On the contrary, the volume of business is more on these days and anyways, their legal earnings-profits are also more, on holidays n weekends. So, why?
This is applicable for @ll services, products, and entities, who have dual fares.
We are fortunate that many other services like
~ Eating, dining n drinking in same local hotel is NOT charged to us higher during holidays n weekends.
~ Auto, taxi n BEST bus fares in our locality/city are NOT higher during holidays n weekends.
And think about this exploitation and think about any other service like electricity, water, gas, and, roadside eating, cable TV charges, etc etc.
Let's consider ourselves lucky that such services are NOT charging us different (higher!) than their normal, prescribed, standard n routine cost. On holidays n weekends!!
Therefore, such exploitation should be stopped. Banned. Disallowed. Henceforth. Straightaway.
Jago, Grahak Jago...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
२८ आँक्टोबर २०१६
SMS received by me:
~ On 30th & 31st Oct'16, that is on Diwali, SMS pack benefits & discounts will not apply on your Airtel Mobile. SMS will be charged as per your bill plan.
Sender of this SMS is my mobile service provider, Airtel.
That is OK. I shall continue to pay according to my data plan.
Likewise, if you have received such notification, but stating that SMS charges shall be different than agreed, on such holidays n weekends, then it should be condemned n opposed.
Why? Is it just? Is it reasonable? Is it proper? Aren't they supposed to provide us an efficient mobile network 24x7x365 basis? And charge us accordingly, inclusive of their proft?
Holidays are special. Holidays are for outings. Holidays are for and with family. Holidays are generally relaxing. and Weekends also, similarly..
~ Almost all Cinema theatres sell movie tickets, with rates almost double on Holidays n Weekends.
~ Hotel stay, Tour packages, charge us different (read @lmost double) rates during 'season', as compared to 'off season'.
~ Transportation n Tourist Travel fares are different (read exorbitant) during holidays. Air travel, road travel and now, Railways have jumped on the bandwagon.
These are only a few examples of demand n supply exploitation.
This is plain loot. In a broad daylight.
For example, why should ticket rates for same movie, watched on holidays or weekends be different? Are multiplexes providing us any different (n better) service on such days? On the contrary, the volume of business is more on these days and anyways, their legal earnings-profits are also more, on holidays n weekends. So, why?
This is applicable for @ll services, products, and entities, who have dual fares.
We are fortunate that many other services like
~ Eating, dining n drinking in same local hotel is NOT charged to us higher during holidays n weekends.
~ Auto, taxi n BEST bus fares in our locality/city are NOT higher during holidays n weekends.
And think about this exploitation and think about any other service like electricity, water, gas, and, roadside eating, cable TV charges, etc etc.
Let's consider ourselves lucky that such services are NOT charging us different (higher!) than their normal, prescribed, standard n routine cost. On holidays n weekends!!
Therefore, such exploitation should be stopped. Banned. Disallowed. Henceforth. Straightaway.
Jago, Grahak Jago...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
२८ आँक्टोबर २०१६
Wednesday, October 26, 2016
Er Rational musings #781
Er Rational musings #781
एकंदरितच phobia, फोबिया, हा शब्द म्हणलं की डोळ्यांसमोर चित्र उभं राहतं ते तसं वाईटार्थाने रूढावलय. पण,
Phobia is not @lways bad. Normally, we relate it to something like fear, dread, dislike, hatred n anxiety.
But it also means Obsession.
Obsession, generally speaking means mania, neurosis, addiction, fixation or craze. Bad words?
But it also means Preoccupation.
Preoccupation straightaway relates to oblivion, daydreaming, heedlessness or distraction of mind.
But it @lso means 'thinking n thinking of other things.
In short, 'Musings!'
So, if, A=B=C means A=C
Then, Phobia = Musings
Meanings of "muse":
~ As a verb: to muse is to consider something thoughtfully.
~ As a noun: it means a person, especially a woman - who is a source of artistic inspiration.
~ In mythology, muses were nine godesses who symbolised arts and sciences.
~ Muse can also refer to thinking deeply. If you muse @ something, you are giving it a serious thought.
~ It's the use of the mind or one's power of reason in order to make inferences, decisions, or arrive at a solution or judgments.
~ Different meaning is responsible for my various Er (abbreviation of Engineer) Rational musings, [pronounced "Irrational", but those are Neither/Nor Irrational]
Random thoughts, completely Rational...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
२७ आँक्टोबर २०१६
एकंदरितच phobia, फोबिया, हा शब्द म्हणलं की डोळ्यांसमोर चित्र उभं राहतं ते तसं वाईटार्थाने रूढावलय. पण,
Phobia is not @lways bad. Normally, we relate it to something like fear, dread, dislike, hatred n anxiety.
But it also means Obsession.
Obsession, generally speaking means mania, neurosis, addiction, fixation or craze. Bad words?
But it also means Preoccupation.
Preoccupation straightaway relates to oblivion, daydreaming, heedlessness or distraction of mind.
But it @lso means 'thinking n thinking of other things.
In short, 'Musings!'
So, if, A=B=C means A=C
Then, Phobia = Musings
Meanings of "muse":
~ As a verb: to muse is to consider something thoughtfully.
~ As a noun: it means a person, especially a woman - who is a source of artistic inspiration.
~ In mythology, muses were nine godesses who symbolised arts and sciences.
~ Muse can also refer to thinking deeply. If you muse @ something, you are giving it a serious thought.
~ It's the use of the mind or one's power of reason in order to make inferences, decisions, or arrive at a solution or judgments.
~ Different meaning is responsible for my various Er (abbreviation of Engineer) Rational musings, [pronounced "Irrational", but those are Neither/Nor Irrational]
Random thoughts, completely Rational...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
२७ आँक्टोबर २०१६
Er Rational musings #782
Er Rational musings #782
आमची जाँईंट फँमिली; बरं, आठ बाजूंनी आम्ही गुजराती लोकांनी वेढलेले, तरी, टिक्कून उभे, मोठे प्रशस्त घर. मग काय? पाव्हणे रावळे, मित्रमैत्रिणी गोतावळा, पाजारीशेजारी, गर्दी गडबड गोंगाट. पूर्वी आज्जी - आई - आमच्या अहो, म्हणजे मायाबाई (व बाबांना!) या सगळ्यांना निरनिराळे पदार्थ बनवायची, स्वयंपाकाची प्रचंड आवड, आणि खाण्याची आवड असलेले आम्ही सारे, यामुळे दिवाळी फराळ म्हणजे एक अँन्यूअल इव्हेंट! अजूनही.
पोह्याचा चिवडा, रवा बेसन लाडू, चकली, शेव, गोड शंकरपाळ्या, तिखट शंकरपाळ्या, पाकातले चिरोटे, करंज्या, अनारसे, कडबोळी, वड्या इ. मुबलक बनवायचे हे सगळेजण. सकाळी, संध्याकाळी सगळ्यांनी एकत्र बसून, मध्यभागी डबे ताटल्या (डिशेस नव्हे) मांडून खादाडी! ओमss स्वाहाss
परंतु माझ्या दृष्टीने दिवाळीचा फराळ म्हणजे चिवडा, चिवडा व चिवडा, इतर सर्व तोंडी लावायला! कारण दिवाळी फराळ म्हणजे चिवडा, अशी माझी ठाम समजूत होती व आहे!
नुसता हादाडायचा हापसायचा!
सध्षा आमच्या अहो, म्हणजे मायाबाईंची लगबग चालू आहे. त्यांचा कामाचा उरक प्रचंड आहे; व वेळीच कार्य सिध्दीस नेण्यास श्री समर्थ आहेत.
तरी, या मंगलप्रसंगी आपणा सर्वांची उपस्थिति प्रार्थनिय आहे. हेच आग्रहाचे निमंत्रण समजून, समस्त सन्मित्रांनी व सन्मैत्रिणींनी (!), सहकुटुंब सहपरिवार व आप्तेष्टासहित आमच्याकडे फराळप्रसादाला यावे, ही नम्र विनंती.
शुभ दीपावलीच्या हार्दीक शुभेच्छा. तसेच, येतं नूतन वर्ष आपणा सर्वांसाठी सुख समृद्धिचे व ऐश्वर्याचे उज्ज्वल भरभराटीचे ठरावे, व आपल्या सर्व मनोकामना पूर्ण होवोत, हीच ईश्वरचरणी प्रार्थना.
कळावे, लोभ आहेच, तो वृध्दींगत व्हावा.
आपला कृपाभिलाशी...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
२७ आँक्टोबर २०१६
आमची जाँईंट फँमिली; बरं, आठ बाजूंनी आम्ही गुजराती लोकांनी वेढलेले, तरी, टिक्कून उभे, मोठे प्रशस्त घर. मग काय? पाव्हणे रावळे, मित्रमैत्रिणी गोतावळा, पाजारीशेजारी, गर्दी गडबड गोंगाट. पूर्वी आज्जी - आई - आमच्या अहो, म्हणजे मायाबाई (व बाबांना!) या सगळ्यांना निरनिराळे पदार्थ बनवायची, स्वयंपाकाची प्रचंड आवड, आणि खाण्याची आवड असलेले आम्ही सारे, यामुळे दिवाळी फराळ म्हणजे एक अँन्यूअल इव्हेंट! अजूनही.
पोह्याचा चिवडा, रवा बेसन लाडू, चकली, शेव, गोड शंकरपाळ्या, तिखट शंकरपाळ्या, पाकातले चिरोटे, करंज्या, अनारसे, कडबोळी, वड्या इ. मुबलक बनवायचे हे सगळेजण. सकाळी, संध्याकाळी सगळ्यांनी एकत्र बसून, मध्यभागी डबे ताटल्या (डिशेस नव्हे) मांडून खादाडी! ओमss स्वाहाss
परंतु माझ्या दृष्टीने दिवाळीचा फराळ म्हणजे चिवडा, चिवडा व चिवडा, इतर सर्व तोंडी लावायला! कारण दिवाळी फराळ म्हणजे चिवडा, अशी माझी ठाम समजूत होती व आहे!
नुसता हादाडायचा हापसायचा!
सध्षा आमच्या अहो, म्हणजे मायाबाईंची लगबग चालू आहे. त्यांचा कामाचा उरक प्रचंड आहे; व वेळीच कार्य सिध्दीस नेण्यास श्री समर्थ आहेत.
तरी, या मंगलप्रसंगी आपणा सर्वांची उपस्थिति प्रार्थनिय आहे. हेच आग्रहाचे निमंत्रण समजून, समस्त सन्मित्रांनी व सन्मैत्रिणींनी (!), सहकुटुंब सहपरिवार व आप्तेष्टासहित आमच्याकडे फराळप्रसादाला यावे, ही नम्र विनंती.
शुभ दीपावलीच्या हार्दीक शुभेच्छा. तसेच, येतं नूतन वर्ष आपणा सर्वांसाठी सुख समृद्धिचे व ऐश्वर्याचे उज्ज्वल भरभराटीचे ठरावे, व आपल्या सर्व मनोकामना पूर्ण होवोत, हीच ईश्वरचरणी प्रार्थना.
कळावे, लोभ आहेच, तो वृध्दींगत व्हावा.
आपला कृपाभिलाशी...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
२७ आँक्टोबर २०१६
Er Rational musings #780
Er Rational musings #780
*Personality* is a summation of Trait, Gait, Style, Presentation n Oration!
A Pleasant personality, a Striking personality, a Bold personality, a Sullen personality, a Famous personality, a Charming personality, a Straightforward personality and so on.
Mind you, these are @ll Superfluous personalities!
Dr Jekyll and Mr Hyde kinda personality rules the roost! But it is understandable, well to the extent; what matters is, whether it is by Choice or by Compulsion.
And if it's by Choice, then then, then, you know...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
२६ आँक्टोबर २०१६
*Personality* is a summation of Trait, Gait, Style, Presentation n Oration!
A Pleasant personality, a Striking personality, a Bold personality, a Sullen personality, a Famous personality, a Charming personality, a Straightforward personality and so on.
Mind you, these are @ll Superfluous personalities!
Dr Jekyll and Mr Hyde kinda personality rules the roost! But it is understandable, well to the extent; what matters is, whether it is by Choice or by Compulsion.
And if it's by Choice, then then, then, you know...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
२६ आँक्टोबर २०१६
Er Rational musings #778
Er Rational musings #778
"S" folks are special...
Power of 'S' (a deft swift double curve; no straight lines; no conjoined lines; points-ends, towards up n down; encompasses top n bottom; @ll in a single swerve!)
~Selectivity emerges from sincerity. (a la singularity)
~Sensitivity demands simplification. (a la shyness)
~Strength grows with suppleness. (a la sinewy)
~Shattering amplifies success. (a la surround-sound)
~Startling braces stupify. (a la striking)
~Superiority denotes sublime. (a la stupendous)
~Sharpness propels serenity. (a la streetsmartness)
And
~Smile measures stamina. (a la subjectivity )
It's my Essperience...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
२६ आँक्टोबर २०१६
"S" folks are special...
Power of 'S' (a deft swift double curve; no straight lines; no conjoined lines; points-ends, towards up n down; encompasses top n bottom; @ll in a single swerve!)
~Selectivity emerges from sincerity. (a la singularity)
~Sensitivity demands simplification. (a la shyness)
~Strength grows with suppleness. (a la sinewy)
~Shattering amplifies success. (a la surround-sound)
~Startling braces stupify. (a la striking)
~Superiority denotes sublime. (a la stupendous)
~Sharpness propels serenity. (a la streetsmartness)
And
~Smile measures stamina. (a la subjectivity )
It's my Essperience...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
२६ आँक्टोबर २०१६
Er Rational musings #777
Er Rational musings #777
परीटघडीचे कपडे
लगबग
रूखवत सप्त पदी
गोरे गोमटे घारे
नऊवारी नथ
सीमांत पूजन नो हळदी बिळदी संगीत बिंगीत लो की
अर्धे अधिक चेहरे ओळखीचे
गजरे वाटप
मंगलाष्टकं
भरजरी साड्या दागिने
सनई चौघडा
सरळ खुर्च्या दूपारची गँप रिसेप्शन पर्यंत
तमाम आज्या फ्रंट रो डोळेभरून आशिर्वाद
होतकरू तरूणीतरूणा वधूवर करवली
नाव घेणं पंगत आग्रह रांगोळी
(चक्क) आहेर नोंदवायला
एक इकुडचा व एक तिकूडचा
फोटो व्हिडीयो
लहानगे तिकडून इकडून मध्ये अधे
दूपारचा पत्यांचा बेत
श्रीखंड जिलबी बासूंदी
आइस्क्रीम गुलाबदाणी
अक्षता गुलाबाचं फूल
देणीघेणी गळाभेट
आशिर्वाद चमत्कारनमस्कार
सोपस्कार
निरोप
आमच्या xxxला सांभाळून घ्या हं
काळजी करू नका, आमचीच झाली
मिठीभेटगळा रडारड
जाss मुली जा, दिल्या घरी तूss सुखी रहाsss
खट्ट्याक, अहो जागे व्हा, कुठल्याकुठे गेलात!
चहा पिऊन झाला(ले), आता परत कामाला लागतो...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
२६ आँक्टोबर २०१६
परीटघडीचे कपडे
लगबग
रूखवत सप्त पदी
गोरे गोमटे घारे
नऊवारी नथ
सीमांत पूजन नो हळदी बिळदी संगीत बिंगीत लो की
अर्धे अधिक चेहरे ओळखीचे
गजरे वाटप
मंगलाष्टकं
भरजरी साड्या दागिने
सनई चौघडा
सरळ खुर्च्या दूपारची गँप रिसेप्शन पर्यंत
तमाम आज्या फ्रंट रो डोळेभरून आशिर्वाद
होतकरू तरूणीतरूणा वधूवर करवली
नाव घेणं पंगत आग्रह रांगोळी
(चक्क) आहेर नोंदवायला
एक इकुडचा व एक तिकूडचा
फोटो व्हिडीयो
लहानगे तिकडून इकडून मध्ये अधे
दूपारचा पत्यांचा बेत
श्रीखंड जिलबी बासूंदी
आइस्क्रीम गुलाबदाणी
अक्षता गुलाबाचं फूल
देणीघेणी गळाभेट
आशिर्वाद चमत्कारनमस्कार
सोपस्कार
निरोप
आमच्या xxxला सांभाळून घ्या हं
काळजी करू नका, आमचीच झाली
मिठीभेटगळा रडारड
जाss मुली जा, दिल्या घरी तूss सुखी रहाsss
खट्ट्याक, अहो जागे व्हा, कुठल्याकुठे गेलात!
चहा पिऊन झाला(ले), आता परत कामाला लागतो...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
२६ आँक्टोबर २०१६
Tuesday, October 25, 2016
Er Rational musings #775
Er Rational musings #775
मन, मनगट व मेंदू या मानवाच्या सामर्थ्यवान त्रिकूटापैकी पहिले पुष्प म्हणजे मन.
मन वाभर सैर भैरं, क्षणात रुसणारं
मन बेधुंद उडणारं, क्षणात हसणारं
मन वाहे गगनात, मन मस्त आनंदीत
मन भावना रुजवीत, मन मोठ्ठ समजूत
मन काबूत शिंपीत, मन दावणीला जोडत
मन पंख पसरत, मन उंच उंच झोकत
मन मोहोर फुलत, मन बहर सजत
मन स्वप्नं गुंफत, मन जग जिंकत
मन सुंदर सुरेख काव्य कवी कल्पत
मन हे मीने परी स्वच्छंद अलगद तरंगत!
आणि, दिवास्वप्नं म्हणजे तर मनाचा अनोखा आविष्कार. कळत नकळत आपण दिवास्वप्नांतच वावरत असतो ना?
उगाचच नाही म्हणत, मनीं वसे जे स्वप्नीं दिसे...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
२६ आँक्टोबर २०१६
मन, मनगट व मेंदू या मानवाच्या सामर्थ्यवान त्रिकूटापैकी पहिले पुष्प म्हणजे मन.
मन वाभर सैर भैरं, क्षणात रुसणारं
मन बेधुंद उडणारं, क्षणात हसणारं
मन वाहे गगनात, मन मस्त आनंदीत
मन भावना रुजवीत, मन मोठ्ठ समजूत
मन काबूत शिंपीत, मन दावणीला जोडत
मन पंख पसरत, मन उंच उंच झोकत
मन मोहोर फुलत, मन बहर सजत
मन स्वप्नं गुंफत, मन जग जिंकत
मन सुंदर सुरेख काव्य कवी कल्पत
मन हे मीने परी स्वच्छंद अलगद तरंगत!
आणि, दिवास्वप्नं म्हणजे तर मनाचा अनोखा आविष्कार. कळत नकळत आपण दिवास्वप्नांतच वावरत असतो ना?
उगाचच नाही म्हणत, मनीं वसे जे स्वप्नीं दिसे...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
२६ आँक्टोबर २०१६
Er Rational musings #774
Er Rational musings #774
कर ना मन मोकळे, बोल ना घडाघडा
आतल्या आत कुथू नकोस, इच्छा मारू नकोस
झालाय जरी भावनांचा विस्फोट
साद प्रतिसादांच्या चढउतारांना विसरू नकोस
चल, एक खेळ खेळूया,
डोळे बंद करून स्तब्ध बसूया
ऊन पावसाचा लपंडाव ऐकूया!
चढ उतार, भरती ओहोटी आठवूया
मातीचा मृद्गंंध श्वास भरून घेऊया
पेरावे तसं उगवतं हे जाणूया
आँक्सीजन समसमान वाटून साठवूया
ऊंची विनम्रता, ताठ बाण्याने जगूया!
पौर्णिमा अमावस्या, हिवाळा व ऊन्हाळा
अखंड हे अविरत अव्याहत ॠतू चक्र
दिवसांमागे रात्र, उजाडणारा काळोख,
नव उष:काल पचवूया
कारण नंतर ढगांआड वीजांचा,
आहेच ना धो धो पावसाळा!
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
२५ आँक्टोबर २०१६
कर ना मन मोकळे, बोल ना घडाघडा
आतल्या आत कुथू नकोस, इच्छा मारू नकोस
झालाय जरी भावनांचा विस्फोट
साद प्रतिसादांच्या चढउतारांना विसरू नकोस
चल, एक खेळ खेळूया,
डोळे बंद करून स्तब्ध बसूया
ऊन पावसाचा लपंडाव ऐकूया!
चढ उतार, भरती ओहोटी आठवूया
मातीचा मृद्गंंध श्वास भरून घेऊया
पेरावे तसं उगवतं हे जाणूया
आँक्सीजन समसमान वाटून साठवूया
ऊंची विनम्रता, ताठ बाण्याने जगूया!
पौर्णिमा अमावस्या, हिवाळा व ऊन्हाळा
अखंड हे अविरत अव्याहत ॠतू चक्र
दिवसांमागे रात्र, उजाडणारा काळोख,
नव उष:काल पचवूया
कारण नंतर ढगांआड वीजांचा,
आहेच ना धो धो पावसाळा!
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
२५ आँक्टोबर २०१६
Monday, October 24, 2016
Er Rational musings #773
Er Rational musings #773
काही व्यक्तिंना ओळखायला आपल्याला वेळ लागतो. परंतु, जेव्हा ती गवसते, तेव्हा...
Happy go lucky
And doesn't bother simply
Takes it lightly
And lives life freely
Easy going n loud laughing
And @lways joking
No hard feelings
And often forgiving
Open n broad minded
And no favours demanded
Cheered, clapped and praised
One and the only, who is highly placed
Chsracteristics of an un-common man
A rare commodity, a peculiar layman
Alas, he is so hard to find
In this superficial bunchpack
Task much onerous of a kind
Like searching for needle in a haystack
Delve deep inside @ll n sundry
When found present, in a dormant style
Eureka, Eureka, for me, he will @lways be
a Jewel of the Nile...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
२५ आँक्टोबर २०१६
काही व्यक्तिंना ओळखायला आपल्याला वेळ लागतो. परंतु, जेव्हा ती गवसते, तेव्हा...
Happy go lucky
And doesn't bother simply
Takes it lightly
And lives life freely
Easy going n loud laughing
And @lways joking
No hard feelings
And often forgiving
Open n broad minded
And no favours demanded
Cheered, clapped and praised
One and the only, who is highly placed
Chsracteristics of an un-common man
A rare commodity, a peculiar layman
Alas, he is so hard to find
In this superficial bunchpack
Task much onerous of a kind
Like searching for needle in a haystack
Delve deep inside @ll n sundry
When found present, in a dormant style
Eureka, Eureka, for me, he will @lways be
a Jewel of the Nile...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
२५ आँक्टोबर २०१६
Wednesday, October 19, 2016
Er Rational musings #761
Er Rational musings #761
सगळ करून झालं. Tried to reason with him. पण पालथ्या घड्यावर पाणी.
आपलं ये रे माझ्या मागल्या. गाढवापूढे वाचली गीता. कोळसा उगाळावा तेव्हढा काळाच. आणि, कुत्र्याची शेपूट वाकडी ती वाकडीच.
बरं, सगळ होऊन, गीरा तो भी टांग ऊपर।
बोलाचीच कढी आणि बोलाचाच भात
मुळातच शून्य, तरी शहाणपणा अंगात
नशीब बलवत्तर आणि कुलदैवत पाठी
तरीच मिरवतो शेखी, धरी सर्वां वेठी
पूर्वजांची पूण्याई वेळ मारून नेई
जरी खाऊन पिऊन सूखी, असमाधानच होई
लोका सांगे ब्रह्मज्ञान, स्वत: काळा पाषाण
माजोर्डी वृत्ती, मिरवे प्रौढी, नाही हो सूजाण
कितीही आव आणो, भरूनी हवा शीडात
आगाऊपणा भारी, यांचे पाय पाळण्यातच दिसतात
जाऊ द्या, झाले गेले गंगेला मिळाले म्हणूयात
सोडून द्या, कारण यांची अक्कलच आहे गुडघ्यात!
क्वचित एखादा निपजतो भेटतो, असा, दिवटा...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
१९ आँक्टोबर २०१६
सगळ करून झालं. Tried to reason with him. पण पालथ्या घड्यावर पाणी.
आपलं ये रे माझ्या मागल्या. गाढवापूढे वाचली गीता. कोळसा उगाळावा तेव्हढा काळाच. आणि, कुत्र्याची शेपूट वाकडी ती वाकडीच.
बरं, सगळ होऊन, गीरा तो भी टांग ऊपर।
बोलाचीच कढी आणि बोलाचाच भात
मुळातच शून्य, तरी शहाणपणा अंगात
नशीब बलवत्तर आणि कुलदैवत पाठी
तरीच मिरवतो शेखी, धरी सर्वां वेठी
पूर्वजांची पूण्याई वेळ मारून नेई
जरी खाऊन पिऊन सूखी, असमाधानच होई
लोका सांगे ब्रह्मज्ञान, स्वत: काळा पाषाण
माजोर्डी वृत्ती, मिरवे प्रौढी, नाही हो सूजाण
कितीही आव आणो, भरूनी हवा शीडात
आगाऊपणा भारी, यांचे पाय पाळण्यातच दिसतात
जाऊ द्या, झाले गेले गंगेला मिळाले म्हणूयात
सोडून द्या, कारण यांची अक्कलच आहे गुडघ्यात!
क्वचित एखादा निपजतो भेटतो, असा, दिवटा...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
१९ आँक्टोबर २०१६
Er Rational musings #761
Er Rational musings #761
सगळ करून झालं. Tried to reason with him. पण पालथ्या घड्यावर पाणी.
आपलं ये रे माझ्या मागल्या. गाढवापूढे वाचली गीता. कोळसा उगाळावा तेव्हढा काळाच. आणि, कुत्र्याची शेपूट वाकडी ती वाकडीच.
बरं, सगळ होऊन, गीरा तो भी टांग ऊपर।
बोलाचीच कढी आणि बोलाचाच भात
मुळातच शून्य, तरी शहाणपणा अंगात
नशीब बलवत्तर आणि कुलदैवत पाठी
तरीच मिरवतो शेखी, धरी सर्वां वेठी
पूर्वजांची पूण्याई वेळ मारून नेई
जरी खाऊन पिऊन सूखी, असमाधानच होई
लोका सांगे ब्रह्मज्ञान, स्वत: काळा पाषाण
माजोर्डी वृत्ती, मिरवे प्रौढी, नाही हो सूजाण
कितीही आव आणो, भरूनी हवा शीडात
आगाऊपणा भारी, यांचे पाय पाळण्यातच दिसतात
जाऊ द्या, झाले गेले गंगेला मिळाले म्हणूयात
सोडून द्या, कारण यांची अक्कलच आहे गुडघ्यात!
क्वचित एखादा निपजतो भेटतो, असा, दिवटा...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
१९ आँक्टोबर २०१६
सगळ करून झालं. Tried to reason with him. पण पालथ्या घड्यावर पाणी.
आपलं ये रे माझ्या मागल्या. गाढवापूढे वाचली गीता. कोळसा उगाळावा तेव्हढा काळाच. आणि, कुत्र्याची शेपूट वाकडी ती वाकडीच.
बरं, सगळ होऊन, गीरा तो भी टांग ऊपर।
बोलाचीच कढी आणि बोलाचाच भात
मुळातच शून्य, तरी शहाणपणा अंगात
नशीब बलवत्तर आणि कुलदैवत पाठी
तरीच मिरवतो शेखी, धरी सर्वां वेठी
पूर्वजांची पूण्याई वेळ मारून नेई
जरी खाऊन पिऊन सूखी, असमाधानच होई
लोका सांगे ब्रह्मज्ञान, स्वत: काळा पाषाण
माजोर्डी वृत्ती, मिरवे प्रौढी, नाही हो सूजाण
कितीही आव आणो, भरूनी हवा शीडात
आगाऊपणा भारी, यांचे पाय पाळण्यातच दिसतात
जाऊ द्या, झाले गेले गंगेला मिळाले म्हणूयात
सोडून द्या, कारण यांची अक्कलच आहे गुडघ्यात!
क्वचित एखादा निपजतो भेटतो, असा, दिवटा...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
१९ आँक्टोबर २०१६
Monday, October 17, 2016
Er Rational musings #759
Er Rational musings #759
पंचमहाभूतांवर विश्वास आहे ना? मग उमजेलपटेल, की लोकं दारू, साँरी, ड्रिंन्क घेताना, ग्लासाला ग्लास का भिडवतात. ज्यायोगे एक मंजूळसा ध्वनी उत्साहित करतो ते. त्याहीपेक्षा, सर्वप्रथम एक बोट बूडवून दोन थेंब दारू जमिनीवर का शिंपडतात ते. (चित्रावती का घालतात?!)
स्पर्श, दृष्य, आवाज, वास व अर्थातच चव! पंचतत्व, पंचत्व!
Enjoy...
Two pegs a day keeps the doctor away
Regular intake tops the fit n fine stay
Health, Wealth, Happiness n Success
Greet all, n click the glasses
Touch, See, Listen, Smell n Taste
Five elements of our existence
Liven up the lively live session
Toast to salute the co-existence!
Smooth Blenders Pride, RC, or Antiquity
Whiskey has to be a leisurely beauty
Tasty Smirnoff, Romanov, Alcazar or Grey Goose
Vodka with soda water n lemony loose
Rainy wintry Bacardi, Captain morgan or Old Monk
Rum n plain water combo hits d honk
Chilled Kingfisher, Carlsberg, Budweiser and Foster
Fresh draught beer is a great heart booster
Slow Blue Riband, Blue Lagoon or Carnival
Gin, for a change, kicks @ late interval
Take your take, a pleasure divine
Raise the glass and Sip n dine
आलटूनपालटून सगळे ब्रँन्डस् घ्यावेत, सगळ्याची सवय असावीठेवावी, असं बुजूर्ग म्हणतात. चीअर्स...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
१७ आँक्टोबर २०१६
पंचमहाभूतांवर विश्वास आहे ना? मग उमजेलपटेल, की लोकं दारू, साँरी, ड्रिंन्क घेताना, ग्लासाला ग्लास का भिडवतात. ज्यायोगे एक मंजूळसा ध्वनी उत्साहित करतो ते. त्याहीपेक्षा, सर्वप्रथम एक बोट बूडवून दोन थेंब दारू जमिनीवर का शिंपडतात ते. (चित्रावती का घालतात?!)
स्पर्श, दृष्य, आवाज, वास व अर्थातच चव! पंचतत्व, पंचत्व!
Enjoy...
Two pegs a day keeps the doctor away
Regular intake tops the fit n fine stay
Health, Wealth, Happiness n Success
Greet all, n click the glasses
Touch, See, Listen, Smell n Taste
Five elements of our existence
Liven up the lively live session
Toast to salute the co-existence!
Smooth Blenders Pride, RC, or Antiquity
Whiskey has to be a leisurely beauty
Tasty Smirnoff, Romanov, Alcazar or Grey Goose
Vodka with soda water n lemony loose
Rainy wintry Bacardi, Captain morgan or Old Monk
Rum n plain water combo hits d honk
Chilled Kingfisher, Carlsberg, Budweiser and Foster
Fresh draught beer is a great heart booster
Slow Blue Riband, Blue Lagoon or Carnival
Gin, for a change, kicks @ late interval
Take your take, a pleasure divine
Raise the glass and Sip n dine
आलटूनपालटून सगळे ब्रँन्डस् घ्यावेत, सगळ्याची सवय असावीठेवावी, असं बुजूर्ग म्हणतात. चीअर्स...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
१७ आँक्टोबर २०१६
Er Rational musings #759
Er Rational musings #759
पंचमहाभूतांवर विश्वास आहे ना? मग उमजेलपटेल, की लोकं दारू, साँरी, ड्रिंन्क घेताना, ग्लासाला ग्लास का भिडवतात. ज्यायोगे एक मंजूळसा ध्वनी उत्साहित करतो ते. त्याहीपेक्षा, सर्वप्रथम एक बोट बूडवून दोन थेंब दारू जमिनीवर का शिंपडतात ते. (चित्रावती का घालतात?!)
स्पर्श, दृष्य, आवाज, वास व अर्थातच चव! पंचतत्व, पंचत्व!
Enjoy...
Two pegs a day keeps the doctor away
Regular intake tops the fit n fine stay
Health, Wealth, Happiness n Success
Greet all, n click the glasses
Touch, See, Listen, Smell n Taste
Five elements of our existence
Liven up the lively live session
Toast to salute the co-existence!
Smooth Blenders Pride, RC, or Antiquity
Whiskey has to be a leisurely beauty
Tasty Smirnoff, Romanov, Alcazar or Grey Goose
Vodka with soda water n lemony loose
Rainy wintry Bacardi, Captain morgan or Old Monk
Rum n plain water combo hits d honk
Chilled Kingfisher, Carlsberg, Budweiser and Foster
Fresh draught beer is a great heart booster
Slow Blue Riband, Blue Lagoon or Carnival
Gin, for a change, kicks @ late interval
Take your take, a pleasure divine
Raise the glass and Sip n dine
आलटूनपालटून सगळे ब्रँन्डस् घ्यावेत, सगळ्याची सवय असावीठेवावी, असं बुजूर्ग म्हणतात. चीअर्स...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
१७ आँक्टोबर २०१६
पंचमहाभूतांवर विश्वास आहे ना? मग उमजेलपटेल, की लोकं दारू, साँरी, ड्रिंन्क घेताना, ग्लासाला ग्लास का भिडवतात. ज्यायोगे एक मंजूळसा ध्वनी उत्साहित करतो ते. त्याहीपेक्षा, सर्वप्रथम एक बोट बूडवून दोन थेंब दारू जमिनीवर का शिंपडतात ते. (चित्रावती का घालतात?!)
स्पर्श, दृष्य, आवाज, वास व अर्थातच चव! पंचतत्व, पंचत्व!
Enjoy...
Two pegs a day keeps the doctor away
Regular intake tops the fit n fine stay
Health, Wealth, Happiness n Success
Greet all, n click the glasses
Touch, See, Listen, Smell n Taste
Five elements of our existence
Liven up the lively live session
Toast to salute the co-existence!
Smooth Blenders Pride, RC, or Antiquity
Whiskey has to be a leisurely beauty
Tasty Smirnoff, Romanov, Alcazar or Grey Goose
Vodka with soda water n lemony loose
Rainy wintry Bacardi, Captain morgan or Old Monk
Rum n plain water combo hits d honk
Chilled Kingfisher, Carlsberg, Budweiser and Foster
Fresh draught beer is a great heart booster
Slow Blue Riband, Blue Lagoon or Carnival
Gin, for a change, kicks @ late interval
Take your take, a pleasure divine
Raise the glass and Sip n dine
आलटूनपालटून सगळे ब्रँन्डस् घ्यावेत, सगळ्याची सवय असावीठेवावी, असं बुजूर्ग म्हणतात. चीअर्स...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
१७ आँक्टोबर २०१६
Tuesday, October 4, 2016
Er Rational musings #739
Er Rational musings #739
निळू फूले, मधुकर तोरडमल, अनंत जोग, रवी पटवर्धन, रमेश भाटकर, राजशेखर वगैरे ना पडद्यावर वा स्टेज वर वा टि व्ही वर बघीतल्या बघीतल्या एक प्रकारचा राग येतो. भूमिका कुठचीही का असेना.
ओम शिवपूरी, सत्येन कप्पू, प्रेम चोप्रा, शक्ती कपूर, मनमोहन, कादर खान, जाँनी लीव्हर वगैरे ना पडद्यावर वा टि व्ही वर बघीतल्या बघीतल्या एक प्रकारचा ओंगळपणा वाटतो. भूमिका कुठचीही का असेना.
पिंचू कपूर, प्रेमनाथ, सप्रू, रेहमान, अमरीश पूरी, प्राण, अमजद खान, रझा मुराद, जीवन वगैरे ना पडद्यावर वा टि व्ही वर बघीतल्या बघीतल्या एक प्रकारची जरब, भीती वाटते. भूमिका कुठचीही का असेना.
ओमप्रकाश, अशोककुमार, उत्पल दत्त, डेव्हीड, असीत सेन वगैरे ना पडद्यावर वा टि व्ही वर बघीतल्या बघीतल्या एक प्रकारचा विश्वास वाटतो. भूमिका कुठचीही का असेना.
मला कायमच ए के हनगल, राजेंद्रकृष्ण वगैरे ना पडद्यावर वा टि व्ही वर बघीतल की एक प्रकारची किव येते. भूमिका कुठचीही का असेना.
सईद जा़फरीं, रेहमान वगैरे ना पडद्यावर वा टि व्ही वर बघीतल्या बघीतल्या एक प्रकारचा खानदानी पणा जाणवतो. भूमिका कुठचीही का असेना.
देवेन वर्मा, मेहमूद, राजेंद्रनाथ, असरानी, वगैरे ना पडद्यावर वा टि व्ही वर बघीतल्या बघीतल्यावर एक प्रकारचा निर्भेळ आनंद मिळतो. भूमिका कुठचीही का असेना.
के एन सिंग, आय एस जोहर वगैरे ना पडद्यावर वा टि व्ही वर बघीतल्या बघीतल्या बघीतल्या बघीतल्या एक प्रकारचा गूढत्वाचा भास होतो. भूमिका कुठचीही का असेना.
केश्तो मुखर्जी, जाँनी वाँकर, मुक्री, पेंटल, विजू खोटे, जगदीप वगैरे ना पडद्यावर वा टि व्ही वर बघीतल्या बघीतल्या एक प्रकारचा कणव येते. भूमिका कुठचीही का असेना.
हे सगळे महान कलाकार. यांच्याबरोबर आपोआपच एक प्रकारचा कनेक्ट प्रेक्षकांना जाणवतो यातच या सर्वांचे सहजसुंदर उत्स्फूर्त अभिनय श्रेष्ठत्व सिध्द होते. यातच यांचे यश आहे!
दादा लोक्स. वानगीदाखल या काही च नावांचा उल्लेख केलाय, रेफरन्स म्हणून.
सध्याच्या यंन्गीस्तानला या वरच्यांशी कनेक्ट होणं कठीणाये, म्हणतीलच ते, की हे कोण? कुठल्या जमान्यातले? त्यांच काय चुकलं म्हणा, कारण त्यांचा 'पाला' पडलाय तो सलमान खान, (व आमीर खान, व शाहरूख खान), व फावडा खान, व माहीरा खान, व मयांक शेखर, व यांच्यासारख्या 'महान' कलाकारांशी; यंन्गीस्तान चा काय गुन्हा?याच्या शिवाय जोडीला, या "महान" कलाकारांच्या पाठी, सईद मिर्झा, ओम पूरी, शाम बेनेगल, मीता वशिष्ठ व महेश भट (याशिवाय लीस्ट अपूरीच राहते!), व इत्यादि बुजूर्ग 'संवेदनशील' आर्टिस्ट फ्रँटर्निटी खंबीरपणे चेतवतपेटवत उभी अाहे च की. लाज आणतात!
यांना सांगतोय, की अभिनय कशाशी जेवतात, ते संजीव कुमार, बलराज सहानी यांसारख्या कलाकारांकडनं शिका. आणि दिग्दर्शन, संगीत अशा इत्यादि सर्व अंगांकरिता तुमची शाळा घेण्यासाठी (पडद्याआड गेलेली) अख्खी फौज उभी आहे. अकलेचे तारे आणि अब्रूचे धिंडवडे, आणि माजमस्तवालपणा!
तरूणाई ला सांगतोय, की री-मिक्स गाणी एन्दाँय करता ना? री-वाईंन्ड व्हा, सगळे जूने सिनेमे, नव्या नजरेने पहा, तुम्हाला या शतमूर्ख एहसानफरामोशांचे तोंड पहाण्याची पण इच्छा होणार नाही; गँरेंन्टी देतो.
बाँयकाँट. यांना पैशाचीच भाषा समजते...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
५ आँक्टोबर २०१६
[(www.milindkale.com)]
[(milindmkale.blogspot.in)]
निळू फूले, मधुकर तोरडमल, अनंत जोग, रवी पटवर्धन, रमेश भाटकर, राजशेखर वगैरे ना पडद्यावर वा स्टेज वर वा टि व्ही वर बघीतल्या बघीतल्या एक प्रकारचा राग येतो. भूमिका कुठचीही का असेना.
ओम शिवपूरी, सत्येन कप्पू, प्रेम चोप्रा, शक्ती कपूर, मनमोहन, कादर खान, जाँनी लीव्हर वगैरे ना पडद्यावर वा टि व्ही वर बघीतल्या बघीतल्या एक प्रकारचा ओंगळपणा वाटतो. भूमिका कुठचीही का असेना.
पिंचू कपूर, प्रेमनाथ, सप्रू, रेहमान, अमरीश पूरी, प्राण, अमजद खान, रझा मुराद, जीवन वगैरे ना पडद्यावर वा टि व्ही वर बघीतल्या बघीतल्या एक प्रकारची जरब, भीती वाटते. भूमिका कुठचीही का असेना.
ओमप्रकाश, अशोककुमार, उत्पल दत्त, डेव्हीड, असीत सेन वगैरे ना पडद्यावर वा टि व्ही वर बघीतल्या बघीतल्या एक प्रकारचा विश्वास वाटतो. भूमिका कुठचीही का असेना.
मला कायमच ए के हनगल, राजेंद्रकृष्ण वगैरे ना पडद्यावर वा टि व्ही वर बघीतल की एक प्रकारची किव येते. भूमिका कुठचीही का असेना.
सईद जा़फरीं, रेहमान वगैरे ना पडद्यावर वा टि व्ही वर बघीतल्या बघीतल्या एक प्रकारचा खानदानी पणा जाणवतो. भूमिका कुठचीही का असेना.
देवेन वर्मा, मेहमूद, राजेंद्रनाथ, असरानी, वगैरे ना पडद्यावर वा टि व्ही वर बघीतल्या बघीतल्यावर एक प्रकारचा निर्भेळ आनंद मिळतो. भूमिका कुठचीही का असेना.
के एन सिंग, आय एस जोहर वगैरे ना पडद्यावर वा टि व्ही वर बघीतल्या बघीतल्या बघीतल्या बघीतल्या एक प्रकारचा गूढत्वाचा भास होतो. भूमिका कुठचीही का असेना.
केश्तो मुखर्जी, जाँनी वाँकर, मुक्री, पेंटल, विजू खोटे, जगदीप वगैरे ना पडद्यावर वा टि व्ही वर बघीतल्या बघीतल्या एक प्रकारचा कणव येते. भूमिका कुठचीही का असेना.
हे सगळे महान कलाकार. यांच्याबरोबर आपोआपच एक प्रकारचा कनेक्ट प्रेक्षकांना जाणवतो यातच या सर्वांचे सहजसुंदर उत्स्फूर्त अभिनय श्रेष्ठत्व सिध्द होते. यातच यांचे यश आहे!
दादा लोक्स. वानगीदाखल या काही च नावांचा उल्लेख केलाय, रेफरन्स म्हणून.
सध्याच्या यंन्गीस्तानला या वरच्यांशी कनेक्ट होणं कठीणाये, म्हणतीलच ते, की हे कोण? कुठल्या जमान्यातले? त्यांच काय चुकलं म्हणा, कारण त्यांचा 'पाला' पडलाय तो सलमान खान, (व आमीर खान, व शाहरूख खान), व फावडा खान, व माहीरा खान, व मयांक शेखर, व यांच्यासारख्या 'महान' कलाकारांशी; यंन्गीस्तान चा काय गुन्हा?याच्या शिवाय जोडीला, या "महान" कलाकारांच्या पाठी, सईद मिर्झा, ओम पूरी, शाम बेनेगल, मीता वशिष्ठ व महेश भट (याशिवाय लीस्ट अपूरीच राहते!), व इत्यादि बुजूर्ग 'संवेदनशील' आर्टिस्ट फ्रँटर्निटी खंबीरपणे चेतवतपेटवत उभी अाहे च की. लाज आणतात!
यांना सांगतोय, की अभिनय कशाशी जेवतात, ते संजीव कुमार, बलराज सहानी यांसारख्या कलाकारांकडनं शिका. आणि दिग्दर्शन, संगीत अशा इत्यादि सर्व अंगांकरिता तुमची शाळा घेण्यासाठी (पडद्याआड गेलेली) अख्खी फौज उभी आहे. अकलेचे तारे आणि अब्रूचे धिंडवडे, आणि माजमस्तवालपणा!
तरूणाई ला सांगतोय, की री-मिक्स गाणी एन्दाँय करता ना? री-वाईंन्ड व्हा, सगळे जूने सिनेमे, नव्या नजरेने पहा, तुम्हाला या शतमूर्ख एहसानफरामोशांचे तोंड पहाण्याची पण इच्छा होणार नाही; गँरेंन्टी देतो.
बाँयकाँट. यांना पैशाचीच भाषा समजते...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
५ आँक्टोबर २०१६
[(www.milindkale.com)]
[(milindmkale.blogspot.in)]
Monday, October 3, 2016
Er Rational musings #737
Er Rational musings #737
"This call may be recorded for training n quality purpose". "गुणवत्ता एवं प्रशिक्षण के लिये यह काँल रिकार्ड किया जा सकता हैं।"
"Please wait, your call is important to us. Our customer care executive will talk to you, shortly."
"हिंदी में जानकारी के लिये १ डायल करे". "To continue in English, press 2". "मराठी करिता ३ दाबा."
"Please wait; you are in a queue." "कृपया प्रतीक्षा कीजीये, आंप कतार में हैं।"
१८०० ने सुरू होणाऱ्या टेलिफोन नंबर वर काँल केला, की वरील तुणतुणी ऐकायला मिळतात. आयव्हीआरएस सिस्टीम. काँल सेंन्टर्स. आणि हे १८०० ने सुरू होणारे म्हणजे टोल (टोल का म्हणतात हे गुलदस्त्यातल अनाकलनीय गुपीत आहे) फ्री नंबर्स.
ही काँल सेंन्टर्स कुठेतरी असतात अख्या भारतात. बहुतकरून गुरगाव वा चेन्नई ला. यंन्ग पोरीपोरं, निराळ्या शिफ्टस् मध्ये काम करतात, व बहुतेक वेळा त्यांचं काम चोख करतात, त्यांच्या चौकटीत राहून. एक बरय, की तक्रारदाता ही तसा खूष होतो, कारण कंम्प्लेंन्ट केल्याचं समाधान, कुणीतरी शांतपणे ऐकून घेतय, तक्रार क्रमांक मिळतोय, व बरेचदा निराकारण ही होतय, असले सुखद अनुभव येतात.
यातलं हे जे आहे ना, ""This call may be recorded for training n quality purpose". "गुणवत्ता एवं प्रशिक्षण के लिये यह काँल रिकार्ड किया जा सकता हैं।""
ते त्यामानाने नवीन आहे; त्यालोकांनी वाईटबऱ्या अनुभवांमुळे अँड केलय अस दिसतय.
काही कोणी उपटसुंभ, वा जेन्यूईन त्रासलेला ग्राहक, ग्रीव्हान्सेस वा कंन्झ्यूमर फोरम कडे गेला, तर असावं बँकअपला, म्हणून असावं, अस वाटतय मला.
हल्ली, मी सुध्दा साँल्लिड शक्कल लढवलीये. अशा नंबर ना काँल करायची वेळ आली, की शांतपणे ते आयव्हीआरएस सांगेल तसं करायच, मग कालांतराने आपण त्या अदृश्य त्यावेळच्या आपल्यासाठी देवदूतापर्यंत पोहोचतो. मग, माझं पहिलं विधान, हमारा काँल रिकार्ड हो रहा हैं क्या? मग तो/ती म्हणतो, जी सर. मग मी म्हणतो, प्लीज वेट, मैं भी अपना काँल रेकाँर्ड करता हूँ। मग माझ्या ओव्हर स्मार्ट मोबाईल मधलं रेकाँर्डींग आँन करतो. व डिट्टो, ते लोक्स कसं नाव गाव पत्ता विचारतात ना, तसेच त्या/तीला नाव गाव पत्ता, सिनियरचे नाव, ईमेल आयडी असले डिटेल्स वितारतो. न जाणो, केव्हा कामास येईल!
जागो ग्राहक जागो...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
४ आँक्टोबर २०१६
"This call may be recorded for training n quality purpose". "गुणवत्ता एवं प्रशिक्षण के लिये यह काँल रिकार्ड किया जा सकता हैं।"
"Please wait, your call is important to us. Our customer care executive will talk to you, shortly."
"हिंदी में जानकारी के लिये १ डायल करे". "To continue in English, press 2". "मराठी करिता ३ दाबा."
"Please wait; you are in a queue." "कृपया प्रतीक्षा कीजीये, आंप कतार में हैं।"
१८०० ने सुरू होणाऱ्या टेलिफोन नंबर वर काँल केला, की वरील तुणतुणी ऐकायला मिळतात. आयव्हीआरएस सिस्टीम. काँल सेंन्टर्स. आणि हे १८०० ने सुरू होणारे म्हणजे टोल (टोल का म्हणतात हे गुलदस्त्यातल अनाकलनीय गुपीत आहे) फ्री नंबर्स.
ही काँल सेंन्टर्स कुठेतरी असतात अख्या भारतात. बहुतकरून गुरगाव वा चेन्नई ला. यंन्ग पोरीपोरं, निराळ्या शिफ्टस् मध्ये काम करतात, व बहुतेक वेळा त्यांचं काम चोख करतात, त्यांच्या चौकटीत राहून. एक बरय, की तक्रारदाता ही तसा खूष होतो, कारण कंम्प्लेंन्ट केल्याचं समाधान, कुणीतरी शांतपणे ऐकून घेतय, तक्रार क्रमांक मिळतोय, व बरेचदा निराकारण ही होतय, असले सुखद अनुभव येतात.
यातलं हे जे आहे ना, ""This call may be recorded for training n quality purpose". "गुणवत्ता एवं प्रशिक्षण के लिये यह काँल रिकार्ड किया जा सकता हैं।""
ते त्यामानाने नवीन आहे; त्यालोकांनी वाईटबऱ्या अनुभवांमुळे अँड केलय अस दिसतय.
काही कोणी उपटसुंभ, वा जेन्यूईन त्रासलेला ग्राहक, ग्रीव्हान्सेस वा कंन्झ्यूमर फोरम कडे गेला, तर असावं बँकअपला, म्हणून असावं, अस वाटतय मला.
हल्ली, मी सुध्दा साँल्लिड शक्कल लढवलीये. अशा नंबर ना काँल करायची वेळ आली, की शांतपणे ते आयव्हीआरएस सांगेल तसं करायच, मग कालांतराने आपण त्या अदृश्य त्यावेळच्या आपल्यासाठी देवदूतापर्यंत पोहोचतो. मग, माझं पहिलं विधान, हमारा काँल रिकार्ड हो रहा हैं क्या? मग तो/ती म्हणतो, जी सर. मग मी म्हणतो, प्लीज वेट, मैं भी अपना काँल रेकाँर्ड करता हूँ। मग माझ्या ओव्हर स्मार्ट मोबाईल मधलं रेकाँर्डींग आँन करतो. व डिट्टो, ते लोक्स कसं नाव गाव पत्ता विचारतात ना, तसेच त्या/तीला नाव गाव पत्ता, सिनियरचे नाव, ईमेल आयडी असले डिटेल्स वितारतो. न जाणो, केव्हा कामास येईल!
जागो ग्राहक जागो...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
४ आँक्टोबर २०१६
Sunday, October 2, 2016
Er Rational musings #736
Er Rational musings #736
दूसऱ्या नोकरीत खूप चांगल शिकायला मिळालं. नवीन सिस्टीम्स, साँफ्टवेअर व प्रोसेसेस. आणि कोअर टेक्नीकल काम करता करता, कस्टमर रिलेशन, व लीएझनींग इत्यादि अनेक. तीन विशेष गोष्टी सांगायच्या, तर
~ 'वेळ' पाळणं
~ ड्राफ्टींग
~ बजेटींग
गमतीचा भाग म्हणजे, या तिन्ही चीजा, वैयक्तिक सांघिक कौटुंबिक सार्वत्रीक सार्वजनिक जीवनात अत्यंत महत्वाच्या ठरतात.
१) मिटींग वा अपाँईंटमेंट असली, तर किमान पंधरा मिनिटे आधी स्थानी हजर रहायचं, हे अंगवळणी पडलय. आजही, कुणालाही एक वेळ दिली की, मी चांगली वीसतीस मिनिटं आधी पोहोचतो. पर्फेक्ट टायमाआधी पाच दहा मिनिटे मी हजरजागी. आणि, याविरूध्द समोरच्यान वेळ नाही पाळली, तर त्या व्यक्तीबद्दल प्रचंड निगेटीव्ह कल. आँफकोर्स संयुक्तिक कारण नसेल तर.
टायमिंग अचूक असलं पाहीजे.
२) एखादा आँफिशीयल पत्र-व्यवहार, वा इंन्ट्रा-डिपार्टमेंन्टल कम्यूनिकेशन, वा ई-मेल्स.
दूनिया आदान-प्रदान पे चलती हैं भिडू! आपल्याला काय सांगायचय, ते समोरच्याच्या डोकी पोहोचले पाहीजे ना!
३) कँपिटल बजेट, व रेव्हेन्यू बजेट. हा ये लफडेवाली चीज हैं। बेसीकली वन टाईम काँस्ट व रिकरींग काँस्ट यांचा लेखाजोखा.
पहिल्या दोन गोष्टींमुळे आपण थ्थोडे आयडीयलिस्टीकपणा कडे झुकतो, परंतु/आणि, तिसऱ्या गोष्टीमुळे रियलिस्टिक पणा नसानसांत भिनतो. या बजेटींग मध्ये मिनी, स्माँल स्केल वा लार्ज स्केल इंडस्ट्री, किंवा प्रोप्रायटरी, प्रायव्हेट लिमिटेड/लिमिटेड लायबिलिटी कंपनी, वा पब्लिक लिमिटेड याचा किंवा, अल्प, मध्यम वा उच्च-अती उच्च उत्पन्न गट, वेग्रे असा काही भेदभाव नाही करता येत.
बजेटींग म्हणजे कुठल्या खिशातनं, कुठल्या कोनाड्यातनं, कुठल्या उशीखालून, वा कुठल्या स्त्रोतातनं, किती/केव्हा/कुठे/कधी/का/कशासाठी व कसे पैसे खर्चायचे.
उदाहरणार्थ, स्थावर जंगम मालमत्ता, जमीनजुमला हे जसे कँपिटल आयटम्स आहेत, तसेच टिव्ही, चारचाकी, एअर कंडिशनर वा पंखा वगैरे तत्सम गोष्टी सुध्दा कँपिटल आयटम या वर्गात मोडतात. पेट्रोल/डिझेल/सीएनजी इंधन, व वीज, यासम गोष्टी म्हणजे आपलं रेव्हेन्यू बजेट, घर(!)खर्च. हा, यहाँ पे थोडा लोचा हो रहेला हैं।
कसा?
बघा, कुठलीही घर वस्तू डोळ्यांसमोर आणा. दोन च उदाहरणं घेऊयात.
टिव्ही? ह्हे मोठ्ठाले स्क्रीनचे, कायपण ४००० एचडी वगैरे, घरांतली अर्धी भिंत व्यापून टाकणारे फ्लँटस्क्रीन, सिनेमागृहाप्रमाणे. कँपिटल काँस्ट ठिकाय ओ, पण रेव्हेन्यू काँस्ट? अहो, मेंन्टेनन्स नाही, पण वीज-उर्जा? त्याच्या किमती आटोक्यात नको का? अपारंपारीक उर्जा जनरेट करायला नको का? पण जरा बैकवर्ड इंटिग्रेशन केले, तर असे लक्षात येईल की या उर्जेचीच कँपिटल काँस्ट प्रचंड आहे. म्हणजे जागाव्याप्ती व साहित्य पकडून. या उर्जेची रिकरींग काँस्ट अत्यल्प, तरी देखील रिटर्न आँन इन्व्हेस्टमेंन्ट (आरओआय), काही मेळ बसत नाही अजूनही.
याइथेच तर खरी मेख आहे, कसोटी आहे तंत्रज्ञानाची. समुद्राच्या लाटा, सोलर, विंन्ड मिल्स, कचऱ्यापासून वगैरे वीजनिर्मिती तंत्रात जोरदार लक्ष द्यायला पाहीजेलाय. फार कशाला, आपल्या चालण्यातनं प्रेशरमुळे, पापण्यांच्या मूव्हमेंन्टनं(!) होणाऱ्या सूक्ष्म लहरींमुळे, व चारचाकीच्या टपावरून सोलर पँनेल बसवून, वगैरे, असल्या अचाट कल्पनांतून स्वस्त अविरत मुबलक वीज निर्मिती कशी करता येईल, याचा शोध घ्यायला पाहीजे. वीजेचा दर प्रति युनिट २ रूपयांपेक्षा जास्त नको जायला!
चारचाकी? ह्ह्या मोठ्ठाल्या कम्फर्टेबल गाड्या. एसी टकाटक, पाँवर स्टिअरींग पाँवर विंन्डोज, पाँवर पँक्ड पाँवर ड्रिव्हन. तसं सोप्पय, इंजिनाची क्षमता वाढवली की टाँर्कस्पीड सग्गळ आलच की. बर, जर्रा लेदर सीटा, एसी, इन बिल्ट म्युझिक विथ सहाआठ स्पीकर्स, चार्जिंग स्लाँट, काँर्ड फँसिलिटी, कीलेस(!) इग्निशन, रंगरंगोटा, इंटिरियर, लेग स्पेस इत्यादि इत्यादि. हे सोप्पय ओ. काय कठीण आहे? खर्च वाढवला की येत करता. इंधनाच्या चढउतारी डाँलर व बँरल(!)वर अवलंबून असलेल्या किमती बाजूला ठेवू पण गाड्यांचे अँव्हरेज? रिटर्न आँन इन्व्हेस्टमेंन्ट (आरओआय), काही मेळ बसत नाही अजूनही.
याइथेच तर खरी मेख आहे, कसोटी आहे तंत्रज्ञानाची.
इंजिन एफिशियन्सी वर, अँव्हरेज वर लक्ष द्या की जरा. म्हणे असल्या हाय एन्ड गाड्यांचे अँव्हरेज बघायचे नसते (लोकं वेड्यात काढतील}. तो भाग सोडा. परंतु हे एक प्रकारचे आव्हानच आहे असं ह्या कंपन्या, आँटोमोबील इंजिनियर्स का समजत नाहीत? २५ लाखाच्या चारचाकीचे अँव्हरेज ५० तरी असायला पाहीजे ब्वाँ. हम्मम्मम्म!
माझ्या दूसऱ्या नोकरीच्या ठिकाणी आम्ही भर द्यायचो तो काँस्ट कटिंग ला. काँस्ट रिडक्शन बाय इनोव्हेटिव्ह वे. नाँट अँट द एक्स्पेन्स आँफ, आँर काँम्प्रोमायझिंग आँन, नेसेसिटी, नीड, क्वालिटी व इव्हन अँस्थेटिक्स!!
वरील उदाहरणं प्रतिकात्मक स्वरूपाची आहेत. बँलन्स साधला गेला पाहीजे. थिंन्क आऊट आँफ द बाँक्स.
नाहीतर मग आहेच भरमसाठ इंम्प्रेस्ट कँश, पेटी खर्चासाठी...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
३ आँक्टोबर २०१६
दूसऱ्या नोकरीत खूप चांगल शिकायला मिळालं. नवीन सिस्टीम्स, साँफ्टवेअर व प्रोसेसेस. आणि कोअर टेक्नीकल काम करता करता, कस्टमर रिलेशन, व लीएझनींग इत्यादि अनेक. तीन विशेष गोष्टी सांगायच्या, तर
~ 'वेळ' पाळणं
~ ड्राफ्टींग
~ बजेटींग
गमतीचा भाग म्हणजे, या तिन्ही चीजा, वैयक्तिक सांघिक कौटुंबिक सार्वत्रीक सार्वजनिक जीवनात अत्यंत महत्वाच्या ठरतात.
१) मिटींग वा अपाँईंटमेंट असली, तर किमान पंधरा मिनिटे आधी स्थानी हजर रहायचं, हे अंगवळणी पडलय. आजही, कुणालाही एक वेळ दिली की, मी चांगली वीसतीस मिनिटं आधी पोहोचतो. पर्फेक्ट टायमाआधी पाच दहा मिनिटे मी हजरजागी. आणि, याविरूध्द समोरच्यान वेळ नाही पाळली, तर त्या व्यक्तीबद्दल प्रचंड निगेटीव्ह कल. आँफकोर्स संयुक्तिक कारण नसेल तर.
टायमिंग अचूक असलं पाहीजे.
२) एखादा आँफिशीयल पत्र-व्यवहार, वा इंन्ट्रा-डिपार्टमेंन्टल कम्यूनिकेशन, वा ई-मेल्स.
दूनिया आदान-प्रदान पे चलती हैं भिडू! आपल्याला काय सांगायचय, ते समोरच्याच्या डोकी पोहोचले पाहीजे ना!
३) कँपिटल बजेट, व रेव्हेन्यू बजेट. हा ये लफडेवाली चीज हैं। बेसीकली वन टाईम काँस्ट व रिकरींग काँस्ट यांचा लेखाजोखा.
पहिल्या दोन गोष्टींमुळे आपण थ्थोडे आयडीयलिस्टीकपणा कडे झुकतो, परंतु/आणि, तिसऱ्या गोष्टीमुळे रियलिस्टिक पणा नसानसांत भिनतो. या बजेटींग मध्ये मिनी, स्माँल स्केल वा लार्ज स्केल इंडस्ट्री, किंवा प्रोप्रायटरी, प्रायव्हेट लिमिटेड/लिमिटेड लायबिलिटी कंपनी, वा पब्लिक लिमिटेड याचा किंवा, अल्प, मध्यम वा उच्च-अती उच्च उत्पन्न गट, वेग्रे असा काही भेदभाव नाही करता येत.
बजेटींग म्हणजे कुठल्या खिशातनं, कुठल्या कोनाड्यातनं, कुठल्या उशीखालून, वा कुठल्या स्त्रोतातनं, किती/केव्हा/कुठे/कधी/का/कशासाठी व कसे पैसे खर्चायचे.
उदाहरणार्थ, स्थावर जंगम मालमत्ता, जमीनजुमला हे जसे कँपिटल आयटम्स आहेत, तसेच टिव्ही, चारचाकी, एअर कंडिशनर वा पंखा वगैरे तत्सम गोष्टी सुध्दा कँपिटल आयटम या वर्गात मोडतात. पेट्रोल/डिझेल/सीएनजी इंधन, व वीज, यासम गोष्टी म्हणजे आपलं रेव्हेन्यू बजेट, घर(!)खर्च. हा, यहाँ पे थोडा लोचा हो रहेला हैं।
कसा?
बघा, कुठलीही घर वस्तू डोळ्यांसमोर आणा. दोन च उदाहरणं घेऊयात.
टिव्ही? ह्हे मोठ्ठाले स्क्रीनचे, कायपण ४००० एचडी वगैरे, घरांतली अर्धी भिंत व्यापून टाकणारे फ्लँटस्क्रीन, सिनेमागृहाप्रमाणे. कँपिटल काँस्ट ठिकाय ओ, पण रेव्हेन्यू काँस्ट? अहो, मेंन्टेनन्स नाही, पण वीज-उर्जा? त्याच्या किमती आटोक्यात नको का? अपारंपारीक उर्जा जनरेट करायला नको का? पण जरा बैकवर्ड इंटिग्रेशन केले, तर असे लक्षात येईल की या उर्जेचीच कँपिटल काँस्ट प्रचंड आहे. म्हणजे जागाव्याप्ती व साहित्य पकडून. या उर्जेची रिकरींग काँस्ट अत्यल्प, तरी देखील रिटर्न आँन इन्व्हेस्टमेंन्ट (आरओआय), काही मेळ बसत नाही अजूनही.
याइथेच तर खरी मेख आहे, कसोटी आहे तंत्रज्ञानाची. समुद्राच्या लाटा, सोलर, विंन्ड मिल्स, कचऱ्यापासून वगैरे वीजनिर्मिती तंत्रात जोरदार लक्ष द्यायला पाहीजेलाय. फार कशाला, आपल्या चालण्यातनं प्रेशरमुळे, पापण्यांच्या मूव्हमेंन्टनं(!) होणाऱ्या सूक्ष्म लहरींमुळे, व चारचाकीच्या टपावरून सोलर पँनेल बसवून, वगैरे, असल्या अचाट कल्पनांतून स्वस्त अविरत मुबलक वीज निर्मिती कशी करता येईल, याचा शोध घ्यायला पाहीजे. वीजेचा दर प्रति युनिट २ रूपयांपेक्षा जास्त नको जायला!
चारचाकी? ह्ह्या मोठ्ठाल्या कम्फर्टेबल गाड्या. एसी टकाटक, पाँवर स्टिअरींग पाँवर विंन्डोज, पाँवर पँक्ड पाँवर ड्रिव्हन. तसं सोप्पय, इंजिनाची क्षमता वाढवली की टाँर्कस्पीड सग्गळ आलच की. बर, जर्रा लेदर सीटा, एसी, इन बिल्ट म्युझिक विथ सहाआठ स्पीकर्स, चार्जिंग स्लाँट, काँर्ड फँसिलिटी, कीलेस(!) इग्निशन, रंगरंगोटा, इंटिरियर, लेग स्पेस इत्यादि इत्यादि. हे सोप्पय ओ. काय कठीण आहे? खर्च वाढवला की येत करता. इंधनाच्या चढउतारी डाँलर व बँरल(!)वर अवलंबून असलेल्या किमती बाजूला ठेवू पण गाड्यांचे अँव्हरेज? रिटर्न आँन इन्व्हेस्टमेंन्ट (आरओआय), काही मेळ बसत नाही अजूनही.
याइथेच तर खरी मेख आहे, कसोटी आहे तंत्रज्ञानाची.
इंजिन एफिशियन्सी वर, अँव्हरेज वर लक्ष द्या की जरा. म्हणे असल्या हाय एन्ड गाड्यांचे अँव्हरेज बघायचे नसते (लोकं वेड्यात काढतील}. तो भाग सोडा. परंतु हे एक प्रकारचे आव्हानच आहे असं ह्या कंपन्या, आँटोमोबील इंजिनियर्स का समजत नाहीत? २५ लाखाच्या चारचाकीचे अँव्हरेज ५० तरी असायला पाहीजे ब्वाँ. हम्मम्मम्म!
माझ्या दूसऱ्या नोकरीच्या ठिकाणी आम्ही भर द्यायचो तो काँस्ट कटिंग ला. काँस्ट रिडक्शन बाय इनोव्हेटिव्ह वे. नाँट अँट द एक्स्पेन्स आँफ, आँर काँम्प्रोमायझिंग आँन, नेसेसिटी, नीड, क्वालिटी व इव्हन अँस्थेटिक्स!!
वरील उदाहरणं प्रतिकात्मक स्वरूपाची आहेत. बँलन्स साधला गेला पाहीजे. थिंन्क आऊट आँफ द बाँक्स.
नाहीतर मग आहेच भरमसाठ इंम्प्रेस्ट कँश, पेटी खर्चासाठी...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
३ आँक्टोबर २०१६
Wednesday, September 28, 2016
Er Rational musings #733
Er Rational musings #733
"Why are you wasting your time, and my time also?" she asked him, rather unexpectedly.
He was expecting anything, but this. He was taken aback, was stunned, was speechless. Dreadful @lost forever?
"I will always wait for you." he answered "silently''.
जीवन के सफ़र में राही -
मुनीमजी (१९५४ )
एस. डी. बर्मन
साहिर लुधियानवी
किशोर कुमार, लता मंगेशकर
And, देव आनंद, नलिनी जयवंत!
जीवन के सफ़र में राही, मिलते हैं बिछड़ जाने को
और दे जाते हैं यादें, तन्हाई में तड़पाने को
ये रूप की दौलत वाले, कब सुनते हैं दिल के नाले
तक़दीर न बस में डाले, इनके किसी दीवाने को
जीवन के सफ़र में राही...
जो इनकी नज़र से खेले, दुख पाए, मुसीबत झेले
फिरते हैं ये सब अलबेले, दिल लेके मुकर जाने को
जीवन के सफ़र में राही...
दिल लेके दगा देते हैं, इक रोग लगा देते हैं
हँस-हँस के जला देते हैं, ये हुस्न के परवाने को
जीवन के सफ़र में राही...
अब साथ न गुज़रेंगे हम, लेकिन ये फ़िज़ा रातों की
दोहराया करेगी हरदम, इस प्यार के अफ़साने को
जीवन के सफ़र में राही...
रो रो के इन्हीं राहों में, खोना पड़ा इक अपने को
हँस-हँस के इन्हीं राहों में, अपनाया था बेगाने को
जीवन के सफ़र में राही...
तुम अपनी नयी दुनिया में, खो जाओ पराये बनकर
तो हम जी लेंगे, मरने की सज़ा पाने को
जीवन के सफ़र में राही...
https://youtu.be/_9kjx2ngbRc
Nostalgic morning...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
२९ सप्टेंम्बर २०१६
"Why are you wasting your time, and my time also?" she asked him, rather unexpectedly.
He was expecting anything, but this. He was taken aback, was stunned, was speechless. Dreadful @lost forever?
"I will always wait for you." he answered "silently''.
जीवन के सफ़र में राही -
मुनीमजी (१९५४ )
एस. डी. बर्मन
साहिर लुधियानवी
किशोर कुमार, लता मंगेशकर
And, देव आनंद, नलिनी जयवंत!
जीवन के सफ़र में राही, मिलते हैं बिछड़ जाने को
और दे जाते हैं यादें, तन्हाई में तड़पाने को
ये रूप की दौलत वाले, कब सुनते हैं दिल के नाले
तक़दीर न बस में डाले, इनके किसी दीवाने को
जीवन के सफ़र में राही...
जो इनकी नज़र से खेले, दुख पाए, मुसीबत झेले
फिरते हैं ये सब अलबेले, दिल लेके मुकर जाने को
जीवन के सफ़र में राही...
दिल लेके दगा देते हैं, इक रोग लगा देते हैं
हँस-हँस के जला देते हैं, ये हुस्न के परवाने को
जीवन के सफ़र में राही...
अब साथ न गुज़रेंगे हम, लेकिन ये फ़िज़ा रातों की
दोहराया करेगी हरदम, इस प्यार के अफ़साने को
जीवन के सफ़र में राही...
रो रो के इन्हीं राहों में, खोना पड़ा इक अपने को
हँस-हँस के इन्हीं राहों में, अपनाया था बेगाने को
जीवन के सफ़र में राही...
तुम अपनी नयी दुनिया में, खो जाओ पराये बनकर
तो हम जी लेंगे, मरने की सज़ा पाने को
जीवन के सफ़र में राही...
https://youtu.be/_9kjx2ngbRc
Nostalgic morning...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
२९ सप्टेंम्बर २०१६
Tuesday, September 27, 2016
Er Rational musings #731
Er Rational musings #731
Progress is knowledge. Knowing is wisdom. Wisdom is an alive live life experience. Experience is the good, the bad and the ugly. The good, bad and ugly is forward, backwards, sideways, up, down n tangent.
It's an ultimate maxim, an axiom, a goal. Goal is purpose. Purpose is existence. Existence is awareness. Awareness is learning, a constant learning. Learning is change. Change is constant and the ONLY constant is change.
It is inevitable. Face, Fight back, Freedom!
Be a Dr Jekyll or Mr Hyde; be the two facets of same persona, as the 'Change' demands. Be a chameleon as the 'Situation' demands. Play hide n seek, and intra-change roles, as the 'Necessity' demands! Period.
Only To deal. To cope up. To enjoy, or fun. Or just for a change and/but, to the extent only. For the sole purpose and for the time being. Without compromising on the Principles n Tenets. Soul-ly. True to the heart. Reason of the mind. and limits of the body.
Add life to years. Add colours to life!! A Vibgyor...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
२८ सप्टेंम्बर २०१६
Progress is knowledge. Knowing is wisdom. Wisdom is an alive live life experience. Experience is the good, the bad and the ugly. The good, bad and ugly is forward, backwards, sideways, up, down n tangent.
It's an ultimate maxim, an axiom, a goal. Goal is purpose. Purpose is existence. Existence is awareness. Awareness is learning, a constant learning. Learning is change. Change is constant and the ONLY constant is change.
It is inevitable. Face, Fight back, Freedom!
Be a Dr Jekyll or Mr Hyde; be the two facets of same persona, as the 'Change' demands. Be a chameleon as the 'Situation' demands. Play hide n seek, and intra-change roles, as the 'Necessity' demands! Period.
Only To deal. To cope up. To enjoy, or fun. Or just for a change and/but, to the extent only. For the sole purpose and for the time being. Without compromising on the Principles n Tenets. Soul-ly. True to the heart. Reason of the mind. and limits of the body.
Add life to years. Add colours to life!! A Vibgyor...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
२८ सप्टेंम्बर २०१६
Er Rational musings #730
Er Rational musings #730
सुस्वागतम, सु-स्वागतम्!
रंगदेवता, व रसिक प्रेक्षकांना विनम्र अभिवादन करून, xxx सहर्ष सादर करीत आहे, २ अंकी, धम्माल विनोदी नाटक xxx
सूत्रधार...
लेखक...
दिग्दर्शक..
पार्श्वसंगीत...
प्रकाश योजना...
रंगभूषा...
रंगमंच व्यवस्था...
आणि
कलाकार...
xxx सादर करीत आहेsss
पडदा वर/बाजूला...
हे मी अनुभवलय. यातला रोमांच, व थरारधडधडही.
राज्य नाट्य स्पर्धेत, एक एक्स्ट्रा म्हणून अँक्टींग केली होती. ठाण्याच्या गडकरी रंगायतन मध्ये स्पर्धा! समोर परीक्षक व प्रेक्षक. गावकऱ्याच्या भूमिकेत असल्याने, रंगमंचावर चक्क बीडी प्यायलेली/ओढलेली! (तेव्हा प्रतिबंधात्मक नियमबियम असे नव्हते); म्हणलहोतं च्या**, सहीं मौका हैं (तेव्हा आमचे हे धुरांडे प्रकरण लपूनछपून होते). समोर पालक व मित्र असणारोते. चेव, व खुमखुमी, दूसरं काय?
पूढे, पहिल्या नोकरीच्या कला व क्रिडा विभागातर्फे एकांकिका स्पर्धेत जरा मोठा रोल मिळाला, म्हमद्याचा! तद्नंतर, काहीच एकांकिकांत काम केलं, आणि आमचं अभिनय करीयर संपलं! हुश्श. अकाली कारकिर्द; पण व्हिआरएस, साँर्ट आँफ. कारण तेव्हा प्रायोरिटीज बदलल्या.
परंतु, नाटक असो वा एकांकिका, प्रयोगाच्या सुरवातीला, रंगमंचावर नारळ फोडून, नमनवंदन करून, ही भूपाळी आरवलेली व पडद्यापाठी, रंगमंचाच्या या टोकापास्न दूसऱ्या टोकापर्यंत हातातनं घंटा घणघण वाजवत नेलेली, माझ्या कायमची लक्षात आहे.
अचानक, साक्षात प्रेक्षकसागर समोर ठाकतो. आणि, इथून सुरू होते ते नाट्य. मनस्वी लेखकाच्या सिध्दहस्त लेखणीतनं कल्पनाशक्तीतन प्रगटलेले नाट्य; तपस्वी दिग्दर्शकाने आखूनरेखून दिलेल्या आयामातनं व्यक्त करणे, उलगडणे, हे तेजस्वी कलाकारांचे काम, व हा नाट्यानुभव ओजस्वी बनवणे, हे इतर सर्व फ्रंट एंन्ड, बँक एन्ड, साईट एन्ड सपोर्ट सिस्टीम वाल्या अार्टिस्टांचे काम.
या सगळ्या रंगकर्मींचे मला विशेष कौतूक वाटते. हा प्रकार दिसतोवाटतो तेव्हढा सोप्पा नाहीये. प्रचंड मेहनत. एखाद्या खोपश्यातलं सामूहिक नाट्यवाचन, पाठांतरं, ते कुठल्यातरी जागेतल्या संध्याकाळच्या तालिमी, ते एकदाका प्रयोग सुरू झाले की आलेले दौरेबिरे. त्यातही, प्रत्येक प्रयोगात, क्षण अन् क्षण 'ते' पात्र होणं, १०० टक्के एकरूप होणं, ही अक्षरशः तारेवरची कसरत असते. व ह्या सगळ्या प्रकाराला किमान ५० एक लोकांचे तरी हातभार लागलेले असतात. हे 'पोहोचवण्यात', बिंबवण्यात.
चांगलं नाटक 'पहाणं' हा तितकाच अनुभूतीपर प्रसंग असतो. आपल्याला जसं, उत्तम नाटक बघायला आवडतं, तसंच, कलोत्सुक रसिकवर्ग लाभणं, हे कलाकारांनाही आवडतं. आणि हा संगम जर चांगला ब्लेंन्ड झाला, तर ते नाटक अजरामर होतं.
नाटकाला 'जाणं' हा एक छान अनूभव आहे. आणि एकदम सुखद रिलँक्सींन्गही. माफक करमणूकही. ठसठशीत नाट्यानुभव!
नाटक या क्षेत्राशी संबधित सर्व स्वाध्यायी कलाकारांना सलाम...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
२७ सप्टेंम्बर २०१६
सुस्वागतम, सु-स्वागतम्!
रंगदेवता, व रसिक प्रेक्षकांना विनम्र अभिवादन करून, xxx सहर्ष सादर करीत आहे, २ अंकी, धम्माल विनोदी नाटक xxx
सूत्रधार...
लेखक...
दिग्दर्शक..
पार्श्वसंगीत...
प्रकाश योजना...
रंगभूषा...
रंगमंच व्यवस्था...
आणि
कलाकार...
xxx सादर करीत आहेsss
पडदा वर/बाजूला...
हे मी अनुभवलय. यातला रोमांच, व थरारधडधडही.
राज्य नाट्य स्पर्धेत, एक एक्स्ट्रा म्हणून अँक्टींग केली होती. ठाण्याच्या गडकरी रंगायतन मध्ये स्पर्धा! समोर परीक्षक व प्रेक्षक. गावकऱ्याच्या भूमिकेत असल्याने, रंगमंचावर चक्क बीडी प्यायलेली/ओढलेली! (तेव्हा प्रतिबंधात्मक नियमबियम असे नव्हते); म्हणलहोतं च्या**, सहीं मौका हैं (तेव्हा आमचे हे धुरांडे प्रकरण लपूनछपून होते). समोर पालक व मित्र असणारोते. चेव, व खुमखुमी, दूसरं काय?
पूढे, पहिल्या नोकरीच्या कला व क्रिडा विभागातर्फे एकांकिका स्पर्धेत जरा मोठा रोल मिळाला, म्हमद्याचा! तद्नंतर, काहीच एकांकिकांत काम केलं, आणि आमचं अभिनय करीयर संपलं! हुश्श. अकाली कारकिर्द; पण व्हिआरएस, साँर्ट आँफ. कारण तेव्हा प्रायोरिटीज बदलल्या.
परंतु, नाटक असो वा एकांकिका, प्रयोगाच्या सुरवातीला, रंगमंचावर नारळ फोडून, नमनवंदन करून, ही भूपाळी आरवलेली व पडद्यापाठी, रंगमंचाच्या या टोकापास्न दूसऱ्या टोकापर्यंत हातातनं घंटा घणघण वाजवत नेलेली, माझ्या कायमची लक्षात आहे.
अचानक, साक्षात प्रेक्षकसागर समोर ठाकतो. आणि, इथून सुरू होते ते नाट्य. मनस्वी लेखकाच्या सिध्दहस्त लेखणीतनं कल्पनाशक्तीतन प्रगटलेले नाट्य; तपस्वी दिग्दर्शकाने आखूनरेखून दिलेल्या आयामातनं व्यक्त करणे, उलगडणे, हे तेजस्वी कलाकारांचे काम, व हा नाट्यानुभव ओजस्वी बनवणे, हे इतर सर्व फ्रंट एंन्ड, बँक एन्ड, साईट एन्ड सपोर्ट सिस्टीम वाल्या अार्टिस्टांचे काम.
या सगळ्या रंगकर्मींचे मला विशेष कौतूक वाटते. हा प्रकार दिसतोवाटतो तेव्हढा सोप्पा नाहीये. प्रचंड मेहनत. एखाद्या खोपश्यातलं सामूहिक नाट्यवाचन, पाठांतरं, ते कुठल्यातरी जागेतल्या संध्याकाळच्या तालिमी, ते एकदाका प्रयोग सुरू झाले की आलेले दौरेबिरे. त्यातही, प्रत्येक प्रयोगात, क्षण अन् क्षण 'ते' पात्र होणं, १०० टक्के एकरूप होणं, ही अक्षरशः तारेवरची कसरत असते. व ह्या सगळ्या प्रकाराला किमान ५० एक लोकांचे तरी हातभार लागलेले असतात. हे 'पोहोचवण्यात', बिंबवण्यात.
चांगलं नाटक 'पहाणं' हा तितकाच अनुभूतीपर प्रसंग असतो. आपल्याला जसं, उत्तम नाटक बघायला आवडतं, तसंच, कलोत्सुक रसिकवर्ग लाभणं, हे कलाकारांनाही आवडतं. आणि हा संगम जर चांगला ब्लेंन्ड झाला, तर ते नाटक अजरामर होतं.
नाटकाला 'जाणं' हा एक छान अनूभव आहे. आणि एकदम सुखद रिलँक्सींन्गही. माफक करमणूकही. ठसठशीत नाट्यानुभव!
नाटक या क्षेत्राशी संबधित सर्व स्वाध्यायी कलाकारांना सलाम...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
२७ सप्टेंम्बर २०१६
Monday, September 26, 2016
Er Rational musings #729
Er Rational musings #729
बहुतकरून सकाळी मुलुंड जिमखाना वारी ठरलेली. एखादं वाहन काढून. घरच्या चहां नंतर. नऊसव्वानौ पर्यंत परत. आणि मग आँफीस दिंडी.
हा सकाळचा घराबाहेरचा एकदीड तास अत्यंत महत्वाचा असतोय ठरतोय. आवडता खेळ, आवडतं ठिकाण, आवडती माणसं, व आवडता (अनेकवचनी) चहा. आणि सध्याच चालू केलेलं, आवडतं काम, जा ये करता करता.
रिक्शावाले सुस्साट सैराट असतात या वेळेला. सिग्नल वगैरे मस्त फाx वर मारतात. नवतरूण(णी) दूचाकीवजा विमान चालवत असतात. चारचाकी बेदरकार, व पादचारी निर्विकार.
अशावेळी अधेमधेआडवातिडवा कोणीतरी लुडबुडतोच. शांत रहाणे, न चिडफडणे, आँल इज वेल म्हणणे, चक्क थांबणे अशा घूसखोरांसाठी, वाट करून देणे अशा अतिक्रमणाऱ्यांसाठी, आणि पहले आप पहले आप असे करणे तंद्रीस्त निर्दीस्त वाटसरूंसाठी; जाबाबा असच म्हणणे, कूल ली आपला रस्ता पकडणं - हे सर्व कँन जू वंन्डर्स फाँर रेस्ट आँफ द डे.
बघा, करून बघा. दिवस चांगला जातो - स्वानुभव.
शूभसकाळ, सुदिवस सर्वांना...
---
मिलिंद काळे, २७ सप्टेंम्बर २०१६
बहुतकरून सकाळी मुलुंड जिमखाना वारी ठरलेली. एखादं वाहन काढून. घरच्या चहां नंतर. नऊसव्वानौ पर्यंत परत. आणि मग आँफीस दिंडी.
हा सकाळचा घराबाहेरचा एकदीड तास अत्यंत महत्वाचा असतोय ठरतोय. आवडता खेळ, आवडतं ठिकाण, आवडती माणसं, व आवडता (अनेकवचनी) चहा. आणि सध्याच चालू केलेलं, आवडतं काम, जा ये करता करता.
रिक्शावाले सुस्साट सैराट असतात या वेळेला. सिग्नल वगैरे मस्त फाx वर मारतात. नवतरूण(णी) दूचाकीवजा विमान चालवत असतात. चारचाकी बेदरकार, व पादचारी निर्विकार.
अशावेळी अधेमधेआडवातिडवा कोणीतरी लुडबुडतोच. शांत रहाणे, न चिडफडणे, आँल इज वेल म्हणणे, चक्क थांबणे अशा घूसखोरांसाठी, वाट करून देणे अशा अतिक्रमणाऱ्यांसाठी, आणि पहले आप पहले आप असे करणे तंद्रीस्त निर्दीस्त वाटसरूंसाठी; जाबाबा असच म्हणणे, कूल ली आपला रस्ता पकडणं - हे सर्व कँन जू वंन्डर्स फाँर रेस्ट आँफ द डे.
बघा, करून बघा. दिवस चांगला जातो - स्वानुभव.
शूभसकाळ, सुदिवस सर्वांना...
---
मिलिंद काळे, २७ सप्टेंम्बर २०१६
Er Rational musings #728
Er Rational musings #728
वीस पगड जाती, धर्म, प्रांत, भाषा, असलेली माणसे. वृध्दआबाल, तरूणीतरूण, कोतारेम्हातारे, लहान मुले, दिव्यंग, मालडब्यातले मालवाले, फेरीवाले, हात पसरणारे हात जोडणारे, गाणारे, सहप्रवासी.
ही आहे माझ्या मुंबईतली, माझी माणसं. सहनिवासी.
अंगालाअंग घासत, एकमेकाला हात देत, कधी भांडत, कधी ऊरी बसत, कधी शाब्दिक चालबोल वा कधी गोडीगुलाबी सख्यटोळकी. एका बरणीत भरलेल्या गोट्याच जणू. कोणकुठे कसा पोझिशन झालाय, रँन्डमली.
प्रत्येक जण कुठल्यानकुठल्या स्थानकात चढलाय, त्याच गंतव्य स्टेशन त्याला माहीतीये. फलाट उजवीकडे का डाव्याबाजूस, हे त्याला ठाऊकाहे, जनरली. नऊबारा मिन्टं ते दीडेकतास, काहीही वेळेचं हे मार्गक्रमण. बहुतेक वेळा दररोज, डे इन डे आऊट, कशासाठी पोटासाठी कुटुंबाच्या माठासाठी!
खऱ्याखुऱ्या उपनगरीय मुंबईकराचे हे जगणे.
एक्याऐशी ते सत्याऐशी हररोज, मग दहा वर्षे आँफ अँन्ड आँन, व गेल्या १८/१९ वर्षात फार कमी अल्मोस्ट नील, असा माझा या लाईफलाईनशी संबंध. आज आत्ता माटुंग्यापर्यंत लोकल नी आल्यामुळे सगळे नव्यानी जाणवले आठवले.
३५)(३०)(२७( वर्षांपूर्वीचे प्रसंग आहेत.
~ काँलेजात असताना स्टूडंट्स कन्सेशन मधला पास असायचा. कितीतरी वेळा लूंगी घालून चहा(!!) प्यायला मुलुंड ते कांजूरमार्ग, व परत, असे आम्ही जायचो - का? तर प्लँटफाँर्म बदलायला नाही लागत म्हणून. वेळ रात्री ११ पूढे, ते शेवटची लोतल असेपर्यंत कधाही - खूप वेळा. काय अघोरी ना?
~ रूपारेल माहीम च्या मित्रांबरोबर पार्ट्या झोडून, कैक वेळेला केलेलं उत्तररात्रीचं एकांगी निर्मनुष्य झेड ब्रीज वरचं पादक्रमण.
~ नंतर, कधीही वाडीबंदर, कसाराबंदर, दारूखाना अशा अडनाडी ठिकाणी केलेली रात्रीची कामं, डाँकयार्ड/सँडहर्स्ट/रे रोड वरन गाठलेली व कशीबशी पकडलेली शेवटची लोकल, व दमून ताणून दिलेली लोकलच्या बाकड्यावरची निवांतशांत मुलुंडपर्यंतची गाढझोप.
~ शेवटची कर्जत लोकल पकडून, जोरजोरात गाणी म्हणत, खाली बसून काटलेले दोनेक तास (मग पहाटे नेरळ कर्जत वांगणी शेलू स्टेशनात मांडीअंग, व पहाटे माणिकगड/प्रबळ इ डोंगरांवर).
~ हल्लीआत्ताच xxxनी केलेले मुलुंड रेल्वे ब्रीज वरचे बाँम्बस्फोट - आमच्या अहो, म्हणजे मायाबाई, एकअर्धातास आधी येथनं मुलुंड वेस्ट वरन ईस्ट ला गेल्याहोत्या. नंतरचे ते साखळी स्फोट. आणिक व्हीटी वरचं कसाबचं क्रौर्यकाम, या सगळ्यांनी या धमणीवर जोरदार हल्ले केले यार, प्रत्येक मुंबईकराला पुरते नामोहरम करण्याचा षंढ वांझोटा क्रूर यत्न.
चांगल्या वाईट आठवणी/घटना. नातं जोडणाऱ्या.
लोकल ट्रेन मात्र धावतच राहिली, ब्लीडिंग आँर आँदरवाईज. आतातर नवी कात टाकतीये. बदलतीये. आणखीन चांगलायोग्य सेवा सुविधा देण्यासाठी कसोशिने कोशिश करतीये.
सर्वधर्मसमभाव, सर्वस्तरसमभाव व सर्वसामायिकसमभाव.
आत्ता मुलुंड परतीची ट्रेन पकडलीये. माहीमच्या ग्रूपला भेटून, दादरला जय हिंद मध्ये प्राँन्स पुलाव, पापलेट व चिकन ओरपून, आता घरी!
मुंबई लोकल, क्या कहना.
शुभास्ते पंथानः संतु...
---
मिलिंद काळे, दादर, मुंबई
२६ सप्टेंम्बर २०१६
वीस पगड जाती, धर्म, प्रांत, भाषा, असलेली माणसे. वृध्दआबाल, तरूणीतरूण, कोतारेम्हातारे, लहान मुले, दिव्यंग, मालडब्यातले मालवाले, फेरीवाले, हात पसरणारे हात जोडणारे, गाणारे, सहप्रवासी.
ही आहे माझ्या मुंबईतली, माझी माणसं. सहनिवासी.
अंगालाअंग घासत, एकमेकाला हात देत, कधी भांडत, कधी ऊरी बसत, कधी शाब्दिक चालबोल वा कधी गोडीगुलाबी सख्यटोळकी. एका बरणीत भरलेल्या गोट्याच जणू. कोणकुठे कसा पोझिशन झालाय, रँन्डमली.
प्रत्येक जण कुठल्यानकुठल्या स्थानकात चढलाय, त्याच गंतव्य स्टेशन त्याला माहीतीये. फलाट उजवीकडे का डाव्याबाजूस, हे त्याला ठाऊकाहे, जनरली. नऊबारा मिन्टं ते दीडेकतास, काहीही वेळेचं हे मार्गक्रमण. बहुतेक वेळा दररोज, डे इन डे आऊट, कशासाठी पोटासाठी कुटुंबाच्या माठासाठी!
खऱ्याखुऱ्या उपनगरीय मुंबईकराचे हे जगणे.
एक्याऐशी ते सत्याऐशी हररोज, मग दहा वर्षे आँफ अँन्ड आँन, व गेल्या १८/१९ वर्षात फार कमी अल्मोस्ट नील, असा माझा या लाईफलाईनशी संबंध. आज आत्ता माटुंग्यापर्यंत लोकल नी आल्यामुळे सगळे नव्यानी जाणवले आठवले.
३५)(३०)(२७( वर्षांपूर्वीचे प्रसंग आहेत.
~ काँलेजात असताना स्टूडंट्स कन्सेशन मधला पास असायचा. कितीतरी वेळा लूंगी घालून चहा(!!) प्यायला मुलुंड ते कांजूरमार्ग, व परत, असे आम्ही जायचो - का? तर प्लँटफाँर्म बदलायला नाही लागत म्हणून. वेळ रात्री ११ पूढे, ते शेवटची लोतल असेपर्यंत कधाही - खूप वेळा. काय अघोरी ना?
~ रूपारेल माहीम च्या मित्रांबरोबर पार्ट्या झोडून, कैक वेळेला केलेलं उत्तररात्रीचं एकांगी निर्मनुष्य झेड ब्रीज वरचं पादक्रमण.
~ नंतर, कधीही वाडीबंदर, कसाराबंदर, दारूखाना अशा अडनाडी ठिकाणी केलेली रात्रीची कामं, डाँकयार्ड/सँडहर्स्ट/रे रोड वरन गाठलेली व कशीबशी पकडलेली शेवटची लोकल, व दमून ताणून दिलेली लोकलच्या बाकड्यावरची निवांतशांत मुलुंडपर्यंतची गाढझोप.
~ शेवटची कर्जत लोकल पकडून, जोरजोरात गाणी म्हणत, खाली बसून काटलेले दोनेक तास (मग पहाटे नेरळ कर्जत वांगणी शेलू स्टेशनात मांडीअंग, व पहाटे माणिकगड/प्रबळ इ डोंगरांवर).
~ हल्लीआत्ताच xxxनी केलेले मुलुंड रेल्वे ब्रीज वरचे बाँम्बस्फोट - आमच्या अहो, म्हणजे मायाबाई, एकअर्धातास आधी येथनं मुलुंड वेस्ट वरन ईस्ट ला गेल्याहोत्या. नंतरचे ते साखळी स्फोट. आणिक व्हीटी वरचं कसाबचं क्रौर्यकाम, या सगळ्यांनी या धमणीवर जोरदार हल्ले केले यार, प्रत्येक मुंबईकराला पुरते नामोहरम करण्याचा षंढ वांझोटा क्रूर यत्न.
चांगल्या वाईट आठवणी/घटना. नातं जोडणाऱ्या.
लोकल ट्रेन मात्र धावतच राहिली, ब्लीडिंग आँर आँदरवाईज. आतातर नवी कात टाकतीये. बदलतीये. आणखीन चांगलायोग्य सेवा सुविधा देण्यासाठी कसोशिने कोशिश करतीये.
सर्वधर्मसमभाव, सर्वस्तरसमभाव व सर्वसामायिकसमभाव.
आत्ता मुलुंड परतीची ट्रेन पकडलीये. माहीमच्या ग्रूपला भेटून, दादरला जय हिंद मध्ये प्राँन्स पुलाव, पापलेट व चिकन ओरपून, आता घरी!
मुंबई लोकल, क्या कहना.
शुभास्ते पंथानः संतु...
---
मिलिंद काळे, दादर, मुंबई
२६ सप्टेंम्बर २०१६
Er Rational musings #727
Er Rational musings #727
व्हाँट्सअँप खूप उपयोगी आहे, व त्रासदायक ही! (period)
मी आज सगळ्यांना पाठवलाय हा 👇 व्हाँट्सअँप मेसेज.
Hi all,
I *do not* read any of the (simply) forwarded posts. Images/videos/jokes etc. I read only personalised messages, related to us.
Therefore, I sincerely request you:
Please do *NOT* send me following types of posts...
1) Good morning, Good night posts.
2) सुविचार, फूले, झाडे, सूर्य, चंद्र, तारे etc.
3) Simple forwards, jokes, articles, photos and videos, poems etc.
4) RIP messages.
5) हरिवंशराय बच्चन or Nana Patekar or Gulzar or Ratan Tata etc.
*Any sort of own posts like personal photos, images, articles etc are always welcome!*
Hope you understand.
Thanks a lot.
---
आत्ताच, तरीदेखील, एक तीन जणांनी हे धुडकारून, काहीतरी सुविचारात्मक कलाकुसर, चित्र बित्रं इत्यादि, अर्थातच कुठन् तरी त्यांना आलेली पाठवलीये!
धरलं तर चावतय, सोडलं तर पळतय. अवघड जागेचं दुखणं! अवघड आहे.
या आधुनिक पोस्टमन्स चं काय बरे करावे? काहीतरी करूया...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
२६ सप्टेंम्बर २०१६
व्हाँट्सअँप खूप उपयोगी आहे, व त्रासदायक ही! (period)
मी आज सगळ्यांना पाठवलाय हा 👇 व्हाँट्सअँप मेसेज.
Hi all,
I *do not* read any of the (simply) forwarded posts. Images/videos/jokes etc. I read only personalised messages, related to us.
Therefore, I sincerely request you:
Please do *NOT* send me following types of posts...
1) Good morning, Good night posts.
2) सुविचार, फूले, झाडे, सूर्य, चंद्र, तारे etc.
3) Simple forwards, jokes, articles, photos and videos, poems etc.
4) RIP messages.
5) हरिवंशराय बच्चन or Nana Patekar or Gulzar or Ratan Tata etc.
*Any sort of own posts like personal photos, images, articles etc are always welcome!*
Hope you understand.
Thanks a lot.
---
आत्ताच, तरीदेखील, एक तीन जणांनी हे धुडकारून, काहीतरी सुविचारात्मक कलाकुसर, चित्र बित्रं इत्यादि, अर्थातच कुठन् तरी त्यांना आलेली पाठवलीये!
धरलं तर चावतय, सोडलं तर पळतय. अवघड जागेचं दुखणं! अवघड आहे.
या आधुनिक पोस्टमन्स चं काय बरे करावे? काहीतरी करूया...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
२६ सप्टेंम्बर २०१६
Saturday, September 24, 2016
Er Rational musings #726
Er Rational musings #726
व्वा, छान काम झालं. मी मनाशीच म्हणलं. माझंच एक काम, एक असाइनमेंट, तीनदोन दिवस चालू होती. रात्री उशीरा संपलं. तसा मोकळा झालो. पण/आणि माझ्या आवडीचे काम, त्यामूळे स्वत:लाच हा हल्लक आनंद उपभोगता आला. खरच मजा येते, काम पाहीजे बाबा. आणि आमचा तर बिझिनेस ना! बिझिनेस विथ प्लेजर. मोगँम्बो खूस हुआssजरा बरं वाटलं! Happy.
त्यामूळे आज चैन का दिन, ऐसा सोचा हैं। सेलेब्रेशन, अल्बीट नाँट आँन अ ग्रँन्ड स्केल, बट, छोटा समथींग तो 'इज काँल्ड फाँर शूअर!' पार्टी तो बनती हैं ना भाई!
आज रविवार अनायसे. गाडी काढून तिघे निघणार. पण, शनिवार रविवार व सुट्टीच्या दिवशी गाडीने मुंबईत फिरायचय?
A word of caution.
एकतर, गाडी कशी हाकावी, हेच मूळी समजत नाही कालआज, नीट येतच नाही ऐशी टक्के लोकांना. काँमन सेन्स असतोयार, हेच निम्मे जण विसरतात व अक्कल गहाण ठेवून गाडी चालवतात, नव्हे पळवतात. अँन्ड,
Driving on Saturdays, Sundays & holidays is more taxiing, irritating & frustrating for ‘seven days – regular drivers’, like me; because, most people, who own a vehicle & do not commute to offices in their own vehicle, take out their cars on weekends n holidays. हौशे गवशे नवशे. They are mostly occasional drivers & hence I find them NOT as fluent as other routine ones…
त्यातनंच, ही गंमत पण आहेच
There is a variance in driving psychology, habit n trait of inhabitants in jurisdiction of various RTOs as follows:
~ MH-01 (Mumbai City): Skillful & safe drivers.
~ MH-02 (Mumbai Western side): Heady & rude drivers.
~ MH-03 (Mumbai Eastern Suburbs): Peaceful & almost perfect drivers! [मी, आम्ही!!!]
~ MH-04 (Thane): Unskillful, ungraceful & mad drivers.
~ MH-05 (Kalyan): Beginners / Learners!
MH-06 (Khopoli): Beware! Dangerous drivers
~ MH-12 (Pune): Easiest!! Driving on Pune streets is very easy as one can drive any which way he/she wants & nobody, not even the police do bother at all, all is well! & Drivers have their own unique style!
~ MH-43 or 46 or 48 (Navi Mumbai side): Sab khoon maaf! & watch out - they can do anything! Drivers don’t know how to park, how to adhere to the lane, how to respect the signal et al.
MOST dangerous combination is a lady driver with MH-43 registration driving Red coloured Santro or Swift car! (हलके घ्या)
And while we are on a driving pilgrimage, let's also note following:
~ Calm and serene people prefer & own Honda City and Hyundai Eon!!
~ Heady and speedy prefer & own a Hyundai Santro / Verna / Skoda.
~ Simple, slow & steady prefer Manza while huff & puff prefer Maruti DZire.
~ Shorty people prefer a sedan
~ Sporty & bounty prefer Toyota Innova / XUV!
~ Showy prefer a Honda Jazz and complicated (& weird people) own a mix of sundries available like Ford, Vento, Micra, Xylo, Beat, Polo, Sunny, Enjoy, Uva, Renault, Verito etc.
असो!!! चालायचच!
सगळ्यांचा आजचा दिवस मस्तमनाजोगा जावो. Cheers...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
२५ सप्टेंम्बर २०१६
व्वा, छान काम झालं. मी मनाशीच म्हणलं. माझंच एक काम, एक असाइनमेंट, तीनदोन दिवस चालू होती. रात्री उशीरा संपलं. तसा मोकळा झालो. पण/आणि माझ्या आवडीचे काम, त्यामूळे स्वत:लाच हा हल्लक आनंद उपभोगता आला. खरच मजा येते, काम पाहीजे बाबा. आणि आमचा तर बिझिनेस ना! बिझिनेस विथ प्लेजर. मोगँम्बो खूस हुआssजरा बरं वाटलं! Happy.
त्यामूळे आज चैन का दिन, ऐसा सोचा हैं। सेलेब्रेशन, अल्बीट नाँट आँन अ ग्रँन्ड स्केल, बट, छोटा समथींग तो 'इज काँल्ड फाँर शूअर!' पार्टी तो बनती हैं ना भाई!
आज रविवार अनायसे. गाडी काढून तिघे निघणार. पण, शनिवार रविवार व सुट्टीच्या दिवशी गाडीने मुंबईत फिरायचय?
A word of caution.
एकतर, गाडी कशी हाकावी, हेच मूळी समजत नाही कालआज, नीट येतच नाही ऐशी टक्के लोकांना. काँमन सेन्स असतोयार, हेच निम्मे जण विसरतात व अक्कल गहाण ठेवून गाडी चालवतात, नव्हे पळवतात. अँन्ड,
Driving on Saturdays, Sundays & holidays is more taxiing, irritating & frustrating for ‘seven days – regular drivers’, like me; because, most people, who own a vehicle & do not commute to offices in their own vehicle, take out their cars on weekends n holidays. हौशे गवशे नवशे. They are mostly occasional drivers & hence I find them NOT as fluent as other routine ones…
त्यातनंच, ही गंमत पण आहेच
There is a variance in driving psychology, habit n trait of inhabitants in jurisdiction of various RTOs as follows:
~ MH-01 (Mumbai City): Skillful & safe drivers.
~ MH-02 (Mumbai Western side): Heady & rude drivers.
~ MH-03 (Mumbai Eastern Suburbs): Peaceful & almost perfect drivers! [मी, आम्ही!!!]
~ MH-04 (Thane): Unskillful, ungraceful & mad drivers.
~ MH-05 (Kalyan): Beginners / Learners!
MH-06 (Khopoli): Beware! Dangerous drivers
~ MH-12 (Pune): Easiest!! Driving on Pune streets is very easy as one can drive any which way he/she wants & nobody, not even the police do bother at all, all is well! & Drivers have their own unique style!
~ MH-43 or 46 or 48 (Navi Mumbai side): Sab khoon maaf! & watch out - they can do anything! Drivers don’t know how to park, how to adhere to the lane, how to respect the signal et al.
MOST dangerous combination is a lady driver with MH-43 registration driving Red coloured Santro or Swift car! (हलके घ्या)
And while we are on a driving pilgrimage, let's also note following:
~ Calm and serene people prefer & own Honda City and Hyundai Eon!!
~ Heady and speedy prefer & own a Hyundai Santro / Verna / Skoda.
~ Simple, slow & steady prefer Manza while huff & puff prefer Maruti DZire.
~ Shorty people prefer a sedan
~ Sporty & bounty prefer Toyota Innova / XUV!
~ Showy prefer a Honda Jazz and complicated (& weird people) own a mix of sundries available like Ford, Vento, Micra, Xylo, Beat, Polo, Sunny, Enjoy, Uva, Renault, Verito etc.
असो!!! चालायचच!
सगळ्यांचा आजचा दिवस मस्तमनाजोगा जावो. Cheers...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
२५ सप्टेंम्बर २०१६
Thursday, September 22, 2016
Er Rational musings #723
Er Rational musings #723
हुश्श, आज कुरियर ने चेक आला. गंगेत घोडं न्हालं बाबा एकदाचं!
१०० वर्षांहून जूना उद्योगग्रूप. नावाजलेली इंजिनियरिंग कंपनी. हेड आँफीस पूणे. याच उद्योगसमूहा मध्ये एक कंन्सल्टन्सी असाइनमेंट पूर्ण केली पूण्यात, कधी? आँगस्ट २०१५ मध्ये. बील ओके झालं, सर्टीफाय झालं, मी रीतसर सर्व्हीस टँक्स वगैरे भरला, नियमानुसार सप्टेंम्बर २०१५ मध्ये. आणि आज, होय, आज, कूरीयर ने चेक आला माझ्या मुंबईतल्या आँफीसात. एक वर्षानी पेमेंट. वर्षभरात, पर्सनल व्हिजीटा, मेल बाजी, फोन काँल्स, रिमाईंन्डर्स - रिगरस फाँलो अप, विनवण्या, बाबापुता आबाबाबा. जसं काही मला दूसरा काम धंदा नाही. कसले पेमेंट टर्म्स; कसला प्राँफीट अन् कसलं काय! तोट्यात मुद्दल, पैसे मिळाले हेच नशीब म्हणायचं! एक नक्की, की हे लोकं उगाच नाही मोठे झालेत.
निगरगट्ट, तोंडावर उत्तर, "चक्क पैसे नाहीयेत!"
कशाला कंपनी चालवता? बंद करा, स्थावर मालमत्ता विका, गपगुमान बसाना, गधड्यांनो. आमच्यासारख्या छोट्या लोकांची विल्हेवाट लावून, दूसरा बकरा पकडायला तयार.
गंमत बघा
~ काम मी करणार, फूल्ल
~ रिसोर्सेस माझे, फूल्ल
~ अक्कल माझी, पार्टली - दोघांची
~ मेहनत माझी, फूल्ल
~ पैसागुंतवणूक माझी, फूल्ल
~ रिक्स - रीस्क माझी, ठिकाय, पार्टली - दोघांची
~ मी माझ काम (चोख) केलं, त्यांनी त्यांचं नकोका करायला??
काय उरलं?
बिल सब्मीट केल्यापुढच्या महिन्यात, सर्व्हिस टँक्स सरकारतिजोरी आँनलाईन भरणं हे माझं काम, कायद्यानं बंधनकारक. पेमेंट मिळण्याशी, मी भरलेल्या सर्विस टँक्स चा काहीही संबंध नाही. म्हणजेच, तुम्हाला पेमेंट मिळालय का नाही, मिळतय का नाही, या गोष्टीचे सरकारदरबारी काही एक घेणंदेणं नाही! अजब आहे ना?! असो.
आणि, वर उल्लेखलेल्यांसारख्या कंपन्या! नाव मोठं लक्षण खोटं, आणि कोतं.
यांना काम 'काल' च हवं असतं! फारतर उद्यापर्यंत. शेकड्यानी चेंन्जेस. यांची इंटर्नल लफडी. ब्लेम गेम. इंन्ट्रा डिपार्टमेंटल टग आँफ वाँर. आणि मूख्य म्हणजे कारणं.
~ हे असनको. तसं.
~ हे तूम्हीच द्या/करा.
~ हे तूमचच काम आहे.
~ मेजरमेंट/कंम्प्लीशन सर्टिफिकेट/फायनल चेक? ह्या हप्त्यात आयएसओ आँडिट आहे/कुठलं तरी ट्रेनीग आहे/सिस्टीम स्लो झालीये/सर्व्हर क्रँश झालाय.
~ बिलात मिस्टेक आहे.
~ फंन्डस नाहीयेत.
~ सँप प्रणाली बिघडलीये.
~ बील 'बूक' करून ठेवलय.
~ अँलाँकेशन, री-कन्सायलेशन, री-वर्क, री-सब्मीशन, ते अगदी, कन्सर्नड माणूस रजेवर/टूरवर गेलाय, ते पैसेफंन्ड नाहीत, इथपर्यंत, काहीकाहीही.
घर पहावं बांधून, धंदा पहावा करून.
बुजुर्ग लोकं सांगायचे ना? कमवायला शिका. किंवा कमवा आणि शिका.
गमवा आणि शिका, हेच खरं...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
२२ सप्टेंम्बर २०१६
हुश्श, आज कुरियर ने चेक आला. गंगेत घोडं न्हालं बाबा एकदाचं!
१०० वर्षांहून जूना उद्योगग्रूप. नावाजलेली इंजिनियरिंग कंपनी. हेड आँफीस पूणे. याच उद्योगसमूहा मध्ये एक कंन्सल्टन्सी असाइनमेंट पूर्ण केली पूण्यात, कधी? आँगस्ट २०१५ मध्ये. बील ओके झालं, सर्टीफाय झालं, मी रीतसर सर्व्हीस टँक्स वगैरे भरला, नियमानुसार सप्टेंम्बर २०१५ मध्ये. आणि आज, होय, आज, कूरीयर ने चेक आला माझ्या मुंबईतल्या आँफीसात. एक वर्षानी पेमेंट. वर्षभरात, पर्सनल व्हिजीटा, मेल बाजी, फोन काँल्स, रिमाईंन्डर्स - रिगरस फाँलो अप, विनवण्या, बाबापुता आबाबाबा. जसं काही मला दूसरा काम धंदा नाही. कसले पेमेंट टर्म्स; कसला प्राँफीट अन् कसलं काय! तोट्यात मुद्दल, पैसे मिळाले हेच नशीब म्हणायचं! एक नक्की, की हे लोकं उगाच नाही मोठे झालेत.
निगरगट्ट, तोंडावर उत्तर, "चक्क पैसे नाहीयेत!"
कशाला कंपनी चालवता? बंद करा, स्थावर मालमत्ता विका, गपगुमान बसाना, गधड्यांनो. आमच्यासारख्या छोट्या लोकांची विल्हेवाट लावून, दूसरा बकरा पकडायला तयार.
गंमत बघा
~ काम मी करणार, फूल्ल
~ रिसोर्सेस माझे, फूल्ल
~ अक्कल माझी, पार्टली - दोघांची
~ मेहनत माझी, फूल्ल
~ पैसागुंतवणूक माझी, फूल्ल
~ रिक्स - रीस्क माझी, ठिकाय, पार्टली - दोघांची
~ मी माझ काम (चोख) केलं, त्यांनी त्यांचं नकोका करायला??
काय उरलं?
बिल सब्मीट केल्यापुढच्या महिन्यात, सर्व्हिस टँक्स सरकारतिजोरी आँनलाईन भरणं हे माझं काम, कायद्यानं बंधनकारक. पेमेंट मिळण्याशी, मी भरलेल्या सर्विस टँक्स चा काहीही संबंध नाही. म्हणजेच, तुम्हाला पेमेंट मिळालय का नाही, मिळतय का नाही, या गोष्टीचे सरकारदरबारी काही एक घेणंदेणं नाही! अजब आहे ना?! असो.
आणि, वर उल्लेखलेल्यांसारख्या कंपन्या! नाव मोठं लक्षण खोटं, आणि कोतं.
यांना काम 'काल' च हवं असतं! फारतर उद्यापर्यंत. शेकड्यानी चेंन्जेस. यांची इंटर्नल लफडी. ब्लेम गेम. इंन्ट्रा डिपार्टमेंटल टग आँफ वाँर. आणि मूख्य म्हणजे कारणं.
~ हे असनको. तसं.
~ हे तूम्हीच द्या/करा.
~ हे तूमचच काम आहे.
~ मेजरमेंट/कंम्प्लीशन सर्टिफिकेट/फायनल चेक? ह्या हप्त्यात आयएसओ आँडिट आहे/कुठलं तरी ट्रेनीग आहे/सिस्टीम स्लो झालीये/सर्व्हर क्रँश झालाय.
~ बिलात मिस्टेक आहे.
~ फंन्डस नाहीयेत.
~ सँप प्रणाली बिघडलीये.
~ बील 'बूक' करून ठेवलय.
~ अँलाँकेशन, री-कन्सायलेशन, री-वर्क, री-सब्मीशन, ते अगदी, कन्सर्नड माणूस रजेवर/टूरवर गेलाय, ते पैसेफंन्ड नाहीत, इथपर्यंत, काहीकाहीही.
घर पहावं बांधून, धंदा पहावा करून.
बुजुर्ग लोकं सांगायचे ना? कमवायला शिका. किंवा कमवा आणि शिका.
गमवा आणि शिका, हेच खरं...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
२२ सप्टेंम्बर २०१६
Wednesday, September 21, 2016
Er Rational musings #721
Er Rational musings #721
Part IV
Quest for a medal...
...continued...from part III
Let's now concentrate on some of the games, which are essentially of *individualistic* nature. For example, certain athletics events, swimming and weight lifting.
In these games, one has to compete with himself/herself, first. He/she can practice 'n' number of times, for 'n' number of hours, with minimal resources. For running, one needs an open ground or for that matter, any track, to start with. For swimming, one needs a swimming tank, or a river or a canal, whatever, to start with. For weight lifting, one needs a gym, or just a set of weights, to start with.
And for these 3 games, we are aware of the Records.
A] Athletics
~ Walkathon, Marathon, 100 mtr, 200 mtr, 400 mtr, 1500 mts, 3000 mtr running.
~ Shot put.
~ Long jump.
Let's leave other events like high jump, hurdles, relays, discuss/javeline throw etc. Such games require special sports facility, sports gear/accessories/equipment/kit etc or some are team events and/or require special coaching/training under an expert.
B] Swimming
~ 100 mtr, 200 mtr, 400 mtr; Breast stroke, Butterfly, Free style and Back stroke.
Let's leave other events like diving, synchronised swimming, water polo etc. Such games require special sports facility, sports gear/accessories/equipment/kit etc or some are team events and/or require special coaching/training under an expert.
C] Weight lifting
~ Clean and Jerk, individual weight categories.
~ Snatch, individual weight categories.
The point is, we know the *target* in these games. National records, Asian Games records, SAAF Games records, Commonwealth Games records, Olympic Games records and World records are *known*.
Let's advertise these records. Give wide publicity. Make an announcement. Any individual, from any part of our country has to equal and/or surpass any of the record. Condition being, he/she has to practice on his/her own. And display/perform the feat thrice, within a span of 15 days, in front of Independent panel of juries (essentially a group of sportspersons specifically chosen for this task) The episode will be recored. And then he/she (the winner) can be offered Rs 1 Crore (figure is only illustration, based on what's being offered to our prominent Olympians now). Recipient of this award, the sportsperson who shall achieve this feat, shall be offered a comprehensive Scholarship, which will take care of all his/her needs, be it education, or sports training n all.
Such talent hunting will be easier. Systematic. And target oriented.
For team games and rest of individual games, let's ponder in next edition...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
२० सप्टेंम्बर २०१६
Part IV
Quest for a medal...
...continued...from part III
Let's now concentrate on some of the games, which are essentially of *individualistic* nature. For example, certain athletics events, swimming and weight lifting.
In these games, one has to compete with himself/herself, first. He/she can practice 'n' number of times, for 'n' number of hours, with minimal resources. For running, one needs an open ground or for that matter, any track, to start with. For swimming, one needs a swimming tank, or a river or a canal, whatever, to start with. For weight lifting, one needs a gym, or just a set of weights, to start with.
And for these 3 games, we are aware of the Records.
A] Athletics
~ Walkathon, Marathon, 100 mtr, 200 mtr, 400 mtr, 1500 mts, 3000 mtr running.
~ Shot put.
~ Long jump.
Let's leave other events like high jump, hurdles, relays, discuss/javeline throw etc. Such games require special sports facility, sports gear/accessories/equipment/kit etc or some are team events and/or require special coaching/training under an expert.
B] Swimming
~ 100 mtr, 200 mtr, 400 mtr; Breast stroke, Butterfly, Free style and Back stroke.
Let's leave other events like diving, synchronised swimming, water polo etc. Such games require special sports facility, sports gear/accessories/equipment/kit etc or some are team events and/or require special coaching/training under an expert.
C] Weight lifting
~ Clean and Jerk, individual weight categories.
~ Snatch, individual weight categories.
The point is, we know the *target* in these games. National records, Asian Games records, SAAF Games records, Commonwealth Games records, Olympic Games records and World records are *known*.
Let's advertise these records. Give wide publicity. Make an announcement. Any individual, from any part of our country has to equal and/or surpass any of the record. Condition being, he/she has to practice on his/her own. And display/perform the feat thrice, within a span of 15 days, in front of Independent panel of juries (essentially a group of sportspersons specifically chosen for this task) The episode will be recored. And then he/she (the winner) can be offered Rs 1 Crore (figure is only illustration, based on what's being offered to our prominent Olympians now). Recipient of this award, the sportsperson who shall achieve this feat, shall be offered a comprehensive Scholarship, which will take care of all his/her needs, be it education, or sports training n all.
Such talent hunting will be easier. Systematic. And target oriented.
For team games and rest of individual games, let's ponder in next edition...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
२० सप्टेंम्बर २०१६
Tuesday, September 20, 2016
Er Rational musings #719
Er Rational musings #719
Watched intensed debate on Times Now, yesternight.
Seshadri Chari, saying that Pakistan will not see next independence day, ie 14th August 2017, as a country. He was saying about liberating, separating Balochistan and Sindh by 2017! He was saying that this is the same situation as was in 1970s, when India successfully hit the Pakistani and created Bangladesh.
Other panelists included Maroof Raza and General (retd) Bakshi, among others.
The toner was disdain n disparage, and detest. Very rightly so. It was one voice.
Same sentiments are seen, n heard, in unison, echoed everywhere.
The Time starts Now...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
२१ सप्टेंम्बर २०१६
Watched intensed debate on Times Now, yesternight.
Seshadri Chari, saying that Pakistan will not see next independence day, ie 14th August 2017, as a country. He was saying about liberating, separating Balochistan and Sindh by 2017! He was saying that this is the same situation as was in 1970s, when India successfully hit the Pakistani and created Bangladesh.
Other panelists included Maroof Raza and General (retd) Bakshi, among others.
The toner was disdain n disparage, and detest. Very rightly so. It was one voice.
Same sentiments are seen, n heard, in unison, echoed everywhere.
The Time starts Now...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
२१ सप्टेंम्बर २०१६
Er Rational musings #718
Er Rational musings #718
नेक्स्ट-जेन वर माझं तसं बरिक (बारीक नव्हे) लक्ष असतं. सोशल मीडिया मुळे तर ते सहज शक्यआसान झालय.
ही पोरं, सध्याचे वयोमान १२ ते २४, आमच्या मांडीखांद्यावर वाढलेली खेळलेली असल्याने, जर्रा वीक पाँईंटच आहेत, माझा. बरं, बहुतेकांनी आम्हालाही मोठं होताना जवळून पाह्यलय. आणि आम्ही सगळ्यांनी सगळीच मजा (सगळे धंदे) यांच्या साक्षीनेच तर एकत्र केलेत. पहिल्यापासून, जाणीवपूर्वक. काय अन् कशासाठी लपवायचं? वा लपूनछपून, यांच्या अपरोक्ष? आतातर लग्नंबिग्नं ठरवून मारे पूढ्यात उभे ठावलेत काही जण(णी). बापरे हे एव्हढे मोठे झाले? (आपणही तेव्हढेच मोठे झालोय, ही जाणीव) विशेष प्रेम तर आहेच माझे या नेक्स्ट-जेन वर.
यासर्वांची फेसबूक स्टेटसे, सेल्फीज, व्हिडियोफोटोबिटो, लाईक्स, काँमेंन्टा, प्रोफाईली, शेअर्स, व पोस्टीबिस्टी बघून यांचे अपडेटस् पोचत असतात. खरोखर, कायकाय करतात ही मुलं! किती शिकतात. कसलेनाकसले छंद जोपासलेत यांनी. कुठल्यासुरल्या आवडीच्या गोष्टी आवडीने, मन लावून, साग्रसंगीत करत असतात. धडपडताहेत. हातपाय मारताहेत. खर्रेेखूरे मल्टी टास्कर. त्यात फोड करायची म्हणली, तर, मघ्यवयीन मुलांची एखादी (मँनयू - मँन्चेस्टर युनायटेड वगैरे) साँकर टीम व मुलींचा विराट कोहली फेवरीट असतोय! लहाने काहीबाही लायकत राहतात, व फ्रेंन्डस् अँड करत जातात. आणि मोठे?! त्यांना तर पंख फूटलेत.
हे काही नवीन नाही, असं म्हणून चालणार नाही. त्यात काय विशेष, असं तर बिलकूलच नाहीये. मला तरी जाम कौतुक वाटतं बाबा या पोरांचं.
गेली पाचेक वर्षे विशेष महत्वाची ठरलीयेत यांच्या जडणघडणीत. विशेषत: याला (स)कारणीभूत आहे तो जागता पहारा, म्हणजे आपला सोशल मिडीया!
फँमिली, फ्रेंन्डस् चे व्हाँट्सअँप ग्रूप, आणि फेसबूक वरचा सहजसोपा वावर, यामुळे नातेसंबंधांत क्रांति, नव्हे, *उत्क्रांति च* झालीये. कम्युनिकेशन, व स्पेंन्डींग आँफ क्वालिटी टाईम, [का काय ते(!)], आपसूक सुंदरशक्य झालय ना? दोन्ही पिढींच्या हे केव्हढं तरी पथ्यावर पडलय ना?
ही मुलं तर नवनवीन कायकाय गोष्टी क्षणार्धात आत्मसात करताते! व आपल्यालाही शिकवताते! व्वा! ही फूल्ल गँन्ग म्हणजे मुलं, पुतणे पुतण्या, भाच्चे भाच्या, मित्रमैत्रिणींची मुलेमुली. क्या बात हैं!
असेच मोठे व्हा रे पोरांनो...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
२० सप्टेंम्बर २०१६
नेक्स्ट-जेन वर माझं तसं बरिक (बारीक नव्हे) लक्ष असतं. सोशल मीडिया मुळे तर ते सहज शक्यआसान झालय.
ही पोरं, सध्याचे वयोमान १२ ते २४, आमच्या मांडीखांद्यावर वाढलेली खेळलेली असल्याने, जर्रा वीक पाँईंटच आहेत, माझा. बरं, बहुतेकांनी आम्हालाही मोठं होताना जवळून पाह्यलय. आणि आम्ही सगळ्यांनी सगळीच मजा (सगळे धंदे) यांच्या साक्षीनेच तर एकत्र केलेत. पहिल्यापासून, जाणीवपूर्वक. काय अन् कशासाठी लपवायचं? वा लपूनछपून, यांच्या अपरोक्ष? आतातर लग्नंबिग्नं ठरवून मारे पूढ्यात उभे ठावलेत काही जण(णी). बापरे हे एव्हढे मोठे झाले? (आपणही तेव्हढेच मोठे झालोय, ही जाणीव) विशेष प्रेम तर आहेच माझे या नेक्स्ट-जेन वर.
यासर्वांची फेसबूक स्टेटसे, सेल्फीज, व्हिडियोफोटोबिटो, लाईक्स, काँमेंन्टा, प्रोफाईली, शेअर्स, व पोस्टीबिस्टी बघून यांचे अपडेटस् पोचत असतात. खरोखर, कायकाय करतात ही मुलं! किती शिकतात. कसलेनाकसले छंद जोपासलेत यांनी. कुठल्यासुरल्या आवडीच्या गोष्टी आवडीने, मन लावून, साग्रसंगीत करत असतात. धडपडताहेत. हातपाय मारताहेत. खर्रेेखूरे मल्टी टास्कर. त्यात फोड करायची म्हणली, तर, मघ्यवयीन मुलांची एखादी (मँनयू - मँन्चेस्टर युनायटेड वगैरे) साँकर टीम व मुलींचा विराट कोहली फेवरीट असतोय! लहाने काहीबाही लायकत राहतात, व फ्रेंन्डस् अँड करत जातात. आणि मोठे?! त्यांना तर पंख फूटलेत.
हे काही नवीन नाही, असं म्हणून चालणार नाही. त्यात काय विशेष, असं तर बिलकूलच नाहीये. मला तरी जाम कौतुक वाटतं बाबा या पोरांचं.
गेली पाचेक वर्षे विशेष महत्वाची ठरलीयेत यांच्या जडणघडणीत. विशेषत: याला (स)कारणीभूत आहे तो जागता पहारा, म्हणजे आपला सोशल मिडीया!
फँमिली, फ्रेंन्डस् चे व्हाँट्सअँप ग्रूप, आणि फेसबूक वरचा सहजसोपा वावर, यामुळे नातेसंबंधांत क्रांति, नव्हे, *उत्क्रांति च* झालीये. कम्युनिकेशन, व स्पेंन्डींग आँफ क्वालिटी टाईम, [का काय ते(!)], आपसूक सुंदरशक्य झालय ना? दोन्ही पिढींच्या हे केव्हढं तरी पथ्यावर पडलय ना?
ही मुलं तर नवनवीन कायकाय गोष्टी क्षणार्धात आत्मसात करताते! व आपल्यालाही शिकवताते! व्वा! ही फूल्ल गँन्ग म्हणजे मुलं, पुतणे पुतण्या, भाच्चे भाच्या, मित्रमैत्रिणींची मुलेमुली. क्या बात हैं!
असेच मोठे व्हा रे पोरांनो...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
२० सप्टेंम्बर २०१६
Er Rational musings #717
Er Rational musings #717
Dark humour:
[This was expected; and has to end this way!! One can not straighten out curved tail of a barking street dog]
Now, most importantly, if this was a well devised, well thought out plan, by Honourable PM Modi ji, one would never know...
"भाई, हमने तो पूरी कोशिश की। हमारे पीएम बनने पर हमने सभी पडोसीयोंको बुलाया, उनकी मेहमाननवाज़ी भी निभायी। छ: आठ़ बार तो अकेले मुलाकात का भी मौका पाया। इतनाही नहीं, हम तो, उन्हें बधाई देने के लिये, हमारा हवाईज़हाज़ तक मोडके निकल पडे। हम उनकीं माताजी को मिले, उनका आशीर्वाद पाया। जो जो था, हमने सब किया, सहे द़िलसे किया। बारबार हमारी आलोचना भी होती रही, इस बात को लेकरके। उसेभी हम़ने नज़रअंदाज़ किया। पर हमें बडे दुख के साथ कहना पड रहा हैं, के हम इस भाईचारे में नाकामयाब तो हुएहीं हैं, पर, बडा अफ़सोस भी हम महसूस कर रहे हैं। लेकिन, अब तो आपने बदतमीजी़की हद कर दी।"
"अब दूसरा रास्ताही नहीं छोड़ा।"
"हमें मजबूर किया जा रहा हैं।"
"अब हम नहीं छोडेंगे।"
बम्मम्मम्म...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
२० सप्टेंम्बर २०१६
Dark humour:
[This was expected; and has to end this way!! One can not straighten out curved tail of a barking street dog]
Now, most importantly, if this was a well devised, well thought out plan, by Honourable PM Modi ji, one would never know...
"भाई, हमने तो पूरी कोशिश की। हमारे पीएम बनने पर हमने सभी पडोसीयोंको बुलाया, उनकी मेहमाननवाज़ी भी निभायी। छ: आठ़ बार तो अकेले मुलाकात का भी मौका पाया। इतनाही नहीं, हम तो, उन्हें बधाई देने के लिये, हमारा हवाईज़हाज़ तक मोडके निकल पडे। हम उनकीं माताजी को मिले, उनका आशीर्वाद पाया। जो जो था, हमने सब किया, सहे द़िलसे किया। बारबार हमारी आलोचना भी होती रही, इस बात को लेकरके। उसेभी हम़ने नज़रअंदाज़ किया। पर हमें बडे दुख के साथ कहना पड रहा हैं, के हम इस भाईचारे में नाकामयाब तो हुएहीं हैं, पर, बडा अफ़सोस भी हम महसूस कर रहे हैं। लेकिन, अब तो आपने बदतमीजी़की हद कर दी।"
"अब दूसरा रास्ताही नहीं छोड़ा।"
"हमें मजबूर किया जा रहा हैं।"
"अब हम नहीं छोडेंगे।"
बम्मम्मम्म...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
२० सप्टेंम्बर २०१६
Monday, September 19, 2016
Er Rational musings #716
Er Rational musings #716
Was greatly disturbed by dastardly attack and the brutal killings of our soldiers in Uri.
Did not feel like writing anything yesterday.
Pakistan is a begger nation. It's full of people with nothing but 'ISIS' mentality, in the garb of democracy, so far as India, and especially J&K is concerned. And/but, they are fully aware that Kashmir is our Achilles heel. And the sadists are taking every advantage of it.
History can't be overlooked or bypassed or ignored. It's a 'non-magnaminous' 'Blunder' (similar to 'Himalayan Blunder' of Sino Indian war of 1962- as described in that book by Brigadier John Dalvi) of the yore. It's haunting us. It's a nightmare. And it's aftermath is for all to see n experience.
Top left part (POK) of erstwhile J&K is occupied by Pak, and top right part (Aksai China) is occupied by China. The geographical map of actual J&K is altered to a cone (^) like shape, instead of actual factual shape of flower petals on top. We had our best chance of salvation in 1965, but...And we have been silently repenting now, moreover, paying heavy n recurring price of it.
Coumter strike? Cornering? Diplomacy? Isolation? Squeeze the money stream/sources? Ignite unrest in POK / Baloch - Sindh? Specific target hunting n destroying? Or constraint? Fear psychoses of a nuclear war? Covert operations? Or, a combination of all. Multiple, multi-locational, multi-dimensional, multi-polar offensive...
Retaliation. Brace up to a strong military action, resembling to a war. It's going to be a limited, strategic warfare, crossing the LOC.
UN session, SAARC summit, and conclave of BRICS, are all lined up. One after the other. Within next 45 days. Hence, seemingly hopeless situation can be turned upside down, to our advantage. Whether one likes it or not, we should concentrate on exerting diplomatic pressure on China, instead of Pak (that will happen automatically).
China is the big brother, on whom PAK is relying. PAK is not on good terms with other Islamic countries like Saudi, Afghanistan n all. They are literally broke financially. Their State sponsored terrorism tactics in other areas have back fired on them. Brutally. And there is a bloodshed every now n then, in PAK. Without China's support, they are nothing.
Once for all, the matter needs to be settled!
Offcourse, the experts would definitely advise the Government and with full consensus, the action will take place.
I have just tried to put across layman's views.
Rest is (definitely, going to be) history...
---
मिंलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
२० सप्टेंम्बर २०१६
Was greatly disturbed by dastardly attack and the brutal killings of our soldiers in Uri.
Did not feel like writing anything yesterday.
Pakistan is a begger nation. It's full of people with nothing but 'ISIS' mentality, in the garb of democracy, so far as India, and especially J&K is concerned. And/but, they are fully aware that Kashmir is our Achilles heel. And the sadists are taking every advantage of it.
History can't be overlooked or bypassed or ignored. It's a 'non-magnaminous' 'Blunder' (similar to 'Himalayan Blunder' of Sino Indian war of 1962- as described in that book by Brigadier John Dalvi) of the yore. It's haunting us. It's a nightmare. And it's aftermath is for all to see n experience.
Top left part (POK) of erstwhile J&K is occupied by Pak, and top right part (Aksai China) is occupied by China. The geographical map of actual J&K is altered to a cone (^) like shape, instead of actual factual shape of flower petals on top. We had our best chance of salvation in 1965, but...And we have been silently repenting now, moreover, paying heavy n recurring price of it.
Coumter strike? Cornering? Diplomacy? Isolation? Squeeze the money stream/sources? Ignite unrest in POK / Baloch - Sindh? Specific target hunting n destroying? Or constraint? Fear psychoses of a nuclear war? Covert operations? Or, a combination of all. Multiple, multi-locational, multi-dimensional, multi-polar offensive...
Retaliation. Brace up to a strong military action, resembling to a war. It's going to be a limited, strategic warfare, crossing the LOC.
UN session, SAARC summit, and conclave of BRICS, are all lined up. One after the other. Within next 45 days. Hence, seemingly hopeless situation can be turned upside down, to our advantage. Whether one likes it or not, we should concentrate on exerting diplomatic pressure on China, instead of Pak (that will happen automatically).
China is the big brother, on whom PAK is relying. PAK is not on good terms with other Islamic countries like Saudi, Afghanistan n all. They are literally broke financially. Their State sponsored terrorism tactics in other areas have back fired on them. Brutally. And there is a bloodshed every now n then, in PAK. Without China's support, they are nothing.
Once for all, the matter needs to be settled!
Offcourse, the experts would definitely advise the Government and with full consensus, the action will take place.
I have just tried to put across layman's views.
Rest is (definitely, going to be) history...
---
मिंलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
२० सप्टेंम्बर २०१६
Friday, September 16, 2016
Er Rational musings #712
Er Rational musings #712
विनाहेल्मेट दूचाकीपिलियन सवारी हा कायद्यानं गुन्हा आहे.
एक्सप्रेसवे, नँशनल हायवे (NH), स्टेट हायवे (SH), वेस्टर्न व ईस्टर्न हायवे, अशा, व इत्यादि तत्सम रस्त्यांवर(च) हेल्मेट सक्ती करावी; असा कायद्यात बदल का करू नये? जनसामान्यांची सोय नको का बघायला? अपघाताला निमंत्रण, विनाहेल्मेट वाल्यांच्या अपघात संख्येची आकडेवारी, वगैरे सगळ ठीकाय. माहीतीयाय.
एकच सिमिलर उदाहरण देतो.
~ कायद्यानं गुन्हा = आहे.
~ अपघाताला आमंत्रण = हमखास. कैक पटीने जास्त धोकादायक.
~ अपघातसंख्येची आकडेवारी = अनेक पट.
~ कायदा राबवणं, ह्यूमनली (प्रँक्टिकली) पाँसिबल पाँसिबल = नाही!
~ अटकाव, प्रतिबंध तरी करू शकतो का = नो!
~ कारण = अपरिहार्हता. १०० टक्के अपरिहार्हता.
हा आहे मुंबईतल्या लोकल ट्रेन्स मधला फूटबोर्ड वरचा प्रवास. बोली चालत्या भाषेत सांगायचं तर, लोकल ट्रेनच्या दारात उभं राहून (कैक वेळा लटकत) केलेला जीवघेणा प्रवास. हा (सुघ्दा) कायद्यानं गुन्हा आहे!!
हा दारात उभं रहावं लागून केलेला मूठ्ठीजीव प्रवास, असा नुसता कायद्यानं बंद करता येईल का? लोकांना काय माहित नसतं का, की हे म्हणजे निर्विवादपणे मृत्यूला आमंत्रण; अँटलीस्ट हातपाय वा डोकं फूटायला तरी? लोकल प्रवासी आहेत ना, का किडामुंगी? त्यांना काय हौस आहे जीव धोक्यात घालायची?
काहीही आपलं!
लोकांची सोय महत्वाची नाही का? आणि हे कणवेचे कठोर कायदेपालन वगैरे सोडा; साधं झेब्रा क्राँसिंग वर वाहन थांबवणं/उभं करणं हा कायद्यानं गुन्हा आहे ना? वाहनं उभी असतातच ना? करावीच लागतात ना? नाहीतर, सिग्नल वर रस्त्याच्या ह्या टोकापासून त्या टोकापर्यंत लाईन लागेल. चारी बाजूला, कारण जेमतेम तीन वाहनं पास होत नाहीत, तोवर सिग्नल बदलेल! आधीच, दूकानांच अतिक्रमण, मग बाहेर फेरीवाले, मग बाहेर वाहनं पार्क केलेली, मग बाहेर लोकं चालणार, मग उरलेल्या रस्त्यावरनं दोन्ही बाजूनी वाहनं धावणार. हाताबाहेर गेलीय ना परिस्थिति?! बरेचदा वाहतूक पोलिसच, ट्रँफीक बघून, वाहनांना पूढे पूढे येऊन थांबायला सांगतातच ना? ते जाऊदे, कित्येक ट्रँफीक जंक्शन वर झेब्रा काँसिंग चे पट्टे जिकडे संपतात, तिथेच ट्रँफीक आयलंड येतय पूढ्यात डेड एंन्ड प्रमाणे. (मुलुंडचं पाच रस्ता जंक्शन बघा...) असो.
कायदे आहेत, पाळलेच गेले पाहीजेत, दुमतच नाहीच. रिव्ह्यू बिव्ह्यू करायला नकोका पण? आऊटडेटेड, ब्रिटीशकालीन इर्रिलेव्हंन्ट हुडकून कालानुरूप बदलसोय हवी की नको?
नाहीतर पकडाकी उद्यापास्नं फूटबोर्डवाल्यांना स्यू साईसुट्ट्यो मोटो...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
१६ सप्टेंम्बर २०१६
विनाहेल्मेट दूचाकीपिलियन सवारी हा कायद्यानं गुन्हा आहे.
एक्सप्रेसवे, नँशनल हायवे (NH), स्टेट हायवे (SH), वेस्टर्न व ईस्टर्न हायवे, अशा, व इत्यादि तत्सम रस्त्यांवर(च) हेल्मेट सक्ती करावी; असा कायद्यात बदल का करू नये? जनसामान्यांची सोय नको का बघायला? अपघाताला निमंत्रण, विनाहेल्मेट वाल्यांच्या अपघात संख्येची आकडेवारी, वगैरे सगळ ठीकाय. माहीतीयाय.
एकच सिमिलर उदाहरण देतो.
~ कायद्यानं गुन्हा = आहे.
~ अपघाताला आमंत्रण = हमखास. कैक पटीने जास्त धोकादायक.
~ अपघातसंख्येची आकडेवारी = अनेक पट.
~ कायदा राबवणं, ह्यूमनली (प्रँक्टिकली) पाँसिबल पाँसिबल = नाही!
~ अटकाव, प्रतिबंध तरी करू शकतो का = नो!
~ कारण = अपरिहार्हता. १०० टक्के अपरिहार्हता.
हा आहे मुंबईतल्या लोकल ट्रेन्स मधला फूटबोर्ड वरचा प्रवास. बोली चालत्या भाषेत सांगायचं तर, लोकल ट्रेनच्या दारात उभं राहून (कैक वेळा लटकत) केलेला जीवघेणा प्रवास. हा (सुघ्दा) कायद्यानं गुन्हा आहे!!
हा दारात उभं रहावं लागून केलेला मूठ्ठीजीव प्रवास, असा नुसता कायद्यानं बंद करता येईल का? लोकांना काय माहित नसतं का, की हे म्हणजे निर्विवादपणे मृत्यूला आमंत्रण; अँटलीस्ट हातपाय वा डोकं फूटायला तरी? लोकल प्रवासी आहेत ना, का किडामुंगी? त्यांना काय हौस आहे जीव धोक्यात घालायची?
काहीही आपलं!
लोकांची सोय महत्वाची नाही का? आणि हे कणवेचे कठोर कायदेपालन वगैरे सोडा; साधं झेब्रा क्राँसिंग वर वाहन थांबवणं/उभं करणं हा कायद्यानं गुन्हा आहे ना? वाहनं उभी असतातच ना? करावीच लागतात ना? नाहीतर, सिग्नल वर रस्त्याच्या ह्या टोकापासून त्या टोकापर्यंत लाईन लागेल. चारी बाजूला, कारण जेमतेम तीन वाहनं पास होत नाहीत, तोवर सिग्नल बदलेल! आधीच, दूकानांच अतिक्रमण, मग बाहेर फेरीवाले, मग बाहेर वाहनं पार्क केलेली, मग बाहेर लोकं चालणार, मग उरलेल्या रस्त्यावरनं दोन्ही बाजूनी वाहनं धावणार. हाताबाहेर गेलीय ना परिस्थिति?! बरेचदा वाहतूक पोलिसच, ट्रँफीक बघून, वाहनांना पूढे पूढे येऊन थांबायला सांगतातच ना? ते जाऊदे, कित्येक ट्रँफीक जंक्शन वर झेब्रा काँसिंग चे पट्टे जिकडे संपतात, तिथेच ट्रँफीक आयलंड येतय पूढ्यात डेड एंन्ड प्रमाणे. (मुलुंडचं पाच रस्ता जंक्शन बघा...) असो.
कायदे आहेत, पाळलेच गेले पाहीजेत, दुमतच नाहीच. रिव्ह्यू बिव्ह्यू करायला नकोका पण? आऊटडेटेड, ब्रिटीशकालीन इर्रिलेव्हंन्ट हुडकून कालानुरूप बदलसोय हवी की नको?
नाहीतर पकडाकी उद्यापास्नं फूटबोर्डवाल्यांना स्यू साईसुट्ट्यो मोटो...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
१६ सप्टेंम्बर २०१६
Thursday, September 15, 2016
Er Rational musings #711
Er Rational musings #711
'To be or not to be, That is (not) the question!'
"रक्ताचे पाट का गुलालाचे पाट, दँट इज द क्वेश्चन!"
दोन बरोब्बर विरूद्ध दृष्य. केव्हढा विरोधाभास?!
रंग सेमच. लाल! मुंबई पूणे व महाराष्ट्रातले रस्ते कालच्या मिरवणूकीच्या गुलालाने लालेलाल झालेत. उद्याआज, एकचार पावसाच्या सरी आल्या की त्या निरागस सरींत मातीत हा रंग मिसळून जाईल। एकजीव एकरूप होईल.
दूसरीकडे, रक्ताचा सांडवलेला सडा, परंपरा रूढींच्या बुरख्यापाठी, निबर निर्ढावलेल्या निष्ठूर मानसिकतेचा प्रतिक! निसर्ग निष्पक्ष आहेओ. तोच पाऊस, त्याच सरी, तीच माती. फक्त काय आहे, की रक्त विरघळत नाही, धुतलही जात नाही, पण मातीत मिसळत, एकरूप एकजीव होतं (कारण जीवच ना तो!)
इको इको चा वांझोटा ढोल बडवणाऱ्यांनो, इथे Eco चा Echo ऐकूयेत नाही का दिसत नाही का जाणवत नाही?! दातखीळ बसलीये?
जाऊदे यार; मी पण ना, उगाच बाहीकाही बघायच लिहायच. कामाला लागूया.
वाचा, आणि स्वस्थ बसा...
---
मिलैिंद काळे, १६ सप्टेंम्बर २०१६
'To be or not to be, That is (not) the question!'
"रक्ताचे पाट का गुलालाचे पाट, दँट इज द क्वेश्चन!"
दोन बरोब्बर विरूद्ध दृष्य. केव्हढा विरोधाभास?!
रंग सेमच. लाल! मुंबई पूणे व महाराष्ट्रातले रस्ते कालच्या मिरवणूकीच्या गुलालाने लालेलाल झालेत. उद्याआज, एकचार पावसाच्या सरी आल्या की त्या निरागस सरींत मातीत हा रंग मिसळून जाईल। एकजीव एकरूप होईल.
दूसरीकडे, रक्ताचा सांडवलेला सडा, परंपरा रूढींच्या बुरख्यापाठी, निबर निर्ढावलेल्या निष्ठूर मानसिकतेचा प्रतिक! निसर्ग निष्पक्ष आहेओ. तोच पाऊस, त्याच सरी, तीच माती. फक्त काय आहे, की रक्त विरघळत नाही, धुतलही जात नाही, पण मातीत मिसळत, एकरूप एकजीव होतं (कारण जीवच ना तो!)
इको इको चा वांझोटा ढोल बडवणाऱ्यांनो, इथे Eco चा Echo ऐकूयेत नाही का दिसत नाही का जाणवत नाही?! दातखीळ बसलीये?
जाऊदे यार; मी पण ना, उगाच बाहीकाही बघायच लिहायच. कामाला लागूया.
वाचा, आणि स्वस्थ बसा...
---
मिलैिंद काळे, १६ सप्टेंम्बर २०१६
Er Rational musings #709
Er Rational musings #709
मराठी भाषा लवचिक आहे, म्हणतात. वळवावी तशी वळते. परंतु/आणि तिच्या प्रत्येक रूपात ती अतिशय खुलते, नवेपण एकदम भावतं तिचं.
हे सध्याचे (ओव्हर)स्मार्ट फोन्स, आँटो टायपिंग, ते व्हाँईस टू कीबोर्ड, ते ह्हे एव्हढे अँप्स व नाना देवनागरी फाँन्टस्. माध्यमं खूप, पण प्रचलित चलतीची म्हणजे फेसबूक व व्हाँट्सअँप.
आणि काही काय, कित्येक अपभ्रंश; स्पेल्लिंग्ज टाईपायला (टाईप करायला) थोडी क्लिष्ट आहेत म्हणूनही:
"खऱ्याखुऱ्या" ऐवजी "खर्याखुर्या" इ इ. लिहीण, व पूढे जाणं. व ऱ्हस्व दीर्घ च्या टायपो मुळे, वा अशीही होणारी गोची, शब्द वाक्यं वाकप्रचार यांना वेगळच रूपड! या सगळ्या देवनागरी फाँन्टस् च्या, वा त्याकनं कस्टमाईज्ड केलेल्या गंमतीजमती.
उदाहरणार्थ:
'नाही' च्या ऐवजी 'नै'.
'हिंदीत' म्हणजे 'हिंडीत'.
'आन्देव' चा अर्थ 'आने दो'.
'णिशेध' हा 'निषेध'.
'निशेद' हा पण 'निषेध'.
'जल्ला' म्हणजे तर जळला.
'साप्रत' 'सापडत' ऐवजी.
'बै' म्हणजे 'बाई'.
'ज्जेबात' ये हैं 'ये बात'.
'लाईकायला' म्हणजे 'लाईक करायला'.
'कै च्या कै' म्हणजे 'काही च्या काही'.
'काँमेंटायला' म्हणजे 'काँमेंट करायला'.
'वेग्रे' म्हणजे 'वगैरे'.
'लोक्स' म्हणजे 'लोकं'.
कित्तीतरी...
कधीक्वचित अस वाटत, की हे असले भ्रंश, रूढले तर? नवीन पिढी, मुले, असच लिहायला लागले, खरं समजून, तर? काही सांगता येत नाही; लगेच पूढच्या नऊपंधरा वर्षांत नाही होणार कदाचित. पण होणारच नाही, असे म्हणणे धाडसाचे ठरेल, नाही का?
तसेही, टँक्सी [भेटली], टँक्सी [मिळाली] च्या ऐवजी; हा इथवर प्रवास(!) बेमालूमपणे झालेलाच आहेना!!
ॐ फेसबूकाय नम:
ॐ व्हाँट्सअँपाय नम:
पर् मला नै वाटत की हिंडी असो वा आपली माय मर्राठी, कै च्या कै काँमेंन्टून काँमन लोक्स वेग्रे या नपभ्रंशांमुळे येणार्या संभ्याव्य धोक्यांचा णिशेध करतील. जल्ली मेली ईडा पीडा बै टळो! भाषेविरूद कोणी लाईकायला लागले, तर त्याचा तीव्र निशेद केल्याबगर आमच्यान् स्वसत बस्वणार नै. ज्जेबात!!
कधीकधी, 'ळ' नसतोय टायपायला; मग बर्याच (बऱ्याच, बरका!) वेळा लोक्स 'ल' लिहीतात. आता यामुळे मी कागदोपत्री काय मिलिंद "काळे" च्या ऐवजी मिलिंद "काले" होणाराय काय??!!
जान्दो (म्हणजे जाने दो!), भावना महत्वाची...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
१५ सप्टेंम्बर २०१६
(www.milindkale.com)
(milindmkale.blogspot.in)
-----
मराठी भाषा लवचिक आहे, म्हणतात. वळवावी तशी वळते. परंतु/आणि तिच्या प्रत्येक रूपात ती अतिशय खुलते, नवेपण एकदम भावतं तिचं.
हे सध्याचे (ओव्हर)स्मार्ट फोन्स, आँटो टायपिंग, ते व्हाँईस टू कीबोर्ड, ते ह्हे एव्हढे अँप्स व नाना देवनागरी फाँन्टस्. माध्यमं खूप, पण प्रचलित चलतीची म्हणजे फेसबूक व व्हाँट्सअँप.
आणि काही काय, कित्येक अपभ्रंश; स्पेल्लिंग्ज टाईपायला (टाईप करायला) थोडी क्लिष्ट आहेत म्हणूनही:
"खऱ्याखुऱ्या" ऐवजी "खर्याखुर्या" इ इ. लिहीण, व पूढे जाणं. व ऱ्हस्व दीर्घ च्या टायपो मुळे, वा अशीही होणारी गोची, शब्द वाक्यं वाकप्रचार यांना वेगळच रूपड! या सगळ्या देवनागरी फाँन्टस् च्या, वा त्याकनं कस्टमाईज्ड केलेल्या गंमतीजमती.
उदाहरणार्थ:
'नाही' च्या ऐवजी 'नै'.
'हिंदीत' म्हणजे 'हिंडीत'.
'आन्देव' चा अर्थ 'आने दो'.
'णिशेध' हा 'निषेध'.
'निशेद' हा पण 'निषेध'.
'जल्ला' म्हणजे तर जळला.
'साप्रत' 'सापडत' ऐवजी.
'बै' म्हणजे 'बाई'.
'ज्जेबात' ये हैं 'ये बात'.
'लाईकायला' म्हणजे 'लाईक करायला'.
'कै च्या कै' म्हणजे 'काही च्या काही'.
'काँमेंटायला' म्हणजे 'काँमेंट करायला'.
'वेग्रे' म्हणजे 'वगैरे'.
'लोक्स' म्हणजे 'लोकं'.
कित्तीतरी...
कधीक्वचित अस वाटत, की हे असले भ्रंश, रूढले तर? नवीन पिढी, मुले, असच लिहायला लागले, खरं समजून, तर? काही सांगता येत नाही; लगेच पूढच्या नऊपंधरा वर्षांत नाही होणार कदाचित. पण होणारच नाही, असे म्हणणे धाडसाचे ठरेल, नाही का?
तसेही, टँक्सी [भेटली], टँक्सी [मिळाली] च्या ऐवजी; हा इथवर प्रवास(!) बेमालूमपणे झालेलाच आहेना!!
ॐ फेसबूकाय नम:
ॐ व्हाँट्सअँपाय नम:
पर् मला नै वाटत की हिंडी असो वा आपली माय मर्राठी, कै च्या कै काँमेंन्टून काँमन लोक्स वेग्रे या नपभ्रंशांमुळे येणार्या संभ्याव्य धोक्यांचा णिशेध करतील. जल्ली मेली ईडा पीडा बै टळो! भाषेविरूद कोणी लाईकायला लागले, तर त्याचा तीव्र निशेद केल्याबगर आमच्यान् स्वसत बस्वणार नै. ज्जेबात!!
कधीकधी, 'ळ' नसतोय टायपायला; मग बर्याच (बऱ्याच, बरका!) वेळा लोक्स 'ल' लिहीतात. आता यामुळे मी कागदोपत्री काय मिलिंद "काळे" च्या ऐवजी मिलिंद "काले" होणाराय काय??!!
जान्दो (म्हणजे जाने दो!), भावना महत्वाची...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
१५ सप्टेंम्बर २०१६
(www.milindkale.com)
(milindmkale.blogspot.in)
-----
Wednesday, September 14, 2016
Er Rational musings #707
Er Rational musings #707
Part III
Quest for a medal...
...continued...
CSR concept
'Corporate Sports Responsibility', on the likes of 'Corporate Social Responsibility', should be made mandatory for the companies, who are engaged in CSR - Corporate Social Responsibility activism.
It means that the companies whose net profit is Rs 5 Cr or the annual turn over is Rs 1000 Cr or have Rs 500 Cr net worth, have to spend (a whopping amount) 2 percent of their 3 year average annual net profit on 'Corporate Sports Responsibility' activities.
Such companies should have a separate, independent and professional Sports Director on the Board. The proposed Roles, Responsibilities and Functions, under him should be on the basic, central theme of 'PING'; ie 'Players Identification, Nurturing n Grooming!'
These companies, under CSR, should focus on total sports promotion; right from grass root level, and right from tribal areas to urban cities, and encourage wholehearted participation. In right earnest!
Identification of the potential, providing sustainable support and give wide exposure to deserving players should be the main aim. These companies need to adopt sportsperson/s, and/or teams. Simply, because, basic talent requires honing, which is what is needed. Training facility, sports kits/gear/accessories, coaching, and introduction on wider scale, alongwith education, finance and general well being, should be offered. (and many such things, as they deem fit, to make sports as a second nature of those who are hugely talented, keenly interested and more than willing to strive for excellence in Sports.
Raw deserving talent hunt, selection, adoption, guidance, training, financial/mental/physical/educational support, coaching, exposure in national/international level..logical conclusion.
Difficult, distant n different, but realistically Possible...
(to be continued)
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
१४ सप्टेंम्बर २०१६
Part III
Quest for a medal...
...continued...
CSR concept
'Corporate Sports Responsibility', on the likes of 'Corporate Social Responsibility', should be made mandatory for the companies, who are engaged in CSR - Corporate Social Responsibility activism.
It means that the companies whose net profit is Rs 5 Cr or the annual turn over is Rs 1000 Cr or have Rs 500 Cr net worth, have to spend (a whopping amount) 2 percent of their 3 year average annual net profit on 'Corporate Sports Responsibility' activities.
Such companies should have a separate, independent and professional Sports Director on the Board. The proposed Roles, Responsibilities and Functions, under him should be on the basic, central theme of 'PING'; ie 'Players Identification, Nurturing n Grooming!'
These companies, under CSR, should focus on total sports promotion; right from grass root level, and right from tribal areas to urban cities, and encourage wholehearted participation. In right earnest!
Identification of the potential, providing sustainable support and give wide exposure to deserving players should be the main aim. These companies need to adopt sportsperson/s, and/or teams. Simply, because, basic talent requires honing, which is what is needed. Training facility, sports kits/gear/accessories, coaching, and introduction on wider scale, alongwith education, finance and general well being, should be offered. (and many such things, as they deem fit, to make sports as a second nature of those who are hugely talented, keenly interested and more than willing to strive for excellence in Sports.
Raw deserving talent hunt, selection, adoption, guidance, training, financial/mental/physical/educational support, coaching, exposure in national/international level..logical conclusion.
Difficult, distant n different, but realistically Possible...
(to be continued)
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
१४ सप्टेंम्बर २०१६
Friday, September 9, 2016
Er Rational musings #704
Er Rational musings #704
सध्या साँल्लिड भाव वधारलाय अस्मादीकांचा. हाय आँडस् आहेत. डिमांड प्रचंड वाढलीये. माझ्यासारख्या पार्टी अँनिमलला आमंत्रणं, बोलावणी खूप. ट्रेमेंन्डस्.
दोन वर्षांपासून दारूकाम बंदय हो, कायमचच बंद केलय! असच आपलं, काहीही स्पेसिफिक कारण नाही. कोण सांगणार, आणि मी कोणाच ऐकणार! बोंबला. पण पार्ट्या मात्र तश्याच चालू च आहेत, असतात. त्याच उत्साहात, पहिल्या सारखाच सर्व पूढाकार, जूळवाजमव, अँरेंन्जमेंट, प्लँनिंग इत्यादि. बर, आतातर दारू नाही. कोल्ड ड्रिंक मला आवडत नाही; ज्यूस वगैरे मी पीत नाही; आईसक्रीम माझा प्रांत नव्हे. जनरली बार व रेस्तराँत माझा लाडका चहा मिळत नाही. त्यामूळे ७ / ८ कप ढोसायचा प्रश्नच उद्भवत नाही. क्वचित एखादं सूपबिप, तेही वन बाय टू वेग्रे. चकणा संपवत बसत नाही, सिगारेट, मावा, तंबाखू पान नाही, टिपीकल पूणेरी टीटीएमएम (तूझे तू माझे मी) नाही, तर अस्सल अस्खलित(!) मुंबईकर, इक्वल काँन्ट्रीब्यूशन (सोल्जर्स!) देणारा ...अरे काय काय हे?! नाँन ड्रिंकर, स्वत:ची गाडी आणून, प्रत्येकाला आपापल्या घरी ड्राँप करत करत, लास्टला घरी जाणारा...केव्हढं मोठ्ठ *अँसेट* आहे ना??!! हक्काचा हमखास, माणूस.
काहीजणं तरी, कधीमधी उपटसुंभासारखे विचारतात, "का रे? सोडलीयस ना? मग अटेंन्ड कसकाय करतोस?" बरेच न पिणारे जनरली येत नाहीत, काही कारणं काढून टाळतात पार्ट्या. त्यामुळे हा प्रश्नशंका बरोबर आहे, अनुभवच तसा असतो ना.
माझं सिंपल सरळ लाँजिक आहे. एकतर भेटी कमी होत चालल्यात, नानाविध कारणांमुळे. त्यातनं जर ठरवता येतीय पार्टी, भेटताहेत मंडळी, तर दारू आँर नो दारू, दँटस् इम्मटेरियल, धावतच गेलं पाहीजे, सगळं बाजूला सारून. एकत्र 'बसणे', व बोलणे, थट्टागप्पा मस्करी, खाणे शेअरींग, इ इ. सत्कारणी वेळ क्षण. आणि आयुष्यभराच्या सा-आठवणी, पुंजावळी.
हे म्हणजे 'पार्टी विथ अ डिफरन्स', नाही का?...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
९ सप्टेंम्बर २०१६
सध्या साँल्लिड भाव वधारलाय अस्मादीकांचा. हाय आँडस् आहेत. डिमांड प्रचंड वाढलीये. माझ्यासारख्या पार्टी अँनिमलला आमंत्रणं, बोलावणी खूप. ट्रेमेंन्डस्.
दोन वर्षांपासून दारूकाम बंदय हो, कायमचच बंद केलय! असच आपलं, काहीही स्पेसिफिक कारण नाही. कोण सांगणार, आणि मी कोणाच ऐकणार! बोंबला. पण पार्ट्या मात्र तश्याच चालू च आहेत, असतात. त्याच उत्साहात, पहिल्या सारखाच सर्व पूढाकार, जूळवाजमव, अँरेंन्जमेंट, प्लँनिंग इत्यादि. बर, आतातर दारू नाही. कोल्ड ड्रिंक मला आवडत नाही; ज्यूस वगैरे मी पीत नाही; आईसक्रीम माझा प्रांत नव्हे. जनरली बार व रेस्तराँत माझा लाडका चहा मिळत नाही. त्यामूळे ७ / ८ कप ढोसायचा प्रश्नच उद्भवत नाही. क्वचित एखादं सूपबिप, तेही वन बाय टू वेग्रे. चकणा संपवत बसत नाही, सिगारेट, मावा, तंबाखू पान नाही, टिपीकल पूणेरी टीटीएमएम (तूझे तू माझे मी) नाही, तर अस्सल अस्खलित(!) मुंबईकर, इक्वल काँन्ट्रीब्यूशन (सोल्जर्स!) देणारा ...अरे काय काय हे?! नाँन ड्रिंकर, स्वत:ची गाडी आणून, प्रत्येकाला आपापल्या घरी ड्राँप करत करत, लास्टला घरी जाणारा...केव्हढं मोठ्ठ *अँसेट* आहे ना??!! हक्काचा हमखास, माणूस.
काहीजणं तरी, कधीमधी उपटसुंभासारखे विचारतात, "का रे? सोडलीयस ना? मग अटेंन्ड कसकाय करतोस?" बरेच न पिणारे जनरली येत नाहीत, काही कारणं काढून टाळतात पार्ट्या. त्यामुळे हा प्रश्नशंका बरोबर आहे, अनुभवच तसा असतो ना.
माझं सिंपल सरळ लाँजिक आहे. एकतर भेटी कमी होत चालल्यात, नानाविध कारणांमुळे. त्यातनं जर ठरवता येतीय पार्टी, भेटताहेत मंडळी, तर दारू आँर नो दारू, दँटस् इम्मटेरियल, धावतच गेलं पाहीजे, सगळं बाजूला सारून. एकत्र 'बसणे', व बोलणे, थट्टागप्पा मस्करी, खाणे शेअरींग, इ इ. सत्कारणी वेळ क्षण. आणि आयुष्यभराच्या सा-आठवणी, पुंजावळी.
हे म्हणजे 'पार्टी विथ अ डिफरन्स', नाही का?...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
९ सप्टेंम्बर २०१६
Er Rational musings #703
Er Rational musings #703
पोलिसांवर होणारे वाढते, बिनधास्त हल्ले ही अत्यंत चिंताजनक बाब आहे.
~ स्थळ: मुलुंड पूर्व
देशमुख उद्यान परिसर, व खाद्य जत्रा गाड्या
वेळ: सरत्या संध्याकाळची.
प्रसंग: गस्ती पथक वाहन येते, थोडं पूढे कुठेतरी, वा बाजूआजूलाच थांबते. पूढे ड्रायव्हर व सहपोलिस, पाठच्या सीटवर एकजण. तो उतरतो, भेळपाणीपूरी वाल्याकडे जायची गरज नाही, भैय्याच जीपकडे येतो काय नकोहवं ते विचारतो, परत आपल्या गाडीवर, मग रिक्वीझीट पार्सल प्लँस्टीक पिशवीतन जीपमध्ये सुपूर्द करतो, परत येताना, जळफळत, शिव्या घालत, काहीनाहीते बडबडत पुटपुटत परत आपल्या कामाला लागतो.
हेच दृश्य थोड्याफार फरकाने, केळेवाल्याकडे, चहापान टपरीवर, वगैरे निदर्शनास येते तिथे आजूबाजूला!
~ स्थळ: मुलुंड पश्चिम
एलबीएस रोड, जाँन्सन अँन्ड जाँन्सन जंक्शन
फायर ब्रिगेड चा सिग्नल
वेळ: केव्हाही, कोणत्याही दिवशी
प्रसंग: आयुष्यात कधीही या इथे सिग्नल माँनिटर करताना चौकात ट्रँफीक पोलिस कोणी बघीतला नाही. कायमच दोनतीघे हवालदार दीडेक फर्लांग लांब साईडला उभे. लेफ्ट टर्न फ्री ठेवलेले नाहीयेत येथे. सिग्नल जंप करणं टेम्प्टींग; मग पूढे झडप, साईडला घेणं, वार्तालाप घासघीस, व 'दंड'वसूली! अविरत अव्याहत.
हेच दृश्य थोड्याफार फरकाने, पाच रस्ता जंक्शन, बाळराजेश्वर जंक्शन, चेकनाका, पी एन्ड टी जंक्शन, निर्मल जंक्शन, लिंक रोड जंक्शन वगैरे निदर्शनास येते जिकडेतिकडे तिथे आजूबाजूला!
~ स्थळ: समस्त मुलुंड पश्चिम
वेळ: बहुतेक वेळा, सकाळी दहा पर्यंत व संध्याकाळी साडेसात नंतर.
प्रसंग: दूचाकीवाहक पोलिस, विनाहेल्मेट
~ स्थळ: समस्त मुलुंड पूर्व
वेळ: बहुतेक वेळा, २४ तास
प्रसंग: दूचाकीवाहक पोलिस, विनाहेल्मेट आणि, दूचाकीपिलियन पोलिस, विनाहेल्मेट
~ स्थळ: समस्त मुलुंड पश्चिम व पूर्व
वेळ: बहुतेक वेळा, २४ तास.
प्रसंग: दूचाकीपिलियन पोलिस, विनाहेल्मेट आणि, चारचाकी गस्तपथक गाडी चालक व बाजूला बसलेला पोलिस, विना सीटबेल्ट
~ स्शळ, वेळ: आख्या मुंबईत, कुठेही बहुतकरून.
मुंबई बाहेरची शहरं व गावं, तर बघायलाच नको!
प्रसंग: फारथोड्या फरकाने सेम टू सेम.
धाक, वचक, दरारा, जरब, सहानुभूति, आदर, आस्था, प्रतिष्ठा,...आरारारा...गयी भैस पानी में।
यांची प्रतिमा मग्रूरी अरेरावी मनमानी, तर इतरांची भावना राग द्वेष मत्सर,...
मग इतर सर्व दुर्लक्षलेल्या गोष्टी: ताणतणाव, २४ तास अनियमित ड्यूटी, काहीही कामं, तुटपूंजा पगार, कमी रजा, राहत्या बकाल वस्त्या, (अ)सोयी-सुविधा-साधनं-स्वास्थ्य, हस्तक्षेप,...अाबाबाबा, गयी भैस पानी में।
कुठं थांबणार, कोण थांबवणार!
शेवटी, गयी भैस पानी में, हेच खरं...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
९ सप्टेंम्बर २०१६
पोलिसांवर होणारे वाढते, बिनधास्त हल्ले ही अत्यंत चिंताजनक बाब आहे.
~ स्थळ: मुलुंड पूर्व
देशमुख उद्यान परिसर, व खाद्य जत्रा गाड्या
वेळ: सरत्या संध्याकाळची.
प्रसंग: गस्ती पथक वाहन येते, थोडं पूढे कुठेतरी, वा बाजूआजूलाच थांबते. पूढे ड्रायव्हर व सहपोलिस, पाठच्या सीटवर एकजण. तो उतरतो, भेळपाणीपूरी वाल्याकडे जायची गरज नाही, भैय्याच जीपकडे येतो काय नकोहवं ते विचारतो, परत आपल्या गाडीवर, मग रिक्वीझीट पार्सल प्लँस्टीक पिशवीतन जीपमध्ये सुपूर्द करतो, परत येताना, जळफळत, शिव्या घालत, काहीनाहीते बडबडत पुटपुटत परत आपल्या कामाला लागतो.
हेच दृश्य थोड्याफार फरकाने, केळेवाल्याकडे, चहापान टपरीवर, वगैरे निदर्शनास येते तिथे आजूबाजूला!
~ स्थळ: मुलुंड पश्चिम
एलबीएस रोड, जाँन्सन अँन्ड जाँन्सन जंक्शन
फायर ब्रिगेड चा सिग्नल
वेळ: केव्हाही, कोणत्याही दिवशी
प्रसंग: आयुष्यात कधीही या इथे सिग्नल माँनिटर करताना चौकात ट्रँफीक पोलिस कोणी बघीतला नाही. कायमच दोनतीघे हवालदार दीडेक फर्लांग लांब साईडला उभे. लेफ्ट टर्न फ्री ठेवलेले नाहीयेत येथे. सिग्नल जंप करणं टेम्प्टींग; मग पूढे झडप, साईडला घेणं, वार्तालाप घासघीस, व 'दंड'वसूली! अविरत अव्याहत.
हेच दृश्य थोड्याफार फरकाने, पाच रस्ता जंक्शन, बाळराजेश्वर जंक्शन, चेकनाका, पी एन्ड टी जंक्शन, निर्मल जंक्शन, लिंक रोड जंक्शन वगैरे निदर्शनास येते जिकडेतिकडे तिथे आजूबाजूला!
~ स्थळ: समस्त मुलुंड पश्चिम
वेळ: बहुतेक वेळा, सकाळी दहा पर्यंत व संध्याकाळी साडेसात नंतर.
प्रसंग: दूचाकीवाहक पोलिस, विनाहेल्मेट
~ स्थळ: समस्त मुलुंड पूर्व
वेळ: बहुतेक वेळा, २४ तास
प्रसंग: दूचाकीवाहक पोलिस, विनाहेल्मेट आणि, दूचाकीपिलियन पोलिस, विनाहेल्मेट
~ स्थळ: समस्त मुलुंड पश्चिम व पूर्व
वेळ: बहुतेक वेळा, २४ तास.
प्रसंग: दूचाकीपिलियन पोलिस, विनाहेल्मेट आणि, चारचाकी गस्तपथक गाडी चालक व बाजूला बसलेला पोलिस, विना सीटबेल्ट
~ स्शळ, वेळ: आख्या मुंबईत, कुठेही बहुतकरून.
मुंबई बाहेरची शहरं व गावं, तर बघायलाच नको!
प्रसंग: फारथोड्या फरकाने सेम टू सेम.
धाक, वचक, दरारा, जरब, सहानुभूति, आदर, आस्था, प्रतिष्ठा,...आरारारा...गयी भैस पानी में।
यांची प्रतिमा मग्रूरी अरेरावी मनमानी, तर इतरांची भावना राग द्वेष मत्सर,...
मग इतर सर्व दुर्लक्षलेल्या गोष्टी: ताणतणाव, २४ तास अनियमित ड्यूटी, काहीही कामं, तुटपूंजा पगार, कमी रजा, राहत्या बकाल वस्त्या, (अ)सोयी-सुविधा-साधनं-स्वास्थ्य, हस्तक्षेप,...अाबाबाबा, गयी भैस पानी में।
कुठं थांबणार, कोण थांबवणार!
शेवटी, गयी भैस पानी में, हेच खरं...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
९ सप्टेंम्बर २०१६
Er Rational musings #702
Er Rational musings #702
"We do not comment on rumours and market speculations"...
असं जेव्हा एखाद्या कंपनीचा प्रवक्ता म्हणल्याचं किंवा
"Repeated eMails sent to xxx were futile, and remained un-answered"...
अस ''द टाईम्स आँफ इंडिया' वा 'इकाँनाँमिक टाईम्स' मध्ये छापून आलं एकदिवस, की ओळखावं, कंपनी मोठी आहे. चांगलीच मोठी झालीये.
मला खरोखरच या इंडस्ट्रीयलिस्टस्, आंन्त्रप्रेन्युअरस्, बिझीनेसमेन, व्यावसायिक, व्यापारी, प्रोफेशनल्स् वेग्रे लोकांच जाम कौतुक आहे. त्यातनं जर कोणी 'सेल्फ मेड' या (ब्राँड) कँटेगरीतला असला तर मला प्रचंड म्हणजे प्रचंडच कौतुक वाटतं, आणि प्रचंड म्हणजे प्रचंडच शतपटीने आदर वाढतो.
धंदा, व्यवसाय करणं, चालवणं, वाढवणं, हे खायचे काम नाही. सोलो शिप, प्रोप्रायटर शिप, पार्टनर शिप, प्रायव्हेट लिमिटेड वा लिमिटेड लायबिलिटी कंपनी, ते पब्लिक लिमिटेड कंपनी, इ चढता क्रम काहीजणं पार करतात; पण हे टप्पे गाठताना, प्रत्येकाचे निरनिराळे ठोकताळे, अंदाज असतात. भयंकर जिद्द, व धडाडीची ही माणसं. खुमखुमी असणारेही काही कमी नाहीयेत. आमच्याकडे असं तसं, ते माझ्याकडे असं तसं, ते परत आमच्याकडे असं तसं, हा त्यांच्या बोलण्यातला बदल ट्रान्झिशनचा भाग आहे.
अर्थातच, या गहन विषयावर खूप साहित्य, माहिती, अँव्हेलेबल आहे. अगदी, टक्के टोणपे, चाचपडणं, पडणं उठणं, कोणी तरी मसि़हा/गाँड फादर/हँन्ड होल्डर/बँकर मिळणं, वाईटचांगली माणसं, सहकारी, ते विविध अनुभव, त्यातनं उत्पन्न होणाऱ्या, आलेल्या संधी, ते, यश अपयश, सँटिस्फँक्शन, ते 'मी काय शिकलो', वगैरे वगैरे वर तर पीएचड्या करण्याइतपत मुबलक प्रमाणात घाऊक माहिती.
पण होत काय, की, प्रत्येक जण हे बाळकडू घेऊन वा घेत घेत जरी पूढे जात असला, तरी त्यातही काहीजणं निव्वळ धृव तारे आहेत माझ्यासाठी. त्यातनं, मराठी माणूस जर असेल तर, चार चाँद! व्वा, क्या बात हो.
माझी फिलींन्ग्ज ही Awe, Appreciate Admire, ते Respect ते All the Best, अशीच असतात.
काँन्ग्रँच्यूलेशन्स, अँन्ड कीप इट अप, आँल व्यावसायिक, व्यापारी व उद्योजक...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
९ सप्टेंम्बर २०१६
"We do not comment on rumours and market speculations"...
असं जेव्हा एखाद्या कंपनीचा प्रवक्ता म्हणल्याचं किंवा
"Repeated eMails sent to xxx were futile, and remained un-answered"...
अस ''द टाईम्स आँफ इंडिया' वा 'इकाँनाँमिक टाईम्स' मध्ये छापून आलं एकदिवस, की ओळखावं, कंपनी मोठी आहे. चांगलीच मोठी झालीये.
मला खरोखरच या इंडस्ट्रीयलिस्टस्, आंन्त्रप्रेन्युअरस्, बिझीनेसमेन, व्यावसायिक, व्यापारी, प्रोफेशनल्स् वेग्रे लोकांच जाम कौतुक आहे. त्यातनं जर कोणी 'सेल्फ मेड' या (ब्राँड) कँटेगरीतला असला तर मला प्रचंड म्हणजे प्रचंडच कौतुक वाटतं, आणि प्रचंड म्हणजे प्रचंडच शतपटीने आदर वाढतो.
धंदा, व्यवसाय करणं, चालवणं, वाढवणं, हे खायचे काम नाही. सोलो शिप, प्रोप्रायटर शिप, पार्टनर शिप, प्रायव्हेट लिमिटेड वा लिमिटेड लायबिलिटी कंपनी, ते पब्लिक लिमिटेड कंपनी, इ चढता क्रम काहीजणं पार करतात; पण हे टप्पे गाठताना, प्रत्येकाचे निरनिराळे ठोकताळे, अंदाज असतात. भयंकर जिद्द, व धडाडीची ही माणसं. खुमखुमी असणारेही काही कमी नाहीयेत. आमच्याकडे असं तसं, ते माझ्याकडे असं तसं, ते परत आमच्याकडे असं तसं, हा त्यांच्या बोलण्यातला बदल ट्रान्झिशनचा भाग आहे.
अर्थातच, या गहन विषयावर खूप साहित्य, माहिती, अँव्हेलेबल आहे. अगदी, टक्के टोणपे, चाचपडणं, पडणं उठणं, कोणी तरी मसि़हा/गाँड फादर/हँन्ड होल्डर/बँकर मिळणं, वाईटचांगली माणसं, सहकारी, ते विविध अनुभव, त्यातनं उत्पन्न होणाऱ्या, आलेल्या संधी, ते, यश अपयश, सँटिस्फँक्शन, ते 'मी काय शिकलो', वगैरे वगैरे वर तर पीएचड्या करण्याइतपत मुबलक प्रमाणात घाऊक माहिती.
पण होत काय, की, प्रत्येक जण हे बाळकडू घेऊन वा घेत घेत जरी पूढे जात असला, तरी त्यातही काहीजणं निव्वळ धृव तारे आहेत माझ्यासाठी. त्यातनं, मराठी माणूस जर असेल तर, चार चाँद! व्वा, क्या बात हो.
माझी फिलींन्ग्ज ही Awe, Appreciate Admire, ते Respect ते All the Best, अशीच असतात.
काँन्ग्रँच्यूलेशन्स, अँन्ड कीप इट अप, आँल व्यावसायिक, व्यापारी व उद्योजक...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
९ सप्टेंम्बर २०१६
Thursday, September 8, 2016
Er Rational musings #700
Er Rational musings #700
चारचाकी, मोटार कार वा गाडी सदृश हलकं वाहन
~ हाँर्न वाजवला, ५ पाँईंट कमी. (बाब्या, हाँर्न इज फाँर इमर्जंन्सी. उठसुट हाँर्न बडवायला, तो काय ढोलबाजा थोडीच आहे? चक्रम!)
~ सिग्नल ला थांबलेला असताना, ब्रेक वर पाय न ठेवणे वा हँन्ड ब्रेक न लावणे. हँन्ड ब्रेक लावलेला असल्यास, ब्रेक वरील पाय उचलायला हरकत नसावी. सिग्नल मिळाल्यावर, हँन्ड ब्रेक पहिले न काढता सोडता, प्रथम गियर टाकणे, ब्रेक वर पाय ठेवणे व नंतर हँन्ड ब्रेक सोडणे. गाडी मोशन मध्ये घेणे. ही प्रोसेस फाँलो न केल्षास २५ पाँईंट कमी. (मूर्खांनो, नवशिक्यानो, - ब्रेक वरचा पाय हटवू नका; गाडी पाठीबिठी, पूढेबिढे गेली तर?) अक्कल नाही!
~ सिग्नल ला वा तशीही, चारचाकी स्लो करताना वा थांबवत असताना, एकदाच खाच्चकन्न ब्रेक मारला; २५ पाँईंट कमी. (खपाक्कन् ब्रेक म्हणजे एक्स्ट्रीम ईमर्जन्सी. केव्हही एक लाँन्ग व एक दोन तीन शाँर्ट ब्रेक प्रेस करत करत स्पीड ग्रँज्यूअली कमी करत, स्टँन्डस्टिल करावी. अक्कलशून्य!)
~ उजवीडावी कडे वळताना सिग्नल नाही दिला, १५ पाँईंट कमी. (तुला जे काय हवं ते कर बाब्यो, तू स्वयंभू मनमानी चालक आहेस; रस्ता तूझ्या बाxचा च आहे. कुठेही वळव, कुठेही थांबव; फक्त पाठच्याला, आजूबाजूच्याला, समोरच्याला कळू दे, तुला काय करायचय ते! बिनडोक!)
~ चारचाकी रस्त्याच्या एक्स्ट्रीम लेफ्ट ने चालवणे (अल्मोस्ट मध्य भागातन सोडून) २५ पाँईंट कमी. (बाब्या, आपली चारचाकीची लेन म्हणजे एक्स्ट्रीम लेफ्ट नसते. मधनं हलकी वाहने भरधाव धावायला पाहीजेत. आणि चारचाकी वरून डावीकडून ओव्हरटेक करताना, प्रचंड काळजी घ्यायला लागते. बाजूचा गाडीचालक बेसावध असतो बरेचदा; तो बावचळतो. त्याच्या उजवीकडूनच तूला व पाठच्या वाहनाने ओव्हरटेक केले पाहीजे. अक्कलकमी!)
~ गाडी पार्क केल्यावर दोन्ही आरसे बंद न करणे (कमीपणाचे वाटते, वा लाज वाटते बहुतेक) ५ पाँईंट कमी. (बाब्या, बाजूचे कुठले वाहन आरसे घासतीले, घेऊन जातीले; तुझ्याच फायद्यासाठी. स्टाईलभाई!)
~ दोन्ही हातांनी, पंजांनी, फक्त हँन्डलच न पकडता, तळव्याने सरसर स्टिअरींग व्हील गोल फिरवत गाडी रिव्हर्स घेणे. १० पाँईंट कमी. (पूर्ण ग्रीप पाहीजे; काय गार्डन मध्ये फिरतोय का? मूर्ख!)
~ सिग्नल पास होताना, थोडे शेवटी शेवटी म्हणजे हिरव्याचा लाल होताना क्राँस करताना हेड लाईट लावून, अप्पर डिप्पर चा फ्लँशींग सिग्नल न देणे. २५ पाँईंट कमी. (बाब्या, इथे पाहीजे जातीचे. येऱ्यागबाळ्याचे काम नोहे!)
~ अगदीच इमर्जंन्सी मध्ये, वा पूढे रस्ता बंद अलेल, वा अँक्सीडेंन्ट झाला असेल, तर राँन्ग साईडने, उलटी, चारचाकी आणणं अपरिहार्य असतं. अशावेळी हेडलाईट चालू न ठेवणं. २५ पाँईंट कमी. अशावेळी स्पीड मिनिमम नसणं. ५० पाँईंट कमी. (एकतर उलटा येतोयेस, त्यातनं माजमिजास; दीडशहाणा!)
~ सिटीतल्या सिटीत फिरताना, ह्हे असे एकदम रेज करणं चारचाकी, एकदम ५०, वा ७० चा स्पीड घेणं, मग दोनतीन मिनिटातच, घाजघूज करून ब्रेक मारणं; अचानक रेज अचानक ब्रेक मारत चारचाकी चालवण. २५ पाँईंट कमी. (काय त्या गाडीची वाट, इंजिनावर अत्याचार बलात्कार; अक्कल गुडङ्यात!)
~ चारचाकी पार्क करताना, आडवी उभी तिरकी नीटपणे पार्क न करणं; अजून एखादी चारचाकी लावायला जागा न सोडणं. २५ पाँईंट कमी. (दूसऱ्याचाही विचार कररे; निष्काळजी!)
~ बाकी असलच, सीट बेल्ट लावायला विसरणं, मोबाईल वर बोलत गाडी चालवण, रस्ता मोकळा असताना १० वा १५ च्षा स्पीडनं रस्त्याच्या मधनं ढिम्मपणे गाडी चालवत राहणं, (मुंबई पूणे एक्सप्रेस वे वरून तर एक्स्ट्रीम राईट नं असला उद्योग केला, तर ५० पाँईंट वजा!), हेडलाईट वा लेफ्टराईट सिग्नल लाईट आँन च ठेवणं - बंद करायला विसरणं, लेन कटींग, सिग्नल जंपींग, नो एन्ट्री घूसींग, राँन्ग साईड चालवींग, बेसमेंन्ट मध्ये गाडी चालवताना वेग मर्यादा, बहुतकरून १० वा १५ किमी, न पाळणे, बेसमेंन्ट मध्ये हेडलाईट न लावता गाडी चालवणे, मोठ्या छोट्या गाड्यांचा - किम्मत मेक माँडेल इ - बघून ईगो प्राँब्लेम, कसला बचकांड मारूती अल्टो वा ईआँन वाला माझ्या पूढे गेला, असली ह्यून्डाई वर्णा वा स्काँर्पियो वाल्याची रोड रेज, बाजूला बसलेल्याशी गप्पा मारत जगाची पर्वा न करता आरामात गार्डन मध्ये चालल्या सारखी चारचाकी चालवणे, जास्त वेळ थांबायची वेळ आलीच एकाजागी तर पार्किंग लाईटस् न लावणं, रिव्हर्स घेताना बंद काच खाली करून पाठी नीट लक्ष देतबित सावकाश कंन्ट्रोल मधे गाडी पाठी न घेणं, अन् काय न् कसलं काय. 🔟 पाँईंट कमी. (काय कप्पाळ बोलणार!)
असं दिसतय, की माझ्या निकषांवर, किती चारचाकीजन उरणार तरणार??!!
पूष्कळ 'कार'नामे शिल्लक आहेत; त्याबद्दल किती लिहायचे?
अल्मोस्ट कोणीच गाडी 'नीटस्' चालवत नाही आजकाल. बघून त्रास होतो...
---
मिलैिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
८ सप्टेंम्बर २०१६
चारचाकी, मोटार कार वा गाडी सदृश हलकं वाहन
~ हाँर्न वाजवला, ५ पाँईंट कमी. (बाब्या, हाँर्न इज फाँर इमर्जंन्सी. उठसुट हाँर्न बडवायला, तो काय ढोलबाजा थोडीच आहे? चक्रम!)
~ सिग्नल ला थांबलेला असताना, ब्रेक वर पाय न ठेवणे वा हँन्ड ब्रेक न लावणे. हँन्ड ब्रेक लावलेला असल्यास, ब्रेक वरील पाय उचलायला हरकत नसावी. सिग्नल मिळाल्यावर, हँन्ड ब्रेक पहिले न काढता सोडता, प्रथम गियर टाकणे, ब्रेक वर पाय ठेवणे व नंतर हँन्ड ब्रेक सोडणे. गाडी मोशन मध्ये घेणे. ही प्रोसेस फाँलो न केल्षास २५ पाँईंट कमी. (मूर्खांनो, नवशिक्यानो, - ब्रेक वरचा पाय हटवू नका; गाडी पाठीबिठी, पूढेबिढे गेली तर?) अक्कल नाही!
~ सिग्नल ला वा तशीही, चारचाकी स्लो करताना वा थांबवत असताना, एकदाच खाच्चकन्न ब्रेक मारला; २५ पाँईंट कमी. (खपाक्कन् ब्रेक म्हणजे एक्स्ट्रीम ईमर्जन्सी. केव्हही एक लाँन्ग व एक दोन तीन शाँर्ट ब्रेक प्रेस करत करत स्पीड ग्रँज्यूअली कमी करत, स्टँन्डस्टिल करावी. अक्कलशून्य!)
~ उजवीडावी कडे वळताना सिग्नल नाही दिला, १५ पाँईंट कमी. (तुला जे काय हवं ते कर बाब्यो, तू स्वयंभू मनमानी चालक आहेस; रस्ता तूझ्या बाxचा च आहे. कुठेही वळव, कुठेही थांबव; फक्त पाठच्याला, आजूबाजूच्याला, समोरच्याला कळू दे, तुला काय करायचय ते! बिनडोक!)
~ चारचाकी रस्त्याच्या एक्स्ट्रीम लेफ्ट ने चालवणे (अल्मोस्ट मध्य भागातन सोडून) २५ पाँईंट कमी. (बाब्या, आपली चारचाकीची लेन म्हणजे एक्स्ट्रीम लेफ्ट नसते. मधनं हलकी वाहने भरधाव धावायला पाहीजेत. आणि चारचाकी वरून डावीकडून ओव्हरटेक करताना, प्रचंड काळजी घ्यायला लागते. बाजूचा गाडीचालक बेसावध असतो बरेचदा; तो बावचळतो. त्याच्या उजवीकडूनच तूला व पाठच्या वाहनाने ओव्हरटेक केले पाहीजे. अक्कलकमी!)
~ गाडी पार्क केल्यावर दोन्ही आरसे बंद न करणे (कमीपणाचे वाटते, वा लाज वाटते बहुतेक) ५ पाँईंट कमी. (बाब्या, बाजूचे कुठले वाहन आरसे घासतीले, घेऊन जातीले; तुझ्याच फायद्यासाठी. स्टाईलभाई!)
~ दोन्ही हातांनी, पंजांनी, फक्त हँन्डलच न पकडता, तळव्याने सरसर स्टिअरींग व्हील गोल फिरवत गाडी रिव्हर्स घेणे. १० पाँईंट कमी. (पूर्ण ग्रीप पाहीजे; काय गार्डन मध्ये फिरतोय का? मूर्ख!)
~ सिग्नल पास होताना, थोडे शेवटी शेवटी म्हणजे हिरव्याचा लाल होताना क्राँस करताना हेड लाईट लावून, अप्पर डिप्पर चा फ्लँशींग सिग्नल न देणे. २५ पाँईंट कमी. (बाब्या, इथे पाहीजे जातीचे. येऱ्यागबाळ्याचे काम नोहे!)
~ अगदीच इमर्जंन्सी मध्ये, वा पूढे रस्ता बंद अलेल, वा अँक्सीडेंन्ट झाला असेल, तर राँन्ग साईडने, उलटी, चारचाकी आणणं अपरिहार्य असतं. अशावेळी हेडलाईट चालू न ठेवणं. २५ पाँईंट कमी. अशावेळी स्पीड मिनिमम नसणं. ५० पाँईंट कमी. (एकतर उलटा येतोयेस, त्यातनं माजमिजास; दीडशहाणा!)
~ सिटीतल्या सिटीत फिरताना, ह्हे असे एकदम रेज करणं चारचाकी, एकदम ५०, वा ७० चा स्पीड घेणं, मग दोनतीन मिनिटातच, घाजघूज करून ब्रेक मारणं; अचानक रेज अचानक ब्रेक मारत चारचाकी चालवण. २५ पाँईंट कमी. (काय त्या गाडीची वाट, इंजिनावर अत्याचार बलात्कार; अक्कल गुडङ्यात!)
~ चारचाकी पार्क करताना, आडवी उभी तिरकी नीटपणे पार्क न करणं; अजून एखादी चारचाकी लावायला जागा न सोडणं. २५ पाँईंट कमी. (दूसऱ्याचाही विचार कररे; निष्काळजी!)
~ बाकी असलच, सीट बेल्ट लावायला विसरणं, मोबाईल वर बोलत गाडी चालवण, रस्ता मोकळा असताना १० वा १५ च्षा स्पीडनं रस्त्याच्या मधनं ढिम्मपणे गाडी चालवत राहणं, (मुंबई पूणे एक्सप्रेस वे वरून तर एक्स्ट्रीम राईट नं असला उद्योग केला, तर ५० पाँईंट वजा!), हेडलाईट वा लेफ्टराईट सिग्नल लाईट आँन च ठेवणं - बंद करायला विसरणं, लेन कटींग, सिग्नल जंपींग, नो एन्ट्री घूसींग, राँन्ग साईड चालवींग, बेसमेंन्ट मध्ये गाडी चालवताना वेग मर्यादा, बहुतकरून १० वा १५ किमी, न पाळणे, बेसमेंन्ट मध्ये हेडलाईट न लावता गाडी चालवणे, मोठ्या छोट्या गाड्यांचा - किम्मत मेक माँडेल इ - बघून ईगो प्राँब्लेम, कसला बचकांड मारूती अल्टो वा ईआँन वाला माझ्या पूढे गेला, असली ह्यून्डाई वर्णा वा स्काँर्पियो वाल्याची रोड रेज, बाजूला बसलेल्याशी गप्पा मारत जगाची पर्वा न करता आरामात गार्डन मध्ये चालल्या सारखी चारचाकी चालवणे, जास्त वेळ थांबायची वेळ आलीच एकाजागी तर पार्किंग लाईटस् न लावणं, रिव्हर्स घेताना बंद काच खाली करून पाठी नीट लक्ष देतबित सावकाश कंन्ट्रोल मधे गाडी पाठी न घेणं, अन् काय न् कसलं काय. 🔟 पाँईंट कमी. (काय कप्पाळ बोलणार!)
असं दिसतय, की माझ्या निकषांवर, किती चारचाकीजन उरणार तरणार??!!
पूष्कळ 'कार'नामे शिल्लक आहेत; त्याबद्दल किती लिहायचे?
अल्मोस्ट कोणीच गाडी 'नीटस्' चालवत नाही आजकाल. बघून त्रास होतो...
---
मिलैिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
८ सप्टेंम्बर २०१६
Er Rational musings #699
Er Rational musings #699
येणार येणार येणार, आले आले आले, ओहss गेले गेले, गेले! झाले बहू होतील बहू पण यांसम हा.
नेहमीच अस वाटतं, की गणपती बाप्पा इतका व गणपती बाप्पा सारखा, प्रेमळ हवहवासा लाडका देवबाप्पा दूसरा नाहीये. हक्काने काहीकाहीही सांगावं मागावं बोलावं. ह्हेच सगळे जशेच्यातशे ऐकण्यासाठीच ह्हे मोठ्ठाले कान, व ह्हेच सगळे जशेच्यातशे बघण्यासाठीच ह्हे मोठ्ठाले डोळे, आणि ह्हेच सगळे जशेच्यातशे पचवण्यासाठीच ह्हे मोठ्ठाले पोट.
दरवर्षी प्रत्यक्ष दीडेक दिवसांसाठी मिटींग साठी येतो. मग स्वागत समारंभ, मिटींग रूम वा काँन्फरन्स रूम मध्ये मुक्काम. जेमतेम पाच तासांचा ब्रेक, रात्री बारा ते पाच विश्रांती; भेटीगाठी खाणेपिणे, निरनिराळ्या लोक्स बरोबर संवाद, त्या भक्तांची पाँवर पाँईंट प्रेझेंटेशन्स, यिअरली बजेट सँन्क्शनिंग व अँलाँकेशन अंडर व्हेरियस हेडस्; गाऱ्हाणी, स्तुती, मागण्या, गुणगौरव, कौतुक सोहळे, नमस्कार चमत्कार भेटीगाठी ओळखी आठवणी, इत्यादि, केव्व्हढा भरगच्च कार्यक्रम रूपरेषा!
माझ्यासाठी मात्र, या वन टू वन मिटींग ने बरेचसे आँप्शन्स ओपन होतात. ब्रेनस्टाँर्मिंग सेशन्स कंटिन्यूअसली चालू असतात आत बाहेर करता सरता! मार्ग दिसतो सापडतो निघतो. दिशा मिळते. निर्णय होतात. भावी इव्हेंटस् लाईन अप होतात.
स्साँल्लीड भांडता पण येते याच्याबरोबर. तो बिचारा, गूड लिसनर ना, ऐकून घेतो निमूटपणे. त्याच्या मोहक चेहऱ्याकडे बघता बघताना जाणवते, की त्याची नजर आपल्यावर रोखलीये व डोळे आपल्या तोंडाकडे पेनिट्रेट करून सरळ मस्तिष्कापर्यंत पोचलेत व सत्यअसत्याची, आपल्या प्रामाणिक भावनेची, वेदनेची चिरफाड केली जातेय; आणि त्याची एकदाका खातरजमा झाली, की बास्स. तो सुखकर्ता दु:खहर्ता प्रेम देतो, कृपादृष्टी ठेवतो. भरभरून! अद्भुत आहे ना? आणि नीट विचार केला, तर कळतं, लाँजिकल पण!
खर म्हणजे अस आहे, की हा एव्हढा एकरूप होतो; आपण आपल्याशीच काही गोष्टी ठरवतो, त्यासाठी जिवापाड प्रयत्न करतो, व त्या बऱ्यापैकी पूर्णत्वास नेतो. आपसूक.
गणपती बाप्पा हा आद्य *फ्रेंन्ड, फिलाँसाँफर व गाईड* आहे, माझा.
ओ माय फ्रेन्ड गणेशाsss
तू रहना साथ हमेशाsss
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
८ सप्टेंम्बर २०१६
येणार येणार येणार, आले आले आले, ओहss गेले गेले, गेले! झाले बहू होतील बहू पण यांसम हा.
नेहमीच अस वाटतं, की गणपती बाप्पा इतका व गणपती बाप्पा सारखा, प्रेमळ हवहवासा लाडका देवबाप्पा दूसरा नाहीये. हक्काने काहीकाहीही सांगावं मागावं बोलावं. ह्हेच सगळे जशेच्यातशे ऐकण्यासाठीच ह्हे मोठ्ठाले कान, व ह्हेच सगळे जशेच्यातशे बघण्यासाठीच ह्हे मोठ्ठाले डोळे, आणि ह्हेच सगळे जशेच्यातशे पचवण्यासाठीच ह्हे मोठ्ठाले पोट.
दरवर्षी प्रत्यक्ष दीडेक दिवसांसाठी मिटींग साठी येतो. मग स्वागत समारंभ, मिटींग रूम वा काँन्फरन्स रूम मध्ये मुक्काम. जेमतेम पाच तासांचा ब्रेक, रात्री बारा ते पाच विश्रांती; भेटीगाठी खाणेपिणे, निरनिराळ्या लोक्स बरोबर संवाद, त्या भक्तांची पाँवर पाँईंट प्रेझेंटेशन्स, यिअरली बजेट सँन्क्शनिंग व अँलाँकेशन अंडर व्हेरियस हेडस्; गाऱ्हाणी, स्तुती, मागण्या, गुणगौरव, कौतुक सोहळे, नमस्कार चमत्कार भेटीगाठी ओळखी आठवणी, इत्यादि, केव्व्हढा भरगच्च कार्यक्रम रूपरेषा!
माझ्यासाठी मात्र, या वन टू वन मिटींग ने बरेचसे आँप्शन्स ओपन होतात. ब्रेनस्टाँर्मिंग सेशन्स कंटिन्यूअसली चालू असतात आत बाहेर करता सरता! मार्ग दिसतो सापडतो निघतो. दिशा मिळते. निर्णय होतात. भावी इव्हेंटस् लाईन अप होतात.
स्साँल्लीड भांडता पण येते याच्याबरोबर. तो बिचारा, गूड लिसनर ना, ऐकून घेतो निमूटपणे. त्याच्या मोहक चेहऱ्याकडे बघता बघताना जाणवते, की त्याची नजर आपल्यावर रोखलीये व डोळे आपल्या तोंडाकडे पेनिट्रेट करून सरळ मस्तिष्कापर्यंत पोचलेत व सत्यअसत्याची, आपल्या प्रामाणिक भावनेची, वेदनेची चिरफाड केली जातेय; आणि त्याची एकदाका खातरजमा झाली, की बास्स. तो सुखकर्ता दु:खहर्ता प्रेम देतो, कृपादृष्टी ठेवतो. भरभरून! अद्भुत आहे ना? आणि नीट विचार केला, तर कळतं, लाँजिकल पण!
खर म्हणजे अस आहे, की हा एव्हढा एकरूप होतो; आपण आपल्याशीच काही गोष्टी ठरवतो, त्यासाठी जिवापाड प्रयत्न करतो, व त्या बऱ्यापैकी पूर्णत्वास नेतो. आपसूक.
गणपती बाप्पा हा आद्य *फ्रेंन्ड, फिलाँसाँफर व गाईड* आहे, माझा.
ओ माय फ्रेन्ड गणेशाsss
तू रहना साथ हमेशाsss
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
८ सप्टेंम्बर २०१६
Wednesday, September 7, 2016
Er Rational musings #698
Er Rational musings #698
*World Physical Therapy Day*: 8th September.
Today is a *World Physical Therapy Day* The day is an opportunity for physical therapists from all over the world to raise awareness about the crucial contribution the profession makes to keeping people well, mobile and independent.
The overarching theme for World Physical Therapy Day each year is Movement for Health. This year, the suggested message is “Add life to years”, highlighting the important role that physical therapists play in healthy ageing.
Physio Therapy is a Physical rehabilitation. Physio Therapist do not prescribe or offer any medicine intake, but provide physical healing 'touch'.
For the likes of Neuro, Ortho or even, Cardio, Physiotherapy acts as an Add On; it will not be an exaggeration to boast and equate Physiotherapy to icing on the cake ie after successful medical treatment and/or surgery. Helps to keep the 'body' (of the mind, body and soul' fame) fighting fit!
Every profession has some quantity of sour grapes n rotten eggs; but that doesn't make entire fraternity as money extractors! Ignore them and acknowledge n appreciate 'Real' others.
Happy *World Physiotherapy day* to all, and specifically to *my son Mihir*, a soon to be a Bachelor of Physiotherapy!
Wishing you all very happy, hale n hearty, seven dimensions of Wellness.
*Seven dimensions of wellness*
*Mind* is Intellectual - learn
*Soul* is Spiritual - peace
*Social* - awareness
*Emotional* - being
*Environmental* - consious
*Occupational* - fulfillment
And
*Body* is *Physical, Fitness...*
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
८ सप्टेंम्बर २०१६
*World Physical Therapy Day*: 8th September.
Today is a *World Physical Therapy Day* The day is an opportunity for physical therapists from all over the world to raise awareness about the crucial contribution the profession makes to keeping people well, mobile and independent.
The overarching theme for World Physical Therapy Day each year is Movement for Health. This year, the suggested message is “Add life to years”, highlighting the important role that physical therapists play in healthy ageing.
Physio Therapy is a Physical rehabilitation. Physio Therapist do not prescribe or offer any medicine intake, but provide physical healing 'touch'.
For the likes of Neuro, Ortho or even, Cardio, Physiotherapy acts as an Add On; it will not be an exaggeration to boast and equate Physiotherapy to icing on the cake ie after successful medical treatment and/or surgery. Helps to keep the 'body' (of the mind, body and soul' fame) fighting fit!
Every profession has some quantity of sour grapes n rotten eggs; but that doesn't make entire fraternity as money extractors! Ignore them and acknowledge n appreciate 'Real' others.
Happy *World Physiotherapy day* to all, and specifically to *my son Mihir*, a soon to be a Bachelor of Physiotherapy!
Wishing you all very happy, hale n hearty, seven dimensions of Wellness.
*Seven dimensions of wellness*
*Mind* is Intellectual - learn
*Soul* is Spiritual - peace
*Social* - awareness
*Emotional* - being
*Environmental* - consious
*Occupational* - fulfillment
And
*Body* is *Physical, Fitness...*
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
८ सप्टेंम्बर २०१६
Sunday, September 4, 2016
गणपती बाप्पा मोरया
*गणेश चतुर्थीच्या मंगलमय शुभेच्छा.*🙏
श्री तुझे रूप, श्री तुझे मुख, श्री तुझे ध्यान
आगमन वंदनीय पूजनीय, देई समाधान
श्री तुझी किर्ती, श्री तुझी भक्ती, श्री तुझी मूर्ती
करो पाप क्षालन, दुष्ट संहार, होई कामना पूर्ती
श्री तुझे नाम, श्री तुझा ठाव, श्री तुझी आरती
देवो सद्बुद्धि दूरद्रृष्टी, मंगलमय यशोज्योती
श्री चरणी नतमस्तक, संपूर्ण लोटांगण शरण
क्रृपासिंधू क्रृपाद्रृष्टी होवो, मस्तकी आशिर्वाद प्राण
गणपती बाप्पा मोरया sss
मंगलमूर्ती मोरया sss
मोरया रे बाप्पा मोरया रे...🙏
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
५ सप्टेंम्बर २०१६
श्री तुझे रूप, श्री तुझे मुख, श्री तुझे ध्यान
आगमन वंदनीय पूजनीय, देई समाधान
श्री तुझी किर्ती, श्री तुझी भक्ती, श्री तुझी मूर्ती
करो पाप क्षालन, दुष्ट संहार, होई कामना पूर्ती
श्री तुझे नाम, श्री तुझा ठाव, श्री तुझी आरती
देवो सद्बुद्धि दूरद्रृष्टी, मंगलमय यशोज्योती
श्री चरणी नतमस्तक, संपूर्ण लोटांगण शरण
क्रृपासिंधू क्रृपाद्रृष्टी होवो, मस्तकी आशिर्वाद प्राण
गणपती बाप्पा मोरया sss
मंगलमूर्ती मोरया sss
मोरया रे बाप्पा मोरया रे...🙏
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
५ सप्टेंम्बर २०१६
Er Rational musings #697
Er Rational musings #697
Happy Teachers Day!!
~ लोकमान्य प्राथमिक विद्यालय
~ वामनराव मुरांजन माध्यमिक विद्यालय
~ सोमैय्या इंजिनियरिंग काँलेज
~ साबूसिद्दीक इंजिनियरिंग काँलेज
आठवणींची सुखद साठवण.
फडके बाई, सिनकर, राजे, शांडिल्य, आयडिके, पाटणकर, एनआरके, जोशी, आपटे, एमआरके, वैद्य, शेवडे, गोखले, खेडकर, काळकर, साने, करमाळकर, खान, फणसाळकर, भांड, चितळे, शिंदे, नेमाडे बाई, विजया बाई, पाटील गुरूजी, शांडिल्य, बेडेकर, शिरवाडकर, करंदीकर, भडंग, तुप्पद, पाडळकर, ओक सर, पांचाळ, नारायण...(कोणी चुकून राहून गेले असेल, तर माफ करा)...
And it will not be an exaggeration to mention here that our WMMV was the Best, academically far ahead of contemporary schools in the vicinity. Quality education, strict discipline, encouraging deserving extra curricular activities / participation, and what not, you name it, our school was way ahead. At the same time, teacher student relationship was true to गुरू शिष्य परंपरा.
जेपीएम कडे जाणाऱ्या रस्त्यावर केलेल्या कवायती नंतर आपल्या इमारतीच्या गच्चीवर केल्या होत्या. पीटी चा तास! स्वत:चे मैदान नसल्याने, आरपीएफ ग्राऊंडवर वार्षिक खेळांच्या स्पर्धा! बोर्डात आल्यावर होणारं कौतुक व लाकडी बोर्डात इन्सर्ट केलेलं नाव! सुयोग सोसायटीतील भरवलेली वार्षिक स्नेहसंमेलनं! विविध शिष्यवृत्या, स्पर्धा, टिळक प्रावौिण्य परीक्षा!
करमरकर सर, बापट सर, परचुरे सर, जोशी मँडम, सहिता मँडम, कुम्ठेकर मँडम, प्रिन्सिपल घोष सर, प्रिन्सिपल देसाई सर, हेगडे सर, इ इ इंजिनियरिंग चे गुरूवर्य शिक्षक व शिक्षिका!! (कोणी चुकून राहून गेले असेल, तर माफ करा)...
It was here that, apart from core technical education n practical learning, we could participate in many extra curricular activities, compette in many sports tournaments, and representt the college(s) in various forums. Always encouraged, guided n egged-on by all our teachers.
It shall always be Attitude for Gratitude.
असो!
My alma mater! म्हणताच अनेक भावना उचंबळून येतात.
कृतज्ञता, फाँरेव्हर...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
५ सप्टेंम्बर २०१६
Happy Teachers Day!!
~ लोकमान्य प्राथमिक विद्यालय
~ वामनराव मुरांजन माध्यमिक विद्यालय
~ सोमैय्या इंजिनियरिंग काँलेज
~ साबूसिद्दीक इंजिनियरिंग काँलेज
आठवणींची सुखद साठवण.
फडके बाई, सिनकर, राजे, शांडिल्य, आयडिके, पाटणकर, एनआरके, जोशी, आपटे, एमआरके, वैद्य, शेवडे, गोखले, खेडकर, काळकर, साने, करमाळकर, खान, फणसाळकर, भांड, चितळे, शिंदे, नेमाडे बाई, विजया बाई, पाटील गुरूजी, शांडिल्य, बेडेकर, शिरवाडकर, करंदीकर, भडंग, तुप्पद, पाडळकर, ओक सर, पांचाळ, नारायण...(कोणी चुकून राहून गेले असेल, तर माफ करा)...
And it will not be an exaggeration to mention here that our WMMV was the Best, academically far ahead of contemporary schools in the vicinity. Quality education, strict discipline, encouraging deserving extra curricular activities / participation, and what not, you name it, our school was way ahead. At the same time, teacher student relationship was true to गुरू शिष्य परंपरा.
जेपीएम कडे जाणाऱ्या रस्त्यावर केलेल्या कवायती नंतर आपल्या इमारतीच्या गच्चीवर केल्या होत्या. पीटी चा तास! स्वत:चे मैदान नसल्याने, आरपीएफ ग्राऊंडवर वार्षिक खेळांच्या स्पर्धा! बोर्डात आल्यावर होणारं कौतुक व लाकडी बोर्डात इन्सर्ट केलेलं नाव! सुयोग सोसायटीतील भरवलेली वार्षिक स्नेहसंमेलनं! विविध शिष्यवृत्या, स्पर्धा, टिळक प्रावौिण्य परीक्षा!
करमरकर सर, बापट सर, परचुरे सर, जोशी मँडम, सहिता मँडम, कुम्ठेकर मँडम, प्रिन्सिपल घोष सर, प्रिन्सिपल देसाई सर, हेगडे सर, इ इ इंजिनियरिंग चे गुरूवर्य शिक्षक व शिक्षिका!! (कोणी चुकून राहून गेले असेल, तर माफ करा)...
It was here that, apart from core technical education n practical learning, we could participate in many extra curricular activities, compette in many sports tournaments, and representt the college(s) in various forums. Always encouraged, guided n egged-on by all our teachers.
It shall always be Attitude for Gratitude.
असो!
My alma mater! म्हणताच अनेक भावना उचंबळून येतात.
कृतज्ञता, फाँरेव्हर...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
५ सप्टेंम्बर २०१६
गणपती बाप्पा मोरया
*गणेश चतुर्थीच्या मंगलमय शुभेच्छा.*🙏
श्री तुझे रूप, श्री तुझे मुख, श्री तुझे ध्यान
आगमन वंदनीय पूजनीय, देई समाधान
श्री तुझी किर्ती, श्री तुझी भक्ती, श्री तुझी मूर्ती
करो पाप क्षालन, दुष्ट संहार, होई कामना पूर्ती
श्री तुझे नाम, श्री तुझा ठाव, श्री तुझी आरती
देवो सद्बुद्धि दूरद्रृष्टी, मंगलमय यशोज्योती
श्री चरणी नतमस्तक, संपूर्ण लोटांगण शरण
क्रृपासिंधू क्रृपाद्रृष्टी होवो, मस्तकी आशिर्वाद प्राण
गणपती बाप्पा मोरया sss
मंगलमूर्ती मोरया sss
मोरया रे बाप्पा मोरया रे...🙏
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
५ सप्टेंम्बर २०१६
श्री तुझे रूप, श्री तुझे मुख, श्री तुझे ध्यान
आगमन वंदनीय पूजनीय, देई समाधान
श्री तुझी किर्ती, श्री तुझी भक्ती, श्री तुझी मूर्ती
करो पाप क्षालन, दुष्ट संहार, होई कामना पूर्ती
श्री तुझे नाम, श्री तुझा ठाव, श्री तुझी आरती
देवो सद्बुद्धि दूरद्रृष्टी, मंगलमय यशोज्योती
श्री चरणी नतमस्तक, संपूर्ण लोटांगण शरण
क्रृपासिंधू क्रृपाद्रृष्टी होवो, मस्तकी आशिर्वाद प्राण
गणपती बाप्पा मोरया sss
मंगलमूर्ती मोरया sss
मोरया रे बाप्पा मोरया रे...🙏
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
५ सप्टेंम्बर २०१६
Saturday, September 3, 2016
Er Rational musings #696
Er Rational musings #696
माँल्स मधल्या हाँटेल्स चा व माझा काहीही संबंध नाही. का कुणास ठाऊक, पण मला 'तसली' 'xx बाईट्स, xx डक, बंजारा xx, xxx तडका बिडका", असली नावं म्हणजेच झेपत नाहीत. ही सगळी हाँटेलं निव्वळ गल्लाभरू, थिल्लर, चकाचक झगमग, पैसेउधळू, पदार्थाची नावे एलियन, *'क्वान्टिटी xxभर व शोबाजी ताटभर',* या असल्या टाईपची असतात, असा माझा समज. आत्तापर्यंत हज्जारो हाँटेल्सवाऱ्या केल्या असतील, देश-विदेशात, परंतु माँलहाँटेलं, एकापेक्षा जास्त व्हिजीटस् नाही केल्या, आपला तो प्रांत नाही. आयुष्यात मँक डी सुध्दा एकदाच, पोरांबरोबर; व सीसीडी सुध्दा (चक्क) एकदाच, पूण्यात, मैत्रिणी बरोबर! बाकी पिझ्झा झोपडी, (घट)कंचूकी कोंबडी, डाँमिनियन संस्कृती वगैरे दूरून टेकडी साजरी, याप्रमाणे.
जस्ट एक उदाहरण: कुठलीतरी फालतू "कंपू"त काँफी - गारढोण व अर्धा फेस असलेली, उगाचच एक तास बसून ढोसण्यापेक्षा कडक फिल्टर काँफी वा कडक नेसकाँफी प्रिफरेबल केव्हाही; काय म्हणताय? बसायचेच पैसे घेतात? काँफीवाफी निमित्तमात्रे? एसी, कोच वगैरे. च्यायला, त्यापेक्षा एखाद्या खोपशात टपरीवर बाकड्यावर बसून गप्पा मारणं, नँचरल एसी, कटींगावरकटींग इत्यादि बरय; मला गावंढळ, जून्या आचारसरणीच्याला जमत ब्वाँ!! असो.
हाँटेल विश्व भारती, व हाँटेल विश्व महल हे दोन भरभक्कम खाद्यपिलर्स होते माझ्या मुलुंडचे. वडा सांबार, इडली सांबार इ साऊथ इंडियन साठी; अफलातून. वंदना व किर्ती महाल जोडीला. थोडे उजवीकडे हाँटेल नित्यानंद. चहा सिगारेट मारता मारता, मुलुंड काँलेज आँफ काँमर्स ला जाणाऱ्या व्यक्तींवर लक्ष केंद्रीत करता यायचं. दचकू नका, मी बत्तीस चौतीस वर्षांपूर्वीच सांगतोय (नाहीतर आमच्या अहो, म्हणजे मायाबाईं कावतील ना - तसेही, मायाबाईंनी नुसते डोळे जरी वटारले तरी मी बापूडा खल्लास - असो, विषयांतर नको!!)
हं, तर, ही माझी सगळी 'घरची' हाँटेलं. क्षुधा शांती ची मिसळ लाजवाब; हाँटेल साईकृपा (अात्ताचं हाँटेल सितारा) - आमचा पडीक अड्डा - ह्या साईकृपा मध्येच मी माझ्या एका मित्र मैत्रिणीचे लग्न जमवलं होतं, म्हणजे अँक्च्यूअल गाठभेट - तो अन् ती, अकाल विधूर व विधवा, आपापले पहिले जोडीदार दोन वेगवेगळ्या घटनांमध्ये - अँक्सीडेंन्ट मध्ये घालवलेले दोघे, त्यांची एकमेकांशी पहिली ओळखभेट इथलीच घडविली. असो, परत विषयांतर होतयं; पण कायएना, एव्हढ्या आठवणी जोडल्याहेत प्रत्येक हाँटेलशी, म्हणजे ही हाँटेलच खरी साक्षीदार आहेत प्रत्येक महत्वाच्या टप्यावर.
व्हीटी, साँरी, सीएसटी समोरच हाँटेल एम्पायर चा मात्र माझ्या जडणघडणीत सिंहाचा वाटा आहे - अ कट अबोव्ह द रेस्ट! परत एकदा, विषयांतर, पण असो!
दारू - ओल्ड माँन्क, मँक्डोवेल, अल्काझार, ब्ल्यू रिबंड व गोल्डन ईगल, इ प्यायला आमचं फेवरीट, मेहूल समोरच हाँटेल छाया पंजाब (इथली चिकन तंदूरी मस्त होती), संदीप (आद्य दारू जाँईंट, इथे पहिल्या मजल्यावर बाकडं होती), ज्योती, दीपक (स्साँल्लीड नाँन व्हेज), राम पंजाब, गिरीराज, हेी आमची जरा जास्तच ठिय्यादार हाँटेलं! हाँटेल वैभव व भारत हाँटेल म्हणजे शनिवारचे Afternoon व Mid Day मधले जंम्बो क्राँसवर्ड सोडवत बसायचे अड्डे - चहावर चहा व सिगारेटीवर सिगारेटी फुंकत. मुलुंड ईस्टेला हाँटेल प्रशांत (इथे रशियन (!) सँन्डविच मिळायचे थ्री लेयरचे! मस्त!) व हाँटेल शेरा (आताचे बासूरी), हाँटेल वैशाली वा योगराज म्हणजे मदीरापान. नो फ्रिल्स, क्वार्टर सिस्टीमस्; पुन्हा एकदा, असोsss
हाँटेलिंग हा माझा हाँट टाँपिक आहे. जर्रा हायफंडू हाँटेलं, म्हणजे बिझिनेस मिटींग व नोकरी व्यवसाय निमित्ते पुष्कळ झाली, होतात. पण,
सांगायचा मुद्दा काय, तर, गड्या आपला गावच बरा; आपण बर, आपल काम बर; आणि
हे मात्र खरंखूरं *Hale & Hearty Hotelling*...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
३ सप्टेंम्बर २०१६
माँल्स मधल्या हाँटेल्स चा व माझा काहीही संबंध नाही. का कुणास ठाऊक, पण मला 'तसली' 'xx बाईट्स, xx डक, बंजारा xx, xxx तडका बिडका", असली नावं म्हणजेच झेपत नाहीत. ही सगळी हाँटेलं निव्वळ गल्लाभरू, थिल्लर, चकाचक झगमग, पैसेउधळू, पदार्थाची नावे एलियन, *'क्वान्टिटी xxभर व शोबाजी ताटभर',* या असल्या टाईपची असतात, असा माझा समज. आत्तापर्यंत हज्जारो हाँटेल्सवाऱ्या केल्या असतील, देश-विदेशात, परंतु माँलहाँटेलं, एकापेक्षा जास्त व्हिजीटस् नाही केल्या, आपला तो प्रांत नाही. आयुष्यात मँक डी सुध्दा एकदाच, पोरांबरोबर; व सीसीडी सुध्दा (चक्क) एकदाच, पूण्यात, मैत्रिणी बरोबर! बाकी पिझ्झा झोपडी, (घट)कंचूकी कोंबडी, डाँमिनियन संस्कृती वगैरे दूरून टेकडी साजरी, याप्रमाणे.
जस्ट एक उदाहरण: कुठलीतरी फालतू "कंपू"त काँफी - गारढोण व अर्धा फेस असलेली, उगाचच एक तास बसून ढोसण्यापेक्षा कडक फिल्टर काँफी वा कडक नेसकाँफी प्रिफरेबल केव्हाही; काय म्हणताय? बसायचेच पैसे घेतात? काँफीवाफी निमित्तमात्रे? एसी, कोच वगैरे. च्यायला, त्यापेक्षा एखाद्या खोपशात टपरीवर बाकड्यावर बसून गप्पा मारणं, नँचरल एसी, कटींगावरकटींग इत्यादि बरय; मला गावंढळ, जून्या आचारसरणीच्याला जमत ब्वाँ!! असो.
हाँटेल विश्व भारती, व हाँटेल विश्व महल हे दोन भरभक्कम खाद्यपिलर्स होते माझ्या मुलुंडचे. वडा सांबार, इडली सांबार इ साऊथ इंडियन साठी; अफलातून. वंदना व किर्ती महाल जोडीला. थोडे उजवीकडे हाँटेल नित्यानंद. चहा सिगारेट मारता मारता, मुलुंड काँलेज आँफ काँमर्स ला जाणाऱ्या व्यक्तींवर लक्ष केंद्रीत करता यायचं. दचकू नका, मी बत्तीस चौतीस वर्षांपूर्वीच सांगतोय (नाहीतर आमच्या अहो, म्हणजे मायाबाईं कावतील ना - तसेही, मायाबाईंनी नुसते डोळे जरी वटारले तरी मी बापूडा खल्लास - असो, विषयांतर नको!!)
हं, तर, ही माझी सगळी 'घरची' हाँटेलं. क्षुधा शांती ची मिसळ लाजवाब; हाँटेल साईकृपा (अात्ताचं हाँटेल सितारा) - आमचा पडीक अड्डा - ह्या साईकृपा मध्येच मी माझ्या एका मित्र मैत्रिणीचे लग्न जमवलं होतं, म्हणजे अँक्च्यूअल गाठभेट - तो अन् ती, अकाल विधूर व विधवा, आपापले पहिले जोडीदार दोन वेगवेगळ्या घटनांमध्ये - अँक्सीडेंन्ट मध्ये घालवलेले दोघे, त्यांची एकमेकांशी पहिली ओळखभेट इथलीच घडविली. असो, परत विषयांतर होतयं; पण कायएना, एव्हढ्या आठवणी जोडल्याहेत प्रत्येक हाँटेलशी, म्हणजे ही हाँटेलच खरी साक्षीदार आहेत प्रत्येक महत्वाच्या टप्यावर.
व्हीटी, साँरी, सीएसटी समोरच हाँटेल एम्पायर चा मात्र माझ्या जडणघडणीत सिंहाचा वाटा आहे - अ कट अबोव्ह द रेस्ट! परत एकदा, विषयांतर, पण असो!
दारू - ओल्ड माँन्क, मँक्डोवेल, अल्काझार, ब्ल्यू रिबंड व गोल्डन ईगल, इ प्यायला आमचं फेवरीट, मेहूल समोरच हाँटेल छाया पंजाब (इथली चिकन तंदूरी मस्त होती), संदीप (आद्य दारू जाँईंट, इथे पहिल्या मजल्यावर बाकडं होती), ज्योती, दीपक (स्साँल्लीड नाँन व्हेज), राम पंजाब, गिरीराज, हेी आमची जरा जास्तच ठिय्यादार हाँटेलं! हाँटेल वैभव व भारत हाँटेल म्हणजे शनिवारचे Afternoon व Mid Day मधले जंम्बो क्राँसवर्ड सोडवत बसायचे अड्डे - चहावर चहा व सिगारेटीवर सिगारेटी फुंकत. मुलुंड ईस्टेला हाँटेल प्रशांत (इथे रशियन (!) सँन्डविच मिळायचे थ्री लेयरचे! मस्त!) व हाँटेल शेरा (आताचे बासूरी), हाँटेल वैशाली वा योगराज म्हणजे मदीरापान. नो फ्रिल्स, क्वार्टर सिस्टीमस्; पुन्हा एकदा, असोsss
हाँटेलिंग हा माझा हाँट टाँपिक आहे. जर्रा हायफंडू हाँटेलं, म्हणजे बिझिनेस मिटींग व नोकरी व्यवसाय निमित्ते पुष्कळ झाली, होतात. पण,
सांगायचा मुद्दा काय, तर, गड्या आपला गावच बरा; आपण बर, आपल काम बर; आणि
हे मात्र खरंखूरं *Hale & Hearty Hotelling*...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
३ सप्टेंम्बर २०१६
Friday, September 2, 2016
Er Rational musings #695
Er Rational musings #695
"कोणी पैसेच देत नाही. बील मागच्या आँक्टोबर मध्ये टाकलय. महिन्याभरात वर्ष पूर्ण होईल. ही सध्या दूसरी आँर्डर एक्झीक्यूट करतोय. काय करणार? बर, माज तर किती ह्यांना; दररोज येऊन ड्राँईंग चेंज करतायत. ह्या अँडिशनल कामाची अँमेंडमेंट काढणार कधी, आणि बील चेक व सर्टिफाय करणार कधी?"
माझा एक काँन्ट्रँक्टर मित्र सांगत होता, नव्हे,तो सुटलाच आणि फूटलाच.
"अरे फाँलो अप करतोयस ना? पैसे बिसे पाहीजे असतील".
"नाही रे; पण हज्जार चेंन्जेस सांगतात करायला. बरं, रूबाब तो काय? पेमेंट चं नाव नाही. हराxखोx".
हा आहे सध्याचा बिझिनेस मधला काँमन डायलाँग वजा संभाषण. अर्थ एकच; क्लायंट त्याच्या स्वत:च्या आजपावेतो झालेल्या व चालणाऱ्या कामांचे पैसेच देत नाही. *देतच नाही* असं म्हणणं जास्त योग्य. बरं, यात सब गधेघोडे बारा टक्का. लहान कंपनी असो वा एखादी नामवंत. उल्टं, जेव्हढी कंपनी / क्लायंट मोठा, तेव्हढी नाटकं जास्त.
धंद्यात 'लक्ष्मण' नाही हेच खर...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
२ सप्टेंम्बर २०१६
"कोणी पैसेच देत नाही. बील मागच्या आँक्टोबर मध्ये टाकलय. महिन्याभरात वर्ष पूर्ण होईल. ही सध्या दूसरी आँर्डर एक्झीक्यूट करतोय. काय करणार? बर, माज तर किती ह्यांना; दररोज येऊन ड्राँईंग चेंज करतायत. ह्या अँडिशनल कामाची अँमेंडमेंट काढणार कधी, आणि बील चेक व सर्टिफाय करणार कधी?"
माझा एक काँन्ट्रँक्टर मित्र सांगत होता, नव्हे,तो सुटलाच आणि फूटलाच.
"अरे फाँलो अप करतोयस ना? पैसे बिसे पाहीजे असतील".
"नाही रे; पण हज्जार चेंन्जेस सांगतात करायला. बरं, रूबाब तो काय? पेमेंट चं नाव नाही. हराxखोx".
हा आहे सध्याचा बिझिनेस मधला काँमन डायलाँग वजा संभाषण. अर्थ एकच; क्लायंट त्याच्या स्वत:च्या आजपावेतो झालेल्या व चालणाऱ्या कामांचे पैसेच देत नाही. *देतच नाही* असं म्हणणं जास्त योग्य. बरं, यात सब गधेघोडे बारा टक्का. लहान कंपनी असो वा एखादी नामवंत. उल्टं, जेव्हढी कंपनी / क्लायंट मोठा, तेव्हढी नाटकं जास्त.
धंद्यात 'लक्ष्मण' नाही हेच खर...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
२ सप्टेंम्बर २०१६
Thursday, September 1, 2016
Er Rational musings #694
Er Rational musings #694
They (Reliance Industries) have done it again.
--------------------------------------------------
~ I wrote following on my Facebook wall on 28th December 2011
Salute to great visionary Shri Dhirubhai Ambani.
I often wonder how this behemoth called 'Reliance' came into being. This is an awesome story of a Man, who believed in his (day) dreams & worked relentlessly to achieve (more correct word is conquer) them. What drove this man to scale such heights, so far unheard of, in the history of Indian Industry. How to explain this phenomenal phenomenon? In my opinion He has displayed that "the one who has belief, no explanation is necessary and to one without belief, no explanation is possible.”
Let us all make a resolution to collectively emulate success story of Shri Dhirubhai Ambani !!
All the very best to each & every ‘Entrepreneur’.
---------------------------------------------------
~ I wrote following on my Facebook wall on 16th march 2014
Phrases, slangs, anecdotes, adages and maxims associated with THE one and ONLY.
Epithet of visionary, World class, World scale, Guts n Luck, Superlative, Tutelage, Up & about, Large hearted, Radical change agent, Juggernaut, Stupendous, Eloquent testimony, Enormous strength, Incredible vision, Amazing perseverance, Undaunting courage, Unflagging faith, Unflinching pursuit, Insurmountable odds, Non stop hard work, Herculean tasks, unperturbed, Candour, Openness, Unique, Backward integration programme, Courage of conviction, Exponential growth, Envision, Economies of scale, Against all ODDS and WHY NOT?
Famous words of him:
~ We must dare to dream, and dare to dream big!
~ Ideas are nobody's monopoly; think fast, think big and think ahead!
~ If plan 'A' did not work, the alphabet have 25 more letters! stay cool
This is about the ONE and only, Shri Dhirubhai Ambani.
---------------------------------------------------
~ And, now, I write following
Be it Patalganga plant, or Jamnagar refinery; be it Fibre Optic क्रांती in Infocom, or now, be it a much awaited 4G launch, Reliance has demonstrated that it's a numero uno Game Changer.
Faster Speed, reduced tariff and unlimited, unimaginable facilities, mark RIL's 4G network.
Well done; I am absolutely in love with the way Mukeshbhai commands, with his sharp business acumen, sense and timing!
Ultimately, we, the users are beneficiaries...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
२ सप्टेंम्बर २०१६
They (Reliance Industries) have done it again.
--------------------------------------------------
~ I wrote following on my Facebook wall on 28th December 2011
Salute to great visionary Shri Dhirubhai Ambani.
I often wonder how this behemoth called 'Reliance' came into being. This is an awesome story of a Man, who believed in his (day) dreams & worked relentlessly to achieve (more correct word is conquer) them. What drove this man to scale such heights, so far unheard of, in the history of Indian Industry. How to explain this phenomenal phenomenon? In my opinion He has displayed that "the one who has belief, no explanation is necessary and to one without belief, no explanation is possible.”
Let us all make a resolution to collectively emulate success story of Shri Dhirubhai Ambani !!
All the very best to each & every ‘Entrepreneur’.
---------------------------------------------------
~ I wrote following on my Facebook wall on 16th march 2014
Phrases, slangs, anecdotes, adages and maxims associated with THE one and ONLY.
Epithet of visionary, World class, World scale, Guts n Luck, Superlative, Tutelage, Up & about, Large hearted, Radical change agent, Juggernaut, Stupendous, Eloquent testimony, Enormous strength, Incredible vision, Amazing perseverance, Undaunting courage, Unflagging faith, Unflinching pursuit, Insurmountable odds, Non stop hard work, Herculean tasks, unperturbed, Candour, Openness, Unique, Backward integration programme, Courage of conviction, Exponential growth, Envision, Economies of scale, Against all ODDS and WHY NOT?
Famous words of him:
~ We must dare to dream, and dare to dream big!
~ Ideas are nobody's monopoly; think fast, think big and think ahead!
~ If plan 'A' did not work, the alphabet have 25 more letters! stay cool
This is about the ONE and only, Shri Dhirubhai Ambani.
---------------------------------------------------
~ And, now, I write following
Be it Patalganga plant, or Jamnagar refinery; be it Fibre Optic क्रांती in Infocom, or now, be it a much awaited 4G launch, Reliance has demonstrated that it's a numero uno Game Changer.
Faster Speed, reduced tariff and unlimited, unimaginable facilities, mark RIL's 4G network.
Well done; I am absolutely in love with the way Mukeshbhai commands, with his sharp business acumen, sense and timing!
Ultimately, we, the users are beneficiaries...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
२ सप्टेंम्बर २०१६
Er Rational musings #693
Er Rational musings #693
दूचाकी, मोटार सायकल, बाईक वा अँक्टीव्हा सदृश स्कूटर
~ हाँर्न वाजवला, ५ पाँईंट कमी. (बाब्या, हाँर्न इज फाँर इमर्जंन्सी. उठसुट हाँर्न बडवायला, तो काय ढोलबाजा थोडीच आहे? चक्रम!)
~ सिग्नल ला थांबलेला असताना, डाव्या पायातला गियर टाकून, डावा पाय फूट रेस्ट वर ठेवून, ऊजवा पाय जमिनीवर टेकवून, सिग्नल हिरवा होण्याची वाट बघत उभा असणारा दूचाकीस्वार, ५० पाँईंट कमी. (मूर्खांनो, नवशिक्यांनो - म्हणजे आयुष्यात कधीही बजाज - अँपी वगैरे उजव्या पायाशी ब्रेक असलेल्या स्कूटर्स न चालवलेले लोक्स, उजव्या पायाने आत्ताचाही उजव्या बाजूता पायाचा ब्रेक कंन्ट्रोल करा रे - ब्रेक वरचा पाय हटवू नका; तसेही, उजवा पाय खाली ठेवून उभे राहणे म्हणजे ट्रँफिक साईडचा पाय - कोण खाली ठेवावा का?) (पाठी बसणारा उजव्या साईडने बसतो का कधी? अक्कल नाही!
~ सिग्नल ला वा तशीही, दूचाकी स्लो करताना वा थांबवत असताना, ऊजवा पाय जमिनीवर टेकवण्यासाठी, ब्रेकवरून उचलून खाली आला, (आधी, डाव्या पाया ऐवजी) ७५ पाँईंट कमी. (वरीलप्रमाणे. अक्कलशून्य!)
~ उजवीडावी कडे वळताना सिग्नल नाही दिला, १५ पाँईंट कमी. (तुला जे काय हवं ते कर बाब्यो, तू स्वयंभू मनमानी चालक आहेस; रस्ता तूझ्या बाxचा च आहे. कुठेही वळव, कुठेही थांबव; फक्त पाठच्याला, आजूबाजूच्याला, समोरच्याला कळू दे, तुला काय करायतय ते! बिनडोक!)
~ दूचाकी रस्त्याच्या अल्मोस्ट मध्य भागातनं चालवणे (एक्स्ट्रीम लेफ्ट सोडून) २५ पाँईंट कमी. (बाब्या, आपली दूचाकीची लेन म्हणजे एक्स्ट्रीम लेफ्ट असते. मधनं हलकी वाहने भरधाव धावत असतात. आणि अँटलीस्ट एव्हढी तरी लेफ्ट लेन ने चालव, की कुणीही चारचाकी वरून तुझ्या डावीकडून तुला ओव्हरटेक नाही करणार - म्हणजे तेव्हढी जागा डावीकडे नाही पाहीजे - तुझ्या उजवीकडूनच तूला पाठच्या वाहनाने ओव्हरटेक केले पाहीजे. अक्कलकमी!)
~ आरसे नसणे (काढून ठेवलेले असतात - लाज वाटते बहुतेक) २५ पाँईंट कमी. (बाब्या, पाठची वाहनं दिसायला आरसे असताते; तुझ्याच फायद्यासाठी. स्टाईलभाई!)
~ आरसे असले तरीही, नमस्कार केल्यासदृश एकमेकांकडे तोंड करून असणे. २५ पाँईंट कमी. (वरीलप्रमाणे. स्टाईलभाई एक नंबर)
~ दोन्ही हातांनी, पंजांनी, फक्त हँन्डलच न पकडता, दोन, तीन वा चार बोटे उघडून, ती बोटे, समोर, डाव्या बाजूला क्लचवर व उजव्या बाजूला पूढच्या ब्रेकवर ठेवणे (मोटार सायकल साठी) व दोन्ही हातांची बोटे उघडून, सैल करून पूढे समोर, दोन्ही ब्रेक्स वर अलगद रेस्ट करणे (कधी कोण मध्ये येतय व कधी मी ब्रेक्स मारतोय, अशी वाट बघत) २५ पाँईंट कमी. (पूर्ण ग्रीप पाहीजे; काय गार्डन मध्ये फिरतोय का? मूर्ख!)
~ सिग्नल पास होताना, थोडे शेवटी शेवटी म्हणजे हिरव्याचा लाल होताना क्राँस करताना हेड लाईट लावून, अप्पर डिप्पर चा फ्लँशींग सिग्नल न देणे. २५ पाँईंट कमी. (बाब्या, इथे पाहीजे जातीचे. येऱ्यागबाळ्याचे काम नोहे!)
~ अगदीच इमर्जंन्सी मध्ये, वा पूढे रस्ता बंद अलेल, वा अँक्सीडेंन्ट झाला असेल, तर राँन्ग साईडने, उलटी, दूचाकी आणणं अपरिहार्य असतं. अशावेळी हेडलाईट चालू न ठेवणं. २५ पाँईंट कमी. अशावेळी स्पीड मिनिमम नसणं. ५० पाँईंट कमी. (एकतर उलटा येतोयेस, त्यातनं माजमिजास; दीडशहाणा!)
~ सिटीतल्या सिटीत फिरताना, ह्हे असे एकदम रेज करणं दूचाकी, एकदम ५०, वा ७० चा स्पीड घेणं, मग दोनतीन मिनिटातच, घाजघूज करून ब्रेक मारणं; अचानक रेज अचानक ब्रेक मारत दूचाकी चालवण. २५ पाँईंट कमी. (काय त्या गाडीची वाट, इंजिनावर अत्याचार बलात्कार; अक्कल गुडङ्यात!)
~ दूचाकी पार्क करताना, आडवी उभी तिरकी नीटपणे पार्क न करणं; अजून एखादी दूचाकी लावायला जागा न सोडणं. २५ पाँईंट कमी. (दूसऱ्याचाही विचार कररे; निष्काळजी!)
~ बाकी असलच, स्टँन्ड वर घ्यायला विसरणं, हेडलाईट वा लेफ्टराईट सिग्नल लाईट आँन च ठेवणं - बंद करायला विसरणं, लेन कटींग, सिग्नल जंपींग, नो एन्ट्री घूसींग, राँन्ग साईड चालवींग, ट्रिपल सीट, अन् काय न् कसलं काय. 🔟 पाँईंट कमी. (काय कप्पाळ बोलणार!)
असं दिसतय, की माझ्या निकषांवर, किती दूचाकीजन उरणार तरणार??!!
'कार'नाम्यां बद्दल लवकरच...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
२ सप्टेंम्बर २०१६
दूचाकी, मोटार सायकल, बाईक वा अँक्टीव्हा सदृश स्कूटर
~ हाँर्न वाजवला, ५ पाँईंट कमी. (बाब्या, हाँर्न इज फाँर इमर्जंन्सी. उठसुट हाँर्न बडवायला, तो काय ढोलबाजा थोडीच आहे? चक्रम!)
~ सिग्नल ला थांबलेला असताना, डाव्या पायातला गियर टाकून, डावा पाय फूट रेस्ट वर ठेवून, ऊजवा पाय जमिनीवर टेकवून, सिग्नल हिरवा होण्याची वाट बघत उभा असणारा दूचाकीस्वार, ५० पाँईंट कमी. (मूर्खांनो, नवशिक्यांनो - म्हणजे आयुष्यात कधीही बजाज - अँपी वगैरे उजव्या पायाशी ब्रेक असलेल्या स्कूटर्स न चालवलेले लोक्स, उजव्या पायाने आत्ताचाही उजव्या बाजूता पायाचा ब्रेक कंन्ट्रोल करा रे - ब्रेक वरचा पाय हटवू नका; तसेही, उजवा पाय खाली ठेवून उभे राहणे म्हणजे ट्रँफिक साईडचा पाय - कोण खाली ठेवावा का?) (पाठी बसणारा उजव्या साईडने बसतो का कधी? अक्कल नाही!
~ सिग्नल ला वा तशीही, दूचाकी स्लो करताना वा थांबवत असताना, ऊजवा पाय जमिनीवर टेकवण्यासाठी, ब्रेकवरून उचलून खाली आला, (आधी, डाव्या पाया ऐवजी) ७५ पाँईंट कमी. (वरीलप्रमाणे. अक्कलशून्य!)
~ उजवीडावी कडे वळताना सिग्नल नाही दिला, १५ पाँईंट कमी. (तुला जे काय हवं ते कर बाब्यो, तू स्वयंभू मनमानी चालक आहेस; रस्ता तूझ्या बाxचा च आहे. कुठेही वळव, कुठेही थांबव; फक्त पाठच्याला, आजूबाजूच्याला, समोरच्याला कळू दे, तुला काय करायतय ते! बिनडोक!)
~ दूचाकी रस्त्याच्या अल्मोस्ट मध्य भागातनं चालवणे (एक्स्ट्रीम लेफ्ट सोडून) २५ पाँईंट कमी. (बाब्या, आपली दूचाकीची लेन म्हणजे एक्स्ट्रीम लेफ्ट असते. मधनं हलकी वाहने भरधाव धावत असतात. आणि अँटलीस्ट एव्हढी तरी लेफ्ट लेन ने चालव, की कुणीही चारचाकी वरून तुझ्या डावीकडून तुला ओव्हरटेक नाही करणार - म्हणजे तेव्हढी जागा डावीकडे नाही पाहीजे - तुझ्या उजवीकडूनच तूला पाठच्या वाहनाने ओव्हरटेक केले पाहीजे. अक्कलकमी!)
~ आरसे नसणे (काढून ठेवलेले असतात - लाज वाटते बहुतेक) २५ पाँईंट कमी. (बाब्या, पाठची वाहनं दिसायला आरसे असताते; तुझ्याच फायद्यासाठी. स्टाईलभाई!)
~ आरसे असले तरीही, नमस्कार केल्यासदृश एकमेकांकडे तोंड करून असणे. २५ पाँईंट कमी. (वरीलप्रमाणे. स्टाईलभाई एक नंबर)
~ दोन्ही हातांनी, पंजांनी, फक्त हँन्डलच न पकडता, दोन, तीन वा चार बोटे उघडून, ती बोटे, समोर, डाव्या बाजूला क्लचवर व उजव्या बाजूला पूढच्या ब्रेकवर ठेवणे (मोटार सायकल साठी) व दोन्ही हातांची बोटे उघडून, सैल करून पूढे समोर, दोन्ही ब्रेक्स वर अलगद रेस्ट करणे (कधी कोण मध्ये येतय व कधी मी ब्रेक्स मारतोय, अशी वाट बघत) २५ पाँईंट कमी. (पूर्ण ग्रीप पाहीजे; काय गार्डन मध्ये फिरतोय का? मूर्ख!)
~ सिग्नल पास होताना, थोडे शेवटी शेवटी म्हणजे हिरव्याचा लाल होताना क्राँस करताना हेड लाईट लावून, अप्पर डिप्पर चा फ्लँशींग सिग्नल न देणे. २५ पाँईंट कमी. (बाब्या, इथे पाहीजे जातीचे. येऱ्यागबाळ्याचे काम नोहे!)
~ अगदीच इमर्जंन्सी मध्ये, वा पूढे रस्ता बंद अलेल, वा अँक्सीडेंन्ट झाला असेल, तर राँन्ग साईडने, उलटी, दूचाकी आणणं अपरिहार्य असतं. अशावेळी हेडलाईट चालू न ठेवणं. २५ पाँईंट कमी. अशावेळी स्पीड मिनिमम नसणं. ५० पाँईंट कमी. (एकतर उलटा येतोयेस, त्यातनं माजमिजास; दीडशहाणा!)
~ सिटीतल्या सिटीत फिरताना, ह्हे असे एकदम रेज करणं दूचाकी, एकदम ५०, वा ७० चा स्पीड घेणं, मग दोनतीन मिनिटातच, घाजघूज करून ब्रेक मारणं; अचानक रेज अचानक ब्रेक मारत दूचाकी चालवण. २५ पाँईंट कमी. (काय त्या गाडीची वाट, इंजिनावर अत्याचार बलात्कार; अक्कल गुडङ्यात!)
~ दूचाकी पार्क करताना, आडवी उभी तिरकी नीटपणे पार्क न करणं; अजून एखादी दूचाकी लावायला जागा न सोडणं. २५ पाँईंट कमी. (दूसऱ्याचाही विचार कररे; निष्काळजी!)
~ बाकी असलच, स्टँन्ड वर घ्यायला विसरणं, हेडलाईट वा लेफ्टराईट सिग्नल लाईट आँन च ठेवणं - बंद करायला विसरणं, लेन कटींग, सिग्नल जंपींग, नो एन्ट्री घूसींग, राँन्ग साईड चालवींग, ट्रिपल सीट, अन् काय न् कसलं काय. 🔟 पाँईंट कमी. (काय कप्पाळ बोलणार!)
असं दिसतय, की माझ्या निकषांवर, किती दूचाकीजन उरणार तरणार??!!
'कार'नाम्यां बद्दल लवकरच...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
२ सप्टेंम्बर २०१६
Tuesday, August 30, 2016
Er Rational musings #692
Er Rational musings #692
शाळेत असताना, आम्हाला एक खेळ वजा स्पर्धा असायची. स्मरणशक्ति तपासण्यासाठीचा एक मार्ग!
म्हणजे असायचे काय, तर, एका रिकाम्या वर्गात पंचवीसेक छोट्या मोठ्या वस्तू मांडून ठेवलेल्या असायच्या. पाण्याची बाटली, ते कंगवा, ते ब्लेड, एखाद फळ, सूई दोरा, ब्रश, शटल काँक, पेन्सिल, ते रूमाल, ते खोडरबर, ते असल काहीही. एका टेबलावर हे सगळ मांडलेल असायचे, व आम्हाला एकेका १० एक जणांच्या बँचेसमधून या खोलीत न्यायचे, अर्ध मिनिट पण नसेल, मग बाहेरचा रस्ता. त्या १७/१९ सेकंदांत योग्य निरीक्षण करून, वस्तू लक्षात ठेवायच्या व आपल्या वर्गात बसून, त्या लिहून बाईंकडे पेपर सोपवायचा, तपासायला!
जास्तीत जास्त वस्तू लक्षात ठेवून लिहीलेल्याला बक्षीस.
सोप्पी साधी स्मरणशक्ति, व सूक्ष्म निरीक्षणशक्ती तपासण्यासाठी स्पर्धा वजा खेळ. सिंपल व इफेक्टीव्ह.
इंजिनियरिंग काँलेजलाईफ मध्ये, खऱ्याखुऱ्या खेळांबरोबर निरनिराळे नादछंद जोपासले गेले. कक्षा रूंदावल्या(!). कारपेंन्ट्री, फिटर व स्मिदी इत्यादि ठिकाणी ढगळा बाँयलर सूट घालून दोन चार तास काहीतरी तासण्यात, घासण्यात व बडवण्यात (अनुक्रमे) जायचे, स्साँल्लीड आवडायचे त्या वर्कशॉप अँक्टिव्हिटीज्. त्याच्या जोडीने आल्या इंडस्ट्रीयल व्हिजीटस्. प्रँक्टिकली वर्कशॉप बघायला. हा ही एकप्रकारे सिंपल पण इफेक्टीव्ह असा खेळच म्हणा ना. कारण, सेमच. एका फँक्टरीत मांडलेल्या(!) मशीनरीज, व प्राँडक्शन लाईनीतल्या इतर अँक्सेसरीज, यांचे अर्धाएक दिवस निरीक्षण, व त्यांची समग्र साग्रसंगीत माहिती तिथल्या निष्णात सर्वेसर्वा कडनं, म्हणजे त्या मशीनच्या बापाकडून - कामगाराकडून. दूसऱ्या दिवशी काँलेज मधे व्हिजीट रिपोर्ट सबमिशन!
दोन व्हिजीटस् चांगल्याच स्मरणात आहेत.
एक म्हणजे भांडूप ची जीकेडब्ल्यू. इथे आम्ही गेलो असताना, दोन कुशल कामगारांमधला संवाद, माझ्या कानी पडलेला.
"अरे, नीट बघून ठेव, ह्या पोरांमधनच कोणीतरी येईल साहेब बनून!!"
दूसरी संस्मरणीय इंडस्ट्रीयल व्हिजीट, पवईच्या लार्सन अँन्ड टूब्रो मधली.
कारण, कालांतराने, मी लार्सन अँन्ड टूब्रोच जाँईन केली...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
३० आँगस्ट २०१६
शाळेत असताना, आम्हाला एक खेळ वजा स्पर्धा असायची. स्मरणशक्ति तपासण्यासाठीचा एक मार्ग!
म्हणजे असायचे काय, तर, एका रिकाम्या वर्गात पंचवीसेक छोट्या मोठ्या वस्तू मांडून ठेवलेल्या असायच्या. पाण्याची बाटली, ते कंगवा, ते ब्लेड, एखाद फळ, सूई दोरा, ब्रश, शटल काँक, पेन्सिल, ते रूमाल, ते खोडरबर, ते असल काहीही. एका टेबलावर हे सगळ मांडलेल असायचे, व आम्हाला एकेका १० एक जणांच्या बँचेसमधून या खोलीत न्यायचे, अर्ध मिनिट पण नसेल, मग बाहेरचा रस्ता. त्या १७/१९ सेकंदांत योग्य निरीक्षण करून, वस्तू लक्षात ठेवायच्या व आपल्या वर्गात बसून, त्या लिहून बाईंकडे पेपर सोपवायचा, तपासायला!
जास्तीत जास्त वस्तू लक्षात ठेवून लिहीलेल्याला बक्षीस.
सोप्पी साधी स्मरणशक्ति, व सूक्ष्म निरीक्षणशक्ती तपासण्यासाठी स्पर्धा वजा खेळ. सिंपल व इफेक्टीव्ह.
इंजिनियरिंग काँलेजलाईफ मध्ये, खऱ्याखुऱ्या खेळांबरोबर निरनिराळे नादछंद जोपासले गेले. कक्षा रूंदावल्या(!). कारपेंन्ट्री, फिटर व स्मिदी इत्यादि ठिकाणी ढगळा बाँयलर सूट घालून दोन चार तास काहीतरी तासण्यात, घासण्यात व बडवण्यात (अनुक्रमे) जायचे, स्साँल्लीड आवडायचे त्या वर्कशॉप अँक्टिव्हिटीज्. त्याच्या जोडीने आल्या इंडस्ट्रीयल व्हिजीटस्. प्रँक्टिकली वर्कशॉप बघायला. हा ही एकप्रकारे सिंपल पण इफेक्टीव्ह असा खेळच म्हणा ना. कारण, सेमच. एका फँक्टरीत मांडलेल्या(!) मशीनरीज, व प्राँडक्शन लाईनीतल्या इतर अँक्सेसरीज, यांचे अर्धाएक दिवस निरीक्षण, व त्यांची समग्र साग्रसंगीत माहिती तिथल्या निष्णात सर्वेसर्वा कडनं, म्हणजे त्या मशीनच्या बापाकडून - कामगाराकडून. दूसऱ्या दिवशी काँलेज मधे व्हिजीट रिपोर्ट सबमिशन!
दोन व्हिजीटस् चांगल्याच स्मरणात आहेत.
एक म्हणजे भांडूप ची जीकेडब्ल्यू. इथे आम्ही गेलो असताना, दोन कुशल कामगारांमधला संवाद, माझ्या कानी पडलेला.
"अरे, नीट बघून ठेव, ह्या पोरांमधनच कोणीतरी येईल साहेब बनून!!"
दूसरी संस्मरणीय इंडस्ट्रीयल व्हिजीट, पवईच्या लार्सन अँन्ड टूब्रो मधली.
कारण, कालांतराने, मी लार्सन अँन्ड टूब्रोच जाँईन केली...
---
मिलिंद काळे, मुलुंड पश्चिम, मुंबई
३० आँगस्ट २०१६
Subscribe to:
Posts (Atom)
